نگاهي به...

هر آنچه منتشر ميشود به قصد و هدف آگاهی رسانی و روشنگری است۰ ما حق "آزاد ی بيان" و" قلم" را جزء لاينفک مبارزه خود ميدانيم! ما را از بر چسب و افترا زدن باکی نيست! سلام به شهدای خلق! سلام به آزادی!

۱۳۹۴ اسفند ۱۹, چهارشنبه

International Women's Day, March 8th
مرثیه ای بر هشتم مارچ روز جهانی زن
از راست به چپ ویکتوریا نولاند ـ کاترین اشتون ـ آنجلا مرکل


از راست به چپ هیلاری کلینتون ـ ماریسا مایرـ آلیس شوارتزر

آیا می توان به این دل خوش کرد که مبارزه برای ورود زنان به بازار کار، مدیران مدبری از دل زنان از خود بیرون داده است و به خوش خدمتی به سرمایه بدل شده است؟
 آیا می توان این پیروزی را جشن گرفت که زنان اکنون در مقام هدایت کنندگان اقتصاد و سیاست جهانی هرچه بیشتراهمیت می یابند؟
آنجلا مرکل، کاترین اشتون ، کانالیزا رایس، هیلاری کلینتون، سوزان رایس، ویکتوریا نولاند، نانسی پلوسی، سارا پیلین،مری بارا،ماریسا مایر، آلیس شوارتزر؛ فقط برای این که چند نامی برده باشیم.
نه نمی توان. نمی توان به این بسنده کرد. این آن چیزی نیست که "فمینیسم" میخواست. به ویژه اگر این فمینیسم رادیکال، "ماتریالیست" و انتقادی هم باشد. 
اشتون هنگام شنیدن خبر کشتار معترضین و نیروهای دولتی در اوکراین توسط تک تیراندازانی که به هر دو سو شلیک می کردند، با خونسردی تمام "بله، بله" می گوید و بعد هم داستانسرائی می کند که چگونه باید برای اوکراین پول جمع کرد. هنگام ورود مرکل به جلسات سران اتحادیۀ اروپا، تمام مردان حاضر به ترس و لرز می افتند؛ ویکتوریا نیولند با خونسردی تمام نقشه های کشت و کشتار را در قالب "دخالت بشر دوستانه" می فروشد؛ آلیس شوارتزر، این الگوی زن رها شدۀ آلمانی، به یمن فمینیسم برای خود حسابهای مخفی بانکی در سویس باز کرده است و سرانجام آنچه را که خانم رئیس جوان یاهو، ماریسا مایر انجام می دهد، مو بر تن همکاران مرد وی در کنسرنهای بزرگ سیخ می کند: 
خانم مایر نه تنها همۀ مزایای پیشین کارکنان یاهو مثل "هوم آفیس" یا کار کردن از منزل را لغو کرده و حضور در محل کار را اجباری کرده است، بلکه همچنین با راه انداختن سیستم گزارشدهی بازدهی کار تمام کارکنان یاهو را وادار کرده است که به گزارش کار خود و همکارانشان بپردازند و دریافتی های کارکنان را مستقیما به بازدهی کارشان گره زده و به این ترتیب نظامی از خیانت و چغلی و دو بهم زنی در میان کارکنان یاهو را جاری کرده است که اکنون هر کسی دیگری را مسئول خرابکاریهای بخش خود معرفی می کند.
 از کلینتون و پیلین و رایس ها بگذریم. نه این نمی تواند میراث فمینیسم باشد. این میراث دیگر هیچ جذابیتی برای کسی نخواهد داشت. باید چاره ای اندیشید.
اسکار، فمینیسم،واگینالیسم ـ مرثیه ای برهشتم مارچ