۱۳۹۶ اسفند ۱۹, شنبه

دریافتی: کشف اجساد کودکان بدون چشم و کلیه در بیابان های تهران و فروش، اجاره یا قاچاق اعضای کودکان در ایران

آسمان دیلی نیوز

روزنامه بهار طی گزارشی درباره اخبار متناقض از «قاچاق اعضای بدن کودکان»، گزارش داده که روز یک شنبه محمدعلی پورمختار، عضو کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس‌نسبت به رواج قاچاق اعضای کودکان خانواده‌های معتاد هشدار داده و گفته است: «اجاره و قاچاق اعضای کودکان به ویژه در بین خانواده‌های معتاد وجود دارد، از این رو در لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان تکلیف این افراد از حیث قانونی مشخص می‌شود.»

این نماینده مجلس دهم با تاکید براینکه «در شرایط فعلی قانون مشخص و بازدارنده‌ای در رابطه با فروش، اجاره یا قاچاق اعضای کودکان وجود ندارد»، گفته است: «در قوانین فعلی برای والدین کودک فروش‌تکالیف مبهم است و گاها مجرم شناخته نمی‌شوند اما با تصویب لایحه حمایت از کودکان مجازات فروش، اجاره و قاچاق اعضای بدن کودکان به روشنی پیش‌بینی شده، حتی والدین کودک فروش هم مجرم شناخته شده و مشمول مجازات خاص می‌شوند.»

می‌گل هشترودی گزارش نویس روزنامه بهار با اشاره به اینکه «همین چند روز پیش بود که فاطمه دانشور عضو شورای شهر در دوره چهارم در مصاحبه با برخی خبرگزاری‌ها در رابطه با نا پدید شد بچه‌ها در منطقه هرندی و باند بزرگ قاچاق اعضای بدن در این منطقه صحبت کرده بود»، از قول این عضو شورای شهر تهران نوشته است: «در بسیاری از موارد کودکان ناپدید می‌شوند و اعضای بدن آنها قاچاق می‌شود و بعد از مدت‌ها جسد برخی از آنها در بیابان‌ها بدون کلیه و چشم رها شده است. والدین به شدت مراقب کودکان خود باشند و در صورتی که کودکانشان ناپدید شدند حتماً شکایت کنند.»

این گزارش ضمن یادآوری مواردی از ربوده شدن کودکان از جمله در کرمان، آن را با قاچاق اعضای بدن مربوط دانسته و نوشته است: « قربانیان در ایران برای قاچاق اعضای بدن در همان سن کودکی و برای قاچاق دختران عموما بین ۱۴ تا ۲۵ سال هستند و از نظر اقتصادی و اجتماعی، در اکثر موارد کشمکش‌های درون خانواده، اعتیاد والدین، طلاق، فقر، مسکن نامناسب، سکونت در مناطق پرجمعیت و حاشیه‌نشینی شهرهای بزرگ موجب می‌شود تا از این خلع خانوادگی برای دزدیدن بچه‌ها و کشتن و فروش اعضای بدن آن‌ها استفاده شود یا دختران محیط نامساعد خانواده را‌ترک کرده یا پدر خانواده مجبور به فروش دختران خود می‌شود. همچنین از آنجا که اغلب قربانیان از اقشار فقیر و دختران فراری هستند، از نظر تحصیلی، در سطح راهنمایی و دبیرستان و از فقر فرهنگی و ضعف اعتقادات رنج می‌برند.»

روزنامه بهار تاکید کرده است که « قاچاق اعضای بدن در همین نزدیکی‌ها بین کودکان حاشیه نشین و کودکان کارو زباله گرد اتفاق می‌افتد. بچه‌هایی که کسی نگران حضور یا غیبتشان نیست. سخت است باور این‌که در منطقه هرندی کودکان نه در خانه از اعتیاد والدینشان آرامش داشته باشند نه در محیط خارج از خانه از قاچاق چیانی که لحظه به لحظه جانشان را تهدید می‌کنند. کودکان در هیچ جای دنیا لایق این گونه زندگی همراه با‌ترس و واهمه نیستند.»

