یا ده میلیارد پول یا بابک زنجانی و هدایتی را به ما دهید !

: مدیرعامل پرسپولیس در پی مباحث مطرح شده در روزهای اخیر اطلاعیه‌ای را صادر کرد.  او در این اطلاعیه دو شرط گذاشته که یکی از آنها باید محقق شود؛ پرداخت 10 میلیارد به پرسپولیس که بعید است شدنی باشد یا اضافه شدن دو نفر به هیات مدیره که اتفاقا متمول هم هستند! شاید منظورش زنجانی و هدایتی باشند.

متن اطلاعیه محمد رویانیان به شرح زیر می‌باشد:

«در شرایطی که در باشگاه فرهنگی – ورزشی پرسپولیس به لطف حمایت‌های همه جانبه هواداران عزیز و فهیم و تلاش‌های شبانه روزی اتفاقاتی بی‌سابقه و تاریخی رخ داده و با تلاش و همت سرمربی، کادر فنی و بازیکنان، تیم فوتبال پرسپولیس نیز پس از چند سال ناکامی و بحران به ساحل آرامش رسیده و علاوه بر صدرنشینی رکوردهای تاریخی از خود برجای گذاشته به رغم کم لطفی‌ها، بی‌مهری و موانع متعدد که عرصه را بر بنده تنگ کرده برای ادامه فعالیت و برآورده کردن انتظارات میلیون‌ها عاشق پرسپولیس خواسته‌ای دارم که به زعم خودم و شاید خیلی‌ها منطقی و معقول است و در صورت تحقق یکی از دو نکته ذیل به فعالیت خود ادامه خواهم داد.»

در ادامه اطلاعیه مدیرعامل باشگاه فرهنگی – ورزشی پرسپولیس آمده است: «در شرایطی که برخی تیم‌های لیگ برتری از بودجه کلان و دولتی بهره‌مند بوده و همواره در رفاه و آرامش هستند پرداخت بودجه 10 میلیارد تومانی مصوب مجلس محترم شورای اسلامی که تنها یک میلیارد تومان آن به باشگاه پرداخت شده خواسته منطقی و معقول بنده است و اگر به دلیل موانع قانونی و سایر ملاحظات امکان پرداخت این بودجه به باشگاه وجود ندارد با اضافه شدن دو فرد علاقمند به پرسپولیس، واجد صلاحیت و دارای تمکن مالی بالا به هیات مدیره موافقت شود تا در کنار درآمدزایی‌های دیگر بتوانیم به تعهدات خود در قبال تیم فوتبال و سایر امور باشگاه عمل نماییم. افراد مورد نظر برای حضور در هیات مدیره باشگاه نفراتی هستند که آمادگی خود را به بنده اعلام کرده‌اند.

امید آن است که در شرایط کنونی به جای چوب لای چرخ گذاشتن‌ها، لحاظ منافع شخصی و برخی اختلافات شاهد همدلی‌ها، اتحاد و همکاری‌های لازم برای سربلندی پرسپولیس و شادی میلیون‌ها هواداری باشیم که دل در گرو عشق به تیم محبوب خود دارند. بنده نیز بنا ندارم که سکوت را شکسته و بسیاری از کم‌لطفی‌ها و ناگفته‌ها را به زبان بیاورم، چرا که مصلحت و موفقیت پرسپولیس عزیز در گرو حفظ آرامش آن می‌دانم و لاغیر.»

خدمتگزار و سرباز نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و هواداران فهیم باشگاه فرهنگی – ورزشی پرسپولیس

خرید شب یلدا

مطالب مرتبط

یلدا با کارتن خواب‌ها

  شب یلدا به مناطق فقیر نشین مشهد رفتند و علاوه بر توزیع پتو، غذای گرم و بسته غذایی

شب یلدا با کودکان

بر اساس آمار سازمان جهانی کار (ILO)، سالانه ۲۵۰ میلیون کودک ۵ تا ۱۴ ساله در جهان محروم از کودکی می‌شوند. طبق این آمار ۱۲۰ میلیون‌نفر از آنها وارد بازار کار شده و مشغول به کار تمام‌وقت هستند. ۶۱ درصد این کودکان در آسیا هستند

برچسب ها: شب یلدا ، کودکان کار

معترضین ترک: “این تازه آغاز کار است!‌” | گزارشی از رویدادهای ترکیه

ژوئن 2, 2013 — سایت خبری جنبش خرداد

 [دریافت نسخه PDF ]

*منبع: ROAR Magazine  (بازنشر گزارشی از نشریه‌ی شهروندی: WhatIsHappeningInIstanbul.com)
ترجمه: امین حصوری

خاستگاه اولیه‌ی این خیزش صدها تظاهرات کوچک صلح‌آمیز بود که در اعتراض به تخریب پارک گزی (Gezi) – یکی از معدود فضاهای سبز به جا مانده در مرکز استانبول – آغاز شد. {زیرا} طرح‌هایی برای جایگزینی این پارک با یک برج تجاری تازه در دست است. برخورد بسیار نامتناسب پلیس با تظاهرات صلح‌آمیز معترضان (به تخریب پارک Gezi) در عرض چند روز جرقه‌‌ای شد برای یک خیزش عمومی در سطح کشور. آنچه که ما از ساعات آغازین روز ۳۰ مه شاهد آن بوده‌ایم صرفا نمایشی از عزم جمعی ساکنین استانبول در دفاع از حق‌شان برای مداخله در تصمیمات کلانِ شهری نبود، بلکه شورشی بود با خاستگاه‌های گسترده علیه دولت محافظه‌کار اسلامی و نولیبرال ترکیه.

