عرق خوری اراذل و اوباش خامنه‌ای در کوهدشت

اینجا روستای «سرزه چارکان» است؛ یکی از ده‌ها روستای قحطی‌زده و خشک بشاگرد، یکی از همان‌ها که سالهاست فراموش شده؛ جایی دور، در انتهای بیابان. تبعید در نیستی.

مردم اینجا آب ندارند، برق ندارند، گاز ندارند، محرومند از ساده‌ترین حقوق زیستن و یک جایی در این محرومیت و نیستی خدیجه زندگی می‌کند؛ دختری چهارساله که با خانواده‌ای هشت نفره و «بی‌سواد» در روستای سرزه روزگار می‌گذراند. چهار سال خاموش، بی نور و رنگ. خدیجه و برادرش «دیستروفی قرنیه» دارند، این یعنی چیزی نزدیک به نابینایی مطلق، دردی اضافه بر بقیه نداشتن‌ها و محرومیت‌ها. زندگی خدیجه در جایی می‌گذرد که بقیه خانوارهایش هم اوضاع چندان خوبی ندارند، در «سرزه چارکان»، دور و بی آب و علف، که گویی تابحال گذر هیچ فرد و مسوول و سازمانی آنجا نیفتاده است.

محمد رضا عالی پیام - هالو

دوراهی انتخابات

باز انتخاب و میگن رای بده این تن بمیره
بازم پا صندوق های رای کی میره و کی نمیره
یه دل می گه برم برم یه دل می گه نرم نرم
ازین برم نرم می دونی که چی اومد به سرم
گفته بودم رای نمی دم شدم اسیر و زندونی
گفتم آقا رای میدم بازم توی هلف دونی
اگر نرم رای بدم میگن چرا رای نمیدی
اگر برم رای بدم کیم یخیدی کیم واریدی
اگر نرم رای بدم میشم یه ضد انقلاب
اگر برم رای بدم بازم بچاپ بچاپ بچاپ
اگر نرم رای بدم بربری ارزون نمیشه
اگر برم رای بدم واسه ی ما تنبون نمیشه
اگر نرم رای بدم جناح چپ شاخ میشه
اگر برم رای بدم اون وری گستاخ میشه
اگر نرم رای بدم سوریه زیر و رو میشه
اگر برم رای بدم اصولگرا پررو میشه
اگر نرم رای بدم تکلیف برجام چی میشه
اگر برم رای بدم توقیف فیلمام چی میشه
اگر نرم رای بدم ترکیه روش زیاد میشه
اگر برم رای بدم یه چیزایی گشاد میشه
اگر نرم رای بدم خیلی خطرناکه حسن
اگر برم رای بدم سیاسی آ چی بِم میگن
اگر نرم رای بدم بهم میگن خیره سری
اگر برم رای بدم بهم میگم خیلی خری
اگر نرم رای بدم یونجه و شبدر به کجا
اگر برم رای بدم شیر سماور به کجا
اگر نرم رای بدم باید به همه بار بدم
اگر برم رای بدم باید برم شعار بدم
اگر نرم رای بدم یه دنیا دردسر پاشه
اگر برم رای بدم به کی بدم که کس باشه
اگر نرم رای بدم برا کی یاسین می خونی
اگر برم رای بدم اون که خودت خوب می دونی
اگر نرم رای بدم ملا کیه خرش کیه
اگر برم رای بدم بد کیه بدترش کیه
اگر نرم رای بدم یه ساندیس هم یه ساندیسه
اگر برم رای بدم میگن طرف کاسه لیسه
اگر نرم رای بدم آمریکا حمله ور میشه
اگر برم رای بدم روسیه دردسر میشه
اگر نرم رای بدم مشکلم و کی حل کنه
اگر برم رای بدم حوصله کو جدل کنه
اگر نرم رای بدم تحریما رو کی بشکنه
اگر برم رای بدم دوباره نون و اشکنه
اگر نرم رای بدم می برنم کلانتری
اگر برم رای بدم باز روسری و توسری
اگر نرم رای بدم میگن که حق با داعشه
اگر برم رای بدم میگن که نون تو سازشه
اگر نرم رای بدم ثروتمون جای دیگه است
اگر برم رای بدم یه ترکمنچای دیگه است
اگر نرم رای بدم اوضاع که عالی نمیشه
اگر برم رای بدم زندونا خالی نمیشه
اگر نرم رای بدم این باقالی، خر بیارین
اگر برم رای بدم شلوارمو در میارین
خلاصه موندم اینجوری روی هوا همینجوری
شیطونه میگه دم به دم بدم ندم ندم بدم
هالو بگو چکار کنم لنگه پا موندم این وسط
یه پَنزاری به من بدین تا ببینم شیره یا خط