صحبت های یک دختر جوان در متروی تهران

در نگرش جمهوری اسلامی زن بايد هميشه تحت سلطه مرد باشد/
رئیس شورای فرهنگی و اجتماعی زنان و خانواده: در نگرش اسلامی ما معتقد به تساوی زن نیستیم

زهرا آیت اللهی، رئیس شورای فرهنگی و اجتماعی زنان و خانواده گفت: «شاخص‌های جهانی عدالت جنسیتی یعنی تساوی زن و مرد در حالیکه در نگرش اسلامی ما معتقد به تساوی زن نیستیم. در حال حاضر در جامعه ما تعداد مردان سرپرست خانوار ۸۷.۴ درصد است و تعداد زنان سرپرست خانوار ۱۲.۶ درصد است. اگر بخواهیم به دنبال تساوی جنسیتی باشیم یعنی تعداد زنان سرپرست خانوار باید هم اندازه مردان سرپرست خانوار باشد. این مسئله نه با موازین اسلامی ما سازگار است و نه مردم ما چنین چیزی را دوست دارند پس ما نباید مبنای جهانی برای تساوی جنسیتی را مطرح کنیم.»

آیت اللهی با اعتراف به اینکه موازین سازمان ملل در حوزه تساوی جنسیتی نمی‌تواند با موازین اسلامی ما سازگار باشد و ما باید بر مبنای سیاست‌های خودمان {سياست های ضد زن و ضد انسانيت} اقدام کنیم، ادامه داد: «درحالیکه بر اساس سند مهندسی فرهنگی کشور سیاست‌های کلی جمعیت و سیاست‌های مقام معظم رهبری، همه دستگاه‌ها موظف هستند که سن ازدواج را کاهش دهند و در این وضعیت دائما صحبت از افزایش سن ازدواج می‌شود.»

وی که در گفت‌وگوی ویژه خبری صحبت می‌کرد، با اشاره به دلایل استفاده از شاخص‌های بین‌المللی برای بررسی عدالت جنسیتی گفت: «این استدلال وجود داشت که از آنجا که قصد داریم گزارشی بین‌المللی ارائه کنیم. بنابراین باید از شاخص‌های بین‌المللی نیز بهره بگیریم. این در حالیست که ماده ۱۰۱ برنامه ششم توسعه می‌گوید شاخص‌های عدالت جنسیتی برای استفاده از سیاست‌های داخلی هستند و نه ارائه گزارش‌های بین‌المللی. بنابراین باید ببینیم که نیاز مردم و اعتقادات خودمان چیست. اما متاسفانه در سطح بین‌المللی منفعلانه عمل می‌کنیم.»

رئیس شورای فرهنگی و اجتماعی زنان و خانواده با بیان اینکه لایحه تامین امنیت زنان ابتدا در هیات دولت مطرح شده و به دلیل داشتن جنبه‌های قضایی به قوه قضاییه رفته است، توضیح داد: «این لایحه که در قوه مجریه مصوب شده است اشکالات زیادی دارد. اگر می‌خواهیم با مدل ایرانی و اسلامی کار کنیم باید در مواقعی که مرد به زنش آسیب جسمی و روحی وارد می‌کند و یا مزاحمت خیابانی ایجاد می‌کند با او برخورد کنیم اما در نگاه اسلامی ما، بر نقش فامیل در کمک رسانی به مظلوم نیز تاکید شده است.»

آیت اللهی در ادامه اظهار کرد: «در فرهنگ ما اگر مردی همسرش را کتک بزند معمولا پدر، برادر و ... این زن به داد او می‌رسند {میتوانند چوب و چماق بردارند و بيايند سراغ شوهر زن} چرا که قدرت بدنی دارند. چرا ما از حمایت‌های فامیلی استفاده نمی‌کنیم. ما باید نقش فامیل را پررنگ کنیم و نه اینکه بلافاصله پای پلیس و دادگاه به میان بیاید.»