صدها هزار تن از مردم از رده‌های سنی و گرایش‌های سیاسی مختلف حول شعارهایی نظیر: «شانه به شانه علیه فاشیسم» متحد شده و خواستار استعفای نخست وزیر ترکیه، رجب علی اردوغان، شده‌اند. به رغم سرکوب وحشیانه و بیرحمانه‌ی پلیس، اعتراضات به سرعت از استانبول به شهرهای آنکارا، ازمیر، آدانا، اسکی‌شهیر، سامسون، کونیا و مرسین و سایر شهرها گسترش یافت. از همان آغاز اعتراضات، پلیس ترکیه ماشین‌های آب پاش و {پرتاب} گاز اشک آور را به طور گسترده علیه تظاهرکنندگان به کار گرفت؛ و خیابان‌های استانبول و شهرهای دیگر به میدان‌های نبرد تبدیل شد؛ {که به واسطه‌ی آن} تاکنون چند صد نفر راهی بیمارستان شدند و بر مبنای برخی گزارش‌ها چندین نفر نیز جان باخته‌اند.

همچنانکه این موج بی‌سابقه‌ی اعتراضات در سراسر ترکیه گسترش می‌یافت، یک بایکوت خبری  محسوس اما غیر رسمی بر رسانه‌های جریان اصلی ترکیه حاکم بود. طی سال‌های اخیر سانسور رسانه‌ای در ترکیه افزایش یافته است. بر اساس گزارش «سازمان گزارشگران بدون مرز» ترکیه در سال ۲۰۱۲ به بزرگترین زندان روزنامه‌نگاران بدل شده است. با این حال {به رغم این سکوت رسانه‌ای} معترضان موفق شدند تحرکات خود را سازمان دهند، که {این امر} عمدتا از طریق رسانه‌های خرد و شبکه‌های اجتماعی بوده است.

به رغم خطرات آشکاری که از سوی نیروی پلیس افسار گسیخته {بر تظاهرکنندگان} تحمیل می‌شود، مردم بدون هراس راهی خیابان‌ها شده‌اند. اعتراضات جاری در ترکیه بی‌نظیر و  تاریخی است؛ نه فقط به این خاطر که مردم در تعداد هر چه بیشتری خواهان تخلیه خیابان‌ها از نیروهای پلیس ضدشورش شده‌اند، بلکه همچنین به این دلیل که این اعتراضات بیانگر امید به {ایجاد} جنبش اصیل مردمی، فراسوی دسته‌بندی‌های رایج سیاسی است.

معترضین جنبش «اشغال گزی» (Occupy Gezi) به هیچ رو جمعیتی همگن نیستند. این جنبش {اینک} شامل میلیون‌ها نفر از سراسر کشور است که در بردارنده‌ی پیر و جوان، چپ‌گرا و ملی‌گرا، لیبرال و پیرو کمال {آتاتورک}، طبقه‌متوسط و طبقه کارگر، دین‌دار و بی‌دین، همجنس‌گرا و ترانس‌سکشوال و نیز طرفداران فوتبال {و غیره} است که همگی آنها خواست جمعی مشترکی دارند: پایان دادن به اقتدارگرایی AKP (حزب اسلامگرای عدالت و توسعه). با اینکه هیچ سازمان سیاسی مرکزی این گروه‌ها را گرد هم نیاورده است، معترضین همبستگی عظیمی از خود نشان داده‌اند.

{نفس این} اعتراضات آنها را در کنار هم قرار می‌دهد. پدیده‌ی با هم بودن در این خیزش {خود‌ به‌ خود} آنها را متحد می‌سازد؛ آرزوی محفاظت از فضاهای عمومیِ مشترک و مقاومت در برابر تصاحب این فضاها از سوی سرمایه‌های محلی و جهانی، آنها را قوی و نیرومند می‌سازد.

