وجشنواره های سینمایی نظام مقدس!
بصیر نصیبی
نمیخواهم تاریخچه بندر محروم با سکنه ی محدود کیش را بازگو کنم *بهر حال در نظام پیشین اکثر کارهای ساختمانی ی کیش آماده شده بود با الگو قراردادن جزاير هاوايي و كرانه‌هاي جنوبي درياي مدیترانه میخواستند کیش را بسازند- شاید هم یک لاس وگاس دیگری بیافرینند- وتوریست های خر پول وسرمایه داران را مستقیما از شهر ها و کشور های غربی بکشانند به آنحا والبته امکانات وسیعی هم با صرف هزینه هنگفت فراهم می شد. بارها،کاباره ها ،کازینو ها و...حالاآن معدود ساکن فقیر ومحروم ،بهره ای از این نعمت نصیبشان می شد؟ نمیدانم آخوند ها که مستقر شدند، مدتی کیش بلاتکیف مانده بود تا سر انجام را ه اندازیش کردند . کیش شد بندر تجارت آزاد والبته بهره برداری از تاسیساتش هم آغاز شد علاوه یر آخوند های حکومتی غیر آخوند هایی که امکانات مالی داشتند میتوانستند تعطیلاتشان را درکیش بگذرانند ،حجاب را پس بزنند وبهر حال با چراغ سبز نظام کمی نفس بکشند و ... حتا طرحی داشتند که برخی هنرمندان که هم میخواهند با نظام لاس بزنند وهم خیلی در دسترس باند های حکومتی ها نباشند از خارج بیایند کیش هنرشان را عرضه کنند وبرگردند به کشورمیزبان .حتا شایع شد که قرار بودشهره آغداشلو وهوشنگ توزیع نخستین میهمانان ازابن دست باشند. این گونه طرح ها وبرنامه ها به دلایلی که هیچگاه اعلام نشد به انجام نرسید. اما سهمی از جشنواره های سینمایی جمهوری اسلامی - تعدادشان به صد تا میرسد - به کیش هم رسید .اما در کیش برای چه جمعیتی جشنواره می گذاشتند؟ ساکنین معدود و محروم محلی کیش که ، اصلا به حساب نمی آمدند. تجار وکاسب های کیش هم جشنواره رو نبودند . در این شرایط سینماگران ودیگر دست اندرکاران سینما خود هم شرکت کننده جشنواره بودند وهم تماشاگر آن.!برای هنرمندان عزیز جشنواره کیش نه برد تبلیغاتی داشت نه تماشاگری که از این نظر جاذبه ای ایجاد کنند. اما کیش یک حسن را داشت که آرتیست های و طنی که با خرج دولت به کیش را ه پیدا می کردند چند شب در هتل های آنجا میهمان بودند وبه هنگام بازگشت مایحتاج زندگیشان را با قیمت ارزان تهیه میکردند ویا اصلا هدیه میگرفتند، یخچال ،تلویزیون،و...
چندین سال قبل با نخستین گروه که به آغوش ج. اسلامی برگشت، کیومرث درم بخش (برادر کامبیز کاریکاتوریست که اوهم همان سالها برگشت) مستند ساز هم همراه کاروان پشیمان ها بود ،آنقدر برای آخوند ها دم جنباند و به تبعیدیان ناسزاگفت که جشنواره ای برایش خلق کردند به نام «جشنواره دریایی» . جمعی از سینماگران وطنی هم با همان مشخصات که گفتم میهمان جشنواره کیش شدند ودر نطق افتتاحیه هم کیومرث خان کلی از برکات نظام مقدس بهم بافت اما این شبه جشنواره بی سر وصدا آمد .بی سرو صدا تر هم محو شد.