عفو بین‌الملل خواستار آزادی آتنا دائمی و گلرخ ایرایی شد

عفو بین الملل با صدور بیانیه‌ای ضمن انتقاد جدی از وضعیت نگهداری آتنا دائمی و گلرخ ایرایی، دو فعال حقوق بشر، در شرایط نامناسب و غیربهداشتی در زندان قرچک ورامین، از مقامات جمهوری اسلامی ایران خواستار آزادی بی‌درنگ آنها شده است.

فیلیپ لوتر، در این بیانیه که شنبه ۱۹ اسفند منتشر شد مدیر بخش تحقیقات خاورمیانه و شمال آفریقا در این بیاینه اعلام کرد رفتارهای خشن تحقیرآمیز و غیرانسانی با آتنا و گلرخ ما را به شدت نگران کرده است.

آتنا دائمی و گلرخ ایرایی از چهار بهمن با کتک از زندان اوین به زندان قرچک ورامین منتقل شدند این دو ۱۰ روز پس از آن در اعتراض به انتقال خود دست به اعتصاب غذا زدند.

معصومه نعمتی، مادر آتنا دائمی، در مورد وضعیت دخترش و گلرخ ایرایی به صدای آمریکا گفت که خانواده های این دو زندانی به شدت نگران سلامتی آنها هستند. او گفت که تماس‌های تلفنی این دو زندانی به هفته‌ای یکبار در حضور ماموران محدود شده است. به گفته مادر آتنا دائمی، گلرخ ایرایی از نظر سلامتی در وضعیت بدی به سر می برد و بیش از ۱۱ کیلو از وزن خود را از دست داده است.

اواخر بهمن ماه در پی درخواست چندین فعال حقوق بشر، آتنا دائمی در زندان قرچک به اعتصاب غذای خود پایان داد و گلرخ ابراهیمی ایرایی نیز اعلام کرد به اعتصاب غذای خشک یعنی خودداری از نوشیدن مایعات پایان می دهد اما همچنان به نشانه اعتراض به اعتصاب غذای خود ادامه خواهد داد.

آتنا دائمی که به اتهام توزیع شبنامه ها در محکومیت مجازات اعدام به ۷ سال زندان محکوم شده، دوران محکومیت خود را می گذراند.

گلرخ ابراهیمی به اتهام نوشتن رمانی که چاپ و منتشر نشده و در آن مجازات سنگسار را محکوم کرده، به ۳ سال زندان محکوم شده است.

دختر دوم خیابان انقلاب: با وجود حکم زندان همچنان با حجاب اجباری مخالفم! عباس جعفری دولت‌آبادی دادستان تهران، چند روز قبل اعلام کرد یکی از دختران معترض به حجاب اجباری «به اتهام تشویق مردم به فساد از طریق کشف حجاب ، به ۲۴ ماه حبس تعزیری محکوم شده است».

دختر دوم خیابان انقلاب: با وجود حکم زندان همچنان با حجاب اجباری مخالفم

۱۹/اسفند/۱۳۹۶

وحید پوراستاد

نرگس حسینی پس از ۲۰ روز بازداشت با وثیقه‌ای ۶۰ میلیون تومانی آزاد شد.

عباس جعفری دولت‌آبادی دادستان تهران، چند روز قبل اعلام کرد یکی از دختران معترض به حجاب اجباری «به اتهام تشویق مردم به فساد از طریق کشف حجاب ، به ۲۴ ماه حبس تعزیری محکوم شده است».

دادستان تهران با انتقاد از رأی قاضی دادگاه برای تعلیق ۲۱ ماه از این حبس به مدت پنج سال، گفت که «دادستانی تهران پیگیر نقض این حکم» ‌است.

نرگس حسینی، دومین دختری بود که روسری خود را در خیابان انقلاب در اعتراض به حجاب اجباری به چوب آويزان کرد. او پس از آن به مدت ۲۰ روز در بازداشت بود و حالا که با قرار وثیقه ۶۰ میلیون تومانی آزاد است در گفت‌وگو با رادیو فردا تأیید می‌کند که این حکم ۲۴ ماه حبس که دادستان آن را اعلام کرده، برای او صادر شده است.