واکنش مردم نسبت به رویکرد گستاخانه پلیس در مواجهه با تظاهر کنندگان پارک گزی، پیامد {خشمی} انباشته‌شده از رشته‌ای از تهاجمات اخیر {دولت} علیه آزادی‌های پایه‌ای بود: بمب‌گذاری و کشتار شهروندان در {شهر} روبوسکی در دسامبر ۲۰۱۱؛ تهاجم با بمب به شهر مرزی ریحانلی در ماه گذشته؛ محدودیت حقوق تناسلی زنان؛ سرکوب بزرگ تظاهرات اول ما مه؛ اعمال محدودیت‌های جدید بر عرضه‌ی مشروبات الکلی؛ دست‌اندازی سرمایه‌داری نولیبرال به آثار و بناهای فرهنگی و تاریخی نظیر ساختمان تئاتر ایمک (Emek) و برخی نواحی بندری شهر استانبول نظیر کراکوی (Karaköy)، بشیکتاش (Beşiktaş) و کادیکوی (Kadıköy)؛ و تخریب زمین‌ و مناطق مسکونی برای احداث سومین پل بر روی تنگه بسفر، به رغم ابراز مخالفت‌ عمومی نسبت به این پروژه. همه‌ی اینها در ایجاد  نارضایتی‌های گسترده‌ و اعتراضات کنونی سهیم بوده است.

آنچه که در نگاه نخست تظاهرات ساده‌ای علیه قطع درختان به نظر می‌رسد، {در واقع} ناشی از محرومیت حاد و نااُمیدی پردامنه‌ی شهروندانی بود که سرانجام صبر و تحمل خود را نسبت به گرایش‌های استبدادی و آشکارا ضد دموکراتیک نخست وزیر اردوغان از دست داده‌اند؛ دولتمردی که از سوی نخبگان سیاسی حاکم بر جهان به مثابه سمبلی از دموکراسی عرضه و تبلیغ می‌شود.

امروز مردم در خیابان‌های ترکیه پیام آشکاری برای جهانیان می‌فرستند: دموکراسی صادر شدنی نیست! اردوغان به طور پر آوازه‌ای رهبران مستبدی مثل مبارک،  قذافی و – اخیرا – اَسَد را  خطاب قرار داده است تا به صدای مردم خود گوش فرا دهند؛ اکنون {اما} زمان آن رسیده است که خود او به صدای مردم‌اش گوش بسپارد.

۲ ژوئن ۲۰۱۳

* نسخه‌ی اصلی این متن در نشریه‌ی WhatIsHappeningInIstanbul.com منتشر شده است. این نشریه، ابتکاری مردمی در حوزه‌ی ژورنالیسم شهروندی برای پوشش دادن خیزش اخیر ترکیه است که در جهت مقابله با رویه‌ی مسلط رسانه‌های جریان اصلی راه‌اندازی شده است.

مطلب فوق ترجمه ایست ازاین متن: Defiant Turks: “this is only just the beginning”

توضیح مترجم:

دسامبر 20, 2013 

ناهید رحمانی و زیبا صادق زاده ، مادر و همسر پیمان (امیر رضا) عارفی زندانی تبعید شده به مسجد سلیمان، در راه بازگشت از ملاقات این زندانی سیاسی در یک تصادف رانندگی درگذشتند.

متن کامل نوشته فیس بوکی رضا صادق زاده ، برادر زیبا(همسر زندانی سیاسی پیمان عارفی)
خدایا با گرفتن جان خواهرم مرا نابود کردی یا او را آزاد ؟
وقتی برای تحویل جسدش به اهواز رفتم در بیمارستان گلستان دنیا برایم تیره و تار شده بود. هیچوفت چهره او را به این زیبایی ندیده بودم نامش را خودش انتخاب کرده بود. با اسبی بالدار به سوی آزدای رها شد و ما را در غمی بزرگ فرو برد. امروز صبح که پیکرش را به غسالخانه بهشت زهرا تحویل دادم پایم به دوری از او از هم جدا نمی شد. چندین بار از بین راه بازگشتم گویی چیزهایی نهفته در وجودش داشت که می خواست به تنهاترین حامیش در این دنیای فانی بیان کند. چگونه می توانم این پیکر زیبا رابه خاک بسپارم. چگونه می توانم عزیزی را که عمری عذاب کشید و هرگز روزی خوش را به چشم نددید به تربت خاک بسپارم. در آخرین دیدار آغوشم گرفت و گفت دیگر قرص های اعصاب و آرامش بخشش را نمی خورد دوست دارد به زندگی بازگردد. یک موبایل آیفون 5 خریده بود کودکانه لذت می برد…. آی خدا چه کردی با ما. برای همسرش امیر رضا عارفی که همه چیزش بود آرزوی صبر دارم. دو داغ بزرگ را همزمان به دوش می کشد. آن هم در پشت میله های فولادی زندان مسجد سلیمان.
آرزو دارم در این واپسین لحظات برای دیدن چهره همسرش روز یکشنبه به بهشت زهرا بیاید و مرهمی بر درد بی درمان ما باشد

تجمع اعتراضی ۶۰۰ کارگر پلی اکریل اصفهان + عکس

تجمع اعتراضی ۶۰۰ کارگر پلی اکریل اصفهان + عکس

600 کارگر پلی اکریل اصفهان صبح امروز در دومین روز از دور سوم اعتراضاتشان، در واکنش به سیاست کوچک سازی کارخانه و تصمیم کارفرما مبنی بر جداسازی شرکت‌های زیر مجموعه، بار دیگر در محوطه کارخانه تجمع کردند.


نماین

bojniored