بعد نوبت به یکی از فیلمسازان ویکی از سینماشناسان رسید ،نظام بجای اینکه موانع فیلمسازی ی کامران شیردل را از میان بردارد واین امکان فراهم شو دتا مردم ازدانش سینمایی او بهره ببرند ،شیردل را هم به مدیریت جشنواره سینمای مستند کیش منصوب کرد- بهتر بگوئیم به جزیره کیش ،کیش داد- وقتی دریافت شیردل این پست را جدی گرفته ومیخواهد کاری بکند از طریق همان جشنواره در همان جزیزه دور افتاده تحرکی در سینمای مستند ایحاد کند زیرآبش را زدند به اعتراض ها ونامه ها وشکایت های شیردل وقعی نگذاشتند.. مدتی از جشنواره های کیش خبری نبود تا امسال ودر دوران درخشان احمدی نژاد دوباره جشنواره کیش را فعال کرده اند ونامش را هم گذاشته اند «جشنواره بین المللی کیش! » بودجه عظیمی هم صرف برگذاریش کرده اند. خب اگر ادعا ها وتفسیر های دوم خردادی های سبر الهی در مورد سینما در دوره دولت پادگانی ، امنیتی، (که بیشتر در روز اون لاین منعکس می شود)با واقعیت کوچکترین ارتباطی داشت که اصلا باید جشنواره فجرشان را لا اقل هنرمندان مدعی اصلاح طلبی بایکوت می کردند حال آنکه نه تنها این اتفاق نیفتاده بلکه همین هنرمندان برای حضور در جشنواره کیش هم سر ودست می شکنند.اصل خبر را بخوانید:
«جزیره کیش این روزها مکان تجمع بسیاری از اهالی سینما و رسانه هاست. جشنواره بین‌المللی فیلم کیش میزبان حدود 165 خبرنگار و 800 هنرمند داخلی و خارجی است. در اولین دوره برگزاری این جشنواره بیش از 800 میهمان شامل خبرنگار و هنرمند به جزیره کیش دعوت شدند. این میهمان‌ها در اولین روز برگزاری این جشنواره و قبل از آغاز مراسم افتتاحیه در سه پرواز مجزا به جزیره کیش آمدند و تا روز آخر که همزمان با پنجشنبه هشتم اردیبهشت‌ماه و مراسم اختتامیه این جشنواره است، روند آمدن میهمان‌ها به جزیره کیش ادامه دارد.با توجه به حضور چشمگیر سینماگران و هنرمندان در جزیره کیش فرصت مناسبی برای پوشش خبری جشنواره ایجاد شده»
البته میهمانان خارجی این جشنواره ها که هیچگاه نامشان اعلام نمی شود معمولا چندتایی از مفت خور های کشور های همسایه هستند که برای هر اتقاقی در ج. ا ،سمینار، فستیوال و غیره نانشان در روغن است. هنرمندان هم که همان سینماگران بخش ها وباند های نظام هستند ( اسامی کامل را در شماره 53 نشریه سینمای آزاد چاپ می کنیم)اما خبرنگار «سینمای ما»هم فرصتی می یابد که نیشی به این شبه جشنواره بزند وماجرای عینک مخصوص برای تماشای فیلم های 3 بعدی فستیوال را دست میاندازد ومی نویسد:
«در مراسم افتتاحيه جشنواره، عينك‌هاي مخصوص نمايش فيلم سه‌بعدي به حاضران داده شد. زماني كه حاضران در سالن اين عينك‌ها را به روي چشم قرار دادند، ديگر همان بعدهاي معمولي تصاوير را هم نمي‌ديدند. گويا برگزاركنندگان جشنواره مي‌خواستند حركتي نو را به نام خودشان ثبت كنند كه متاسفانه نگرفت. احتمالا اين عينك سه‌بعدي نبوده و مصرف طبي داشته. البته بعضي‌ها مثل آقاي وزير ارشاد ـ همان‌طور كه از عكس‌هاي منتشر شده مشخص است ـ خيلي تو حس رفتن و به قولي عينك‌هاي سه‌بعدي آنها را گرفته! »
دیگر اینکه بی خاصیت وبی اثر بودن این رویداد را هم گزارشگر سینمای ما ، به رخ مسئولین سینمایی می کشد ، با هم این بخش گزارش را بخوانیم:
«يكي از اتفاقات خوب اين روزها، افتتاح سينما نخل بود بالاخره جشنواره كيش به يك دردي خورد. فكر كنم افتتاح همين سينما براي هفت پشت برگزاركنندگان و مديريت سينماي كشور بس باشد... خوب مي‌شد اگر تو دستور كار جشنواره‌ها يك افتتاح سينما هم مي‌گذاشتند تا اينقدر مردم شهرستان‌ها سي‌دي نبينند»
امسال فیلمسازان حکومتی با حضور پر رنگ خود درفجر هر چه بیشتر پیوستگی خودشان را به نظام مقدش ولایت فقیه به نمایش گذاشتند. برنامه کیش که به بهانه شکل گیری یک جشنواره جدید برگذار شد. سپاسگزاری دولت کودتا بود از تمکین و همراهی سینماگران حکومتی با دولت خدمت گذار!! وسرکوبگر که با شقاوت وبی رحمی جنبش مردمی سال 89 را سرکوب کرد.
800تای آنها با شور واشتیاق در یک سور چرانی مفصل حضور یافتند -باز این دوم خردادی ها بگویند که احمدی نژاد قدر هنرمندان حکومتی را نمیداند وهنرمندان از این دولت رو برگردانده اند! از این بیشتر از این عزیزان! قدردانی شود؟ 3 روز استراحت در کیش وبهره از بهترین امکانات !بعد هم بازگشت به پایتخت دار الخلافه با یخچال وفریزر و تلویزیون ویدئو ودیگر وسایل خانگی....
بصیر نصیبی 10 مای 2011
www.cinemaye-azad.com
وقتی تقویم تحولات سیاسی کردستان را ورق بزنیم به نام‌هایی برمی خوریم که با خودشان معناهایی از صلح و آزادگی و یادهایی از انسانیت و استقامت را بهمراه دارد، نام‌هایی که لقای ماندان‌های اجباری و تن فروشی عقیده را به عطای طناب‌های دار و گلوله‌های آتشین بخشیده‌اند. ورق به ورق تاریخ آن سرزمین حکایاتی است از ایستادگی و زخم خوردگی مردان و زنانش، مردان و زنانی که دولتمردانش بس ناجوانمرد‌اند و بنده قدرت و تفنگ و خشونت.