بر اساس رأی دادگاه ۲۱ ماه از این مدت حبس، تعلیق و تنها سه ماه آن به اجرا خواهد شد.

قاضی دادگاه در رأیی که برای نرگس حسینی صادر کرده، به ماده ۱۳۱ قانون مجازات اسلامی استناد کرده مبنی بر اینکه «در جرائم موجب تعزیر هرگاه رفتار واحد، دارای عناوین مجرمانه متعدد باشد، مرتکب به مجازات اشد محکوم می‌شود».

همچنین در بخش دیگری از رأی دادگاه به ماده ۶۳۹ قانون مجازات اسلامی اشاره شده که: « افراد زیر به حبس از یک تا ده سال محکوم می‌شوند و در مورد بند «‌الف» علاوه بر مجازات مقرر، محل مربوطه به طور موقت با نظر‌دادگاه بسته خواهد شد:
‌الف) کسی که مرکز فساد یا فحشا دایر یا اداره کند
ب) کسی که مردم را به فساد یا فحشا تشویق نموده یا موجبات آن را فراهم نماید.»

نرگس حسینی در این گفت‌وگو می‌گوید که با وجود رأی محکومیتش در دادگاه، به اقدام خود در اعتراض به حجاب اجباری از اول اعتقاد داشته، و همچنان بیشتر از قبل اعتقاد دارد.

خانم حسینی آیا حکم به خود شما ابلاغ شد؟

حکم به خود من ابلاغ نشده، ولی به خانم نسرین ستوده و آقای کیخسروی وکلای من ابلاغ شده و ۲۴ ماه حبس تعزیری بود و طبق گفته‌هایی که جناب دولت‌آبادی (دادستان) گفته بودند همان طور بود و دادگاه من دادگاه یک کیفری شعبه ۱۰۸۹ بود، قاضی‌اش هم آقای موسوی بودند.

خانم حسینی، در حکم شما قاضی برای محکومیت‌تان به دو سال حبس تعزیری که قرار است ۲۱ ماه آن به حالت تعلیق دربیاید، به چه مواد قانونی استناد کرده‌اند؟

محکومیت من با توجه به ماده ۱۳۱ قانون مجازات اسلامی است که می‌گوید «در جرائم موجب تعزیر، هرگاه رفتار واحد دارای عناوین مجرمانه متعدد باشد، مرتکب به مجازات اشد محکوم می‌شود» و به استناد بند ب ماده ۶۳۹ قانون مجازات اسلامی، کتاب پنجم، بخش تعزیرات، «متهمه را به تحمل ۲۴ ماه حبس تعزیری محکوم می‌نماید» که سه ماهش حبس تعزیری است با استناد به ماده ۴۶ قانون مجازات اسلامی و ۲۱ ماهش هم تعلیقی است طی پنج سال، که حالا معلق است، با «مرتکب نشدن جرائم عمدی، موجب حد، قصاص، دیه یا تعزیر تا درجه هفت».

آیا قاضی در حکم شما استدلال دیگری را هم برای محکومیت‌تان داشتند؟

یک دلیلی که آورده‌اند می‌گوید که اگر فرض را بگیریم به اجباری نبودن حجاب بر حسب نظر برخی از فقها، معنی‌اش این نیست که خلاف شرع است. یک دلیل دیگر هم آوردند، می‌گویند به استناد مواد ۲ و ۳ قانون مجازات اسلامی، «هر رفتاری، اعم از فعل یا ترک فعل که در قانون برای آن مجازات تعیین شده باشد، جرم محسوب و قوانین جزایی در باره کلیه اشخاصی که در قلمرو حاکم یت ایران مرتکب جرم شود، اِعمال می شود». مگر این که این قانون نسخ شود و [آن وقت] دیگر پیگرد قانونی ندارد.