✍محمدرضاعالی پیام – هالو ... زندان رجایی شهر

خیمه‌شب بازی تکراری دکتر‌‌محمد‌‌ ملکی

بسم الحق تقدیم به آن‌ها که سالهاست دل در گروی یک انتخابات آزاد و مردمی دارند خیمه شب بازی نوعی نمایش است برای سرگرم کردن تماشاگران. بالای جعبه فردی قرار می‌گیرد با تعدادی نخ که هر یک به بدن عروسکی وصل است و با صدایی ویژه خبرهایی می‌گوید و عروسک‌ها را به ورجه وورجه وا می‌دارد. تماشاچی می‌پندارد صدا صدای عروسکهاست و آن‌ها خود به این سو و آن سو حرکت می‌کنند درحالیکه همه چیز در دست بازیگردان است. علامه دهخدا در تعریف خیمه شب بازی می‌نویسد: «نوعی نمایش است که در آن عروسکهایی به شکلهای مختلف می‌سازند و به روی صحنه می‌آورند، و آن عروسک‌ها به نخهایی نازک متصل است که به وسیله آن نخ‌ها عروسک‌ها بحرکات مختلف وا داشته می‌شوند.» داستان «انتخابات» در نظام ولایی‌‌ همان داستان خیمه شب بازیست که یک نفر به میل خود عروسکهای رنگارنگ را به حرکت وا می‌دارد و حرف و سخن‌ها را در دهان آن‌ها می‌گذارد. در سی و هفت سالی که ما در کشورمان شاهد «انتخاب»‌های متعدد بوده‌ایم فقط شکل عروسک‌ها تغییر کرده و دو گرداننده مجری این بازی بوده‌اند: آقایان خمینی و خامنه‌ای. بسته به زمان و مکان و حوادث، گرداننده هر بار سعی دارد به شیوه‌ای عمل را تکرار کند و کار مورد نظر خود را انجام دهد و اینکار چیزی نیست جز فریب مردم برای آوردن آن‌ها به مکان خیمه شب بازی. قلم زن این سطور باقتضای سن و سال و توجه به مسایل اجتماعی و سیاسی، انتخابات بسیاری را چه در زمان شاه و چه در زمان شیخ شاهد و ناظر بوده است. اگر چه در نظام گذشته کسانی چون دکتر مصدق و الهیار صالح توانستند به مجلس راه یابند اما انتخابات در آن رژیم هم پر از خدعه و دروغ و تقلب بود و بیشتر کسانی به مجلس شورا و سنا راه می‌یافتند که به نوکری و چاکری شاه افتخار می‌کردند. نقش دربار و حاکمان و ملاکان و مزدوران در انتخاب افراد بسیار برجسته بود. پس از تغییر نظام و بر پایی نظام ولایی هم جز چند انتخابات اولیه که به دلیل عدم تسلط کامل آقای خمینی و دار و دسته‌اش چند نفری از منتقدین توانستند به مجلس خبرگان و شورای ملی راه یابند، اکثریت قریب به اتفاق راه یافتگان به این دو مجلس از وابستگان به حزب جمهوری و وابستگان به نظام ولایی بودند. بعد از حوادث دههٔ شصت و کشت و کشتاری که در کشور بر پا شد، مردم کم کم به ماهیت نظام پی بردند و خیمه شب بازی انتخابات کم بیننده و کساد شد. بعنوان مثال اگر آقای خامنه‌ای در دوره اول ریاست جمهوری ۱۶ میلیون و ۸۰۰ هزار رای آورد، در دوره دوم با وجود افزایش جمعیت توانستند فقط ۱۲ میلیون رای را به بنام ایشان به صندوق‌ها بریزند. پس از ایشان آقای هاشمی رفسنجانی در دوره اول با ۱۵ میلیون و در دور دوم با ۱۰ میلیون رای به کرسی ریاست جمهوری تکیه زد. این امر موجب وحشت حاکمیت شد تا آنجا که با برنامه ریزی طرحی نو در انداختند و سعی کردند مردم را به دو گروه تقسیم کنند. گروهی را ذوب شده در ولایت و گروه دیگر را اصلاح طلب و مخالف گروه اول که وابستگی شدید به ولی فقیه داشتند