23مه2008
نوشته ی: پل استریت
ماخذ: گزارش نابرابری در امپراتوری
(Empire and equality records)
نامه ای از یک شهروند نگران امریکایی
به همه ی نظامیان کنشگر و مشغول به کار ایالات متحد
ما درحق شما کوتاهی کرده ایم.
هجوم ادامه دار ایالات متحد به عراق به قیمت جان باختن افزون بر 4000 امریکایی و 2/1 میلیون عراقی تمام شده است.اکثریت دمکرات سنای امریکا به تازگی( همین بیست دقیقه پیش، در بعد از ظهرروز بیست و دوی مه2008 و پیش از نوشتن این نامه) تامین 165 بیلیون دلار" هزینه ی جنگی ، پیش از انتقال قدرت از بوش به جانشین او" را، تصویب کرده است. کنگره، منابع مالی دیگری را نیزدر مدت 7 ماه و به منظور ادامه ی اشغال خونین، نکبت بار و بلند مدت بین النهرین فراهم خواهدکرد.
پنتاگون، با پولی که قانونگذاران دمکرات و جمهوری خواه امریکایی فراهم می کنند، سفارت خانه ای بسیار وسیع و به شدت نظامی را در بغداد می سازد که گسترده ترین پایگاه " دیپلماتیک" تاریخ جهان خواهد بود. در این سفارت خانه هزار تن ازکارکنان امریکایی حکومت امریکا، از جمله صدها مامور سیا، به کار گمارده خواهند شد.
همزمان، ایالات متحد شماری از پایگاه های بزرگ نظامی اش را که قرار است همه دایمی باشند درخاک عراق نگه می دارد.
هیچ کدام از نامزدهای برجامانده ی انتخابات ریاست جمهوری امریکا که از حمایت مالی شرکت ها برخوردارند- یعنی جان مک کین، باراک اوباما و هیلاری کلینتون- در فاصله ی باقی مانده تا دور بعدی انتخابات، به اشغال خاک عراق پایان نخاهند داد. می توان انتظارداشت که رییس جمهوری احتمالی آینده، اوباما یا کلینتون و کنگره که بیشتر نمایندگان آن دمکرات اند، در ورای سخن پراکنی های حزب دمکرات درباره ی عقب نشینی نیروهای امریکایی ازعراق، حضورسطح بالا ونامتناهی ایالات متحد درعراق را حفظ کنند، مگر این که خیزش شهروندان عراقی آنان را به اقدامی دیگر وادارد.
1هم اکنون جنبش تاثیر گذار ضدجنگی وجود ندارد که بتواند مقامات سیاسی"میهن" مارا از وضع موجود که ویژگی آن ادامه ی اشغال خاک عراق است باز دارد.
بیشتر امریکاییان دیرزمانی است ازعقب نشینی سریع نظامیان از خاک عراق پشتیبانی می کنند، اما مایل نیستند یا توانایی این اقدام را ندارند که کاری جدی در راستای تامین این هدف انجام دهند. بنا به دلایل گوناگون مربوط به فقرفرهنگ سیاسی پسادمکراتیک در امریکا که هردم خطرآفرین تر می شود نیروهای نظامی از سوی شهروندان احساس آرامش نمی کنند. ملت امریکا ملتی است که شهر وندان اش به لحاظ سیاسی تقسیم شده، متفرق، بی خیال و تسلیم طلب اند و "نخبگان " شان نیزبه این که توانسته اند آنان را دراین حالت نگه دارند دل خوش اند.
برنامه ریزان جنگ در واشینگتن از زندگی سرشار از تجمل و توانگری لذت می برند، صاحبان و مدیران شرکت های به اصطلاح " صنایع دفاعی " امریکا که از کشتن انسان ها در عراق سود برده اند نیز همزمان، هزاران سرباز امریکایی که تا کنون کسی شمارشان را اعلام نکرده است با شرایط زندگی دگرسان شده به سبب زخمی شدن درجریان اجرای فرمان های ناروا دست به گریبان اند. به رغم در اکثریت بودن افکارعمومی ضد جنگ درداخل و خارج ایالات متحد، صدها و شاید نیز هزاران سربازامریکایی محکوم اند که در ماه ها و سال های آینده در عراق کشته یا به شدت زخمی شوند.
بی شرکت سربازان جنگی در نمی گیرد.