خانم حسینی، دادستان تهران از تعلیق ۲۱ ماه از مجازات شما برای مدت پنج انتقاد کرده‌اند و گفته‌اند نسبت به این حکم اقدام می‌کنند. آیا اطلاع دارید که دادستان اعتراض خودشان را ثبت کرده‌اند یا نه؟

راجع به اینکه دادستانی به ۲۱ ماه تعلیقی من اعتراض زده‌اند یا نه، من اطلاعی ندارم. یعنی من طی صحبت‌هایی که با خانم ستوده کردم، به من گفتند ایشان اگر قرار است اعتراض بزند، ما هم روی پرونده خودمان اعتراض می‌زنیم، ایشان حق دارند اعتراض کنند و من اطلاعی ندارم که آیا روی این پرونده اعتراضی خورده یا نخورده.

بر پایه این گزارش، روز چهارشنبه ۱۶ اسفند مأمورین «ستاد اجرای فرمان امام» برای تخلیه «باغ شارون» که یک ملک کلیسایی متعلق به شورای کلیساهای جماعت ربانی است، مهلت سه روزه‌ تعیین کردند.

رضا جمالی

سایت «سازمان مسیحی ماده ۱۸» می‌گوید یک مِلک متعلق به کلیسای جماعت مسیحیان ربانی در ایران هفته گذشته از سوی «ستاد اجرایی فرمان امام» مصادره شده است.
بر پایه این گزارش، روز چهارشنبه ۱۶ اسفند مأمورین «ستاد اجرای فرمان امام» برای تخلیه «باغ شارون» که یک ملک کلیسایی متعلق به شورای کلیساهای جماعت ربانی است، مهلت سه روزه‌ تعیین کردند.
شعبه سوم دادگاه انقلاب تهران در حکمی که پیشتر در ۱۳ تیرماه سال ۱۳۹۴ صادر کرده بود، شورای کلیساهای جماعت ربانی ایران را به ارتباط با «سازمان جاسوسی سیا» متهم و دستور مصادره یک باغ را به نفع «ستاد اجرایی فرمان امام» صادر کرده بود.
باغ شارون، متعلق به شورای کلیساهای جماعت ربانی ایران در اوایل دهه ۵۰ شمسی خریداری شده است. این شورا ابتدا در سال ۱۳۵۳ و بعد از انقلاب نیز در سال ۱۳۵۸ به عنوان یک نهاد کلیسایی در ایران به ثبت رسمی رسیده است.
باغ شارون در حوالی کرج واقع است و به نوشته سایت «سازمان مسیحی ماده ۱۸»، این ملک در حال حاضر حدود سه میلیون دلار ارزش دارد.

گفته شده که باغ مذکور به عنوان محلی برای اردوهای کلیسایی از سوی شعب سراسری کلیسای جماعت ربانی مورد استفاده قرار می‌گرفته است.
آن طور که سازمان ماده ۱۸ گزارش کرده، در حکم صادره توسط دادگاه انقلاب آمده است: «شورای جماعت مسیحیان ربانی در ایران یکی از شاخه‌های کلیسای فیلادلفیای آمریکا بوده که با بودجه آمریکا و به وسیله سازمان جاسوسی سیا برای نفوذ در کشورهای جهان اسلامی خصوصاً ایران تشکیل و به فعالیت‌های تبشیری اقدام می‌نماید».
در ماه‌های گذشته، تعدادی از مسیحیان انجیلی (تبشیری) به زندان‌های درازمدت محکوم شده‌اند. در بسیاری از موارد، اتهام این افراد «اقدام علیه امنیت ملی از طریق راه‌اندازی و شرکت در کلیساهای خانگی» عنوان شده است.
کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران تیرماه گذشته با اشاره به احکام زندان‌های طولانی برای چندین نوکیش مسیحی در کمتر از دو ماه گذشته، از آزار مسیحیان در ایران ابراز نگرانی کرده بود.
از زمان پیروزی انقلاب بهمن ۵۷ تاکنون، دست‌کم شش رهبر کلیسا در ایران کشته شده‌اند و صدها مسیحی نیز تحت بازجویی قرار گرفته و زندانی شده‌اند. علاوه بر این،‌ چاپ کتاب مقدس مسیحیان به زبان فارسی ممنوع شده است و برخی از کلیساها تعطیل شده‌اند و از مراسم کلیسایی به زبان فارسی جلوگیری به عمل آمده است.
در گفت‌وگو با کیارش عالی‌پور، سخنگوی «سازمان مسیحی ماده ۱۸» در زمینه دفاع از حقوق مسیحیان ایران، نخست از او درباره دلیل مصادره این ملک پرسیدم.