معرفی کردند و چنین در مهندسی خود وانمود نمودند که دو جبهه در مقابل هم قرار گرفته‌اند و مردم بی‌خبر و بی‌امید که از گروه ولایی‌ها صدمه دیده بودند، برای نجات خود به طرف مقابل متمایل شدند و به این ترتیب محمد خاتمی رای آورد و این برنامه به انواع مختلف ادامه داشت تا امروز. این روز‌ها هم چون سالهای گذشته برای یک نمایش انتخابات دیگر، باز خیمه شب باز‌ها به میدان آمده‌اند که با صحنه سازیهای جدید و مهندسی شده، دیگر بار بازی را آغاز کنند و دو جناحی را که هر دو از یک منبع تغذیه می‌کنند وارد میدان نمایند وبا وعده‌های پوچ بار دیگر گروهی از مردم را فریب دهند و به تماشای خیمه شب بازی بنشانند. غافل از اینکه مردم کم کم هوشیار می‌شوند و فریب آن‌ها را نمی‌خورند. در حکومتی که سردار سپاه به مهندسی انتخابات ۸۸ بطور علنی اعتراف می‌کند دیگر معنای انتخابات چیست؟ جالب اینکه در این نزاع بخش باصطلاح انتخابی نظام هم هیچ اراده و قدرتی برای مقابله با بخش ولایی ندارد. بطور مثال روز ۲۰ بهمن ۹۴ جناب آقای روحانی می‌گوید: «ما در مسئلهٔ فساد و رانت و انحصار مشکل داریم، یک دستگاهی وجود دارد که نمی‌خواهم نام ببرم، کالای قاچاق وارد می‌کند و جلوی رشد تولید را می‌گرد». مقصود ایشان از آن دستگاه کیست و چیست؟ آیا‌‌ همان نیست که اعلام می‌کند مهندسی انتخابات در دست ماست؟ پس چرا جناب روحانی که رییس جمهور برآمده از باصطلاح انتخابات است، جرات ندارد نام این دستگاه را که به احتمال قریب به یقین سپاه پاسداران است بگوید؟ آیا با این وضعیت رئیس جمهور می‌تواند جلوی اعمال و رفتار و دخالتهای سپاه را بگیرد؟ من باور ندارم و بهمین دلیل در انتخاباتی که توسط سپاه و منصوبان ولی فقیه مهره چینی شده است شرکت نمی‌کنم، اگر چه بعضی خیال پردازانه می‌گویند شرکت در انتخابات گامی است به سوی دموکراسی! سئوال من از آن‌ها این است شرکت در کدام انتخابات؟ انتخابات آزاد با تمام شرایط آن یا انتصابات؟ باید از این جماعت پرسید شما در این ۳۷ سال با شرکت در انتخابات نظام ولایی چقدر به آزادی نزدیک شده‌اید؟ خودمان را فریب ندهیم و با اعمال و رفتارمان عمر نظام ولایی را طولانی نکنیم. در پایان باید تاکید کنم که تلاش معتقدین و ملتزمین به نظام ولایی برای اینکه نشان دهند مردم ایران تنها در دو دسته اصول گرایان (بنیاد گرایان) و اصلاح طلبان (استمرارطلبان) خلاصه می‌شوند بزرگ‌ترین ظلم به ملت ایران است. آیا جز این دو گروه بقیهٔ مردم بحساب نمی‌آیند و گروههای خارج از این دو دسته همه گروهک و غیرخودی هستند و هیچگونه حق و حقوقی ندارند؟ آیا به بخش بزرگی از مردم که به انتخابات شما بی‌تفاوت هستند و نمی‌خواهند در این خیمه شب بازی شرکت کنند حق اظهار نظر و نقد و انتقاد می‌دهید یا با برچسب‌های های گوناگون آن‌ها را از میدان بیرون می‌کنید؟ بس کنید! مردم آرام آرام راه خود را می‌یابند و با فراهم کردن شرایط یک انتخابات آزاد و همگانی بساط شما را بر می‌چینند. مطمئن باشید دور نخواهد بود روزی که ظالمان و ستم پیشه گان باید جای خود را به منتخبان آزاده و آزادی طلب مردم بسپارند.