بیاد زنی که تنها یک شب عاشقانه به من بود!ـ

رحیم ( سر بازجوی ۲۰۹ و بازجوی سازمان پیکار ) گفت جوجه گوش کن! میدونی وظیفه من چی هست ؟ ـ
من سکوت کردم. مدتی مکث کرد. زمان مرد. با فریاد دوباره گفت میدونی من اینجا چه کاره ام ؟ـ
بعد از مدتی سکوت با بی حوصلگی گفتم : معلوم هست دیگه بازجو.
گفت: نه فقط بازجو احمق. وظیفه من این است که اگر بفهمم کسی توانایی این رو داره که دو نفر رو چهار نفر کنه، بزارمش کنار دیوار.
حالا میریم زیر زمین تا ببینم چکاره ای و جات کجاست.
علیرضا معاون رحیم و پاسداری دیگه منو در طول ۲۰۹ تا آخر راهرو بردند. دری را باز کردند و رحیم با یک لقد به کمرم من را از پله های ۲۰۹ به اتاق شکنجه پرت کرد که از ده ها پله پرت شدم پائین. رفقا به این می گفتند آسانسور ۲۰۹.
من رو به تختی بستند و باقی قضایا. بعد متوجه صدای دختری شدم. هم چشمم بسته بود و هم آنها مشغول من بودند. بعد از مدتی مرا باز کردند و قپونی کردند. و طبیعتا بعد از مدتی آویزان کتف راستم در آمد و بیهوش شدم. فکر کنم دم ، دم های صبح بود که بهوش آمدم.
آنها مشغول دخترک بودند. از او آدرس اسلحه های دیگر را میخواستند. قرار و خانه تیمی…
و او با شکوه مقاومت کرده بود. بنظر میرسید به او تجاوز هم کرده بودند. مدتی بعد رحیم آمد تو. به آنها گفت دختر را باز کنند تا راه برود تا دیالیز نشود. چند دقیقه سراغ من آمد و ناگهان به دستیارش گفت اون ولش کنند . کار اون تمام هست. همین جور با من کلنجار میرفت و به علیرضا گفت این هم ببرید بهداری پیش شیخ ( شیخ اسلامی ) وزیر بهداری زمان شاه و مسئول بهداری ۲۰۹. ناگهان کسی آمد تو و در گوش رحیم چیزی گفت. همه به عجله رفتند.
دختر که از تخت باز بود و کاملا خونی به طرف من آمد . گفت تا صبح بیهوش بودم. دست در جیب مانتو اش کرد و خرمایی در آورد و بر لبان من گذاشت. گفتم من تشنه هستم خودت بخور. گفت: نه تو باید مقاومت کنی . من کارم تمام هست. گفتم : میتونی چشم‌بند منو بالا بزنی ؟ زد. به چشمهایش نگاه کردم. آه دریا را در خود داشت. حدود ۲۰ سال. چهره و لهجه جنوبی ودیگر هیچ.
ناگهان در باز شد. و هر دو ما را به باد کتک گرفتند این بار هر دو بیهوش شدیم. دیگر او را ندیدم.
برای اولین بار بود که در روبروی یک رفیق زن احساس کوچکی میکردم. درس قدرت و برابری را بار اول او به من داد. هرگز او را که معلمی بزرگ برآیم بود را فراموش نخواهم.
یاد این رفیق گمنام در ۸ مارس گرامی باد! رفقای زن ما اینچنین هستند… او ، رزا ، کارا، لیلا خالد ، اما گلدمن و نیمی از جهان . یادشان گرامی باد در ۸ مارس.ـ