نگاهي به...

هر آنچه منتشر ميشود به قصد و هدف آگاهی رسانی و روشنگری است۰ ما حق "آزاد ی بيان" و" قلم" را جزء لاينفک مبارزه خود ميدانيم! ما را از بر چسب و افترا زدن باکی نيست! سلام به شهدای خلق! سلام به آزادی!

۱۳۸۹ آبان ۵, چهارشنبه

سايه مرگ بر درياچه اروميه

"Information Clearing House

Bernanke's Dilemma
By Mike Whitney
October 27, 2010 "Information Clearing House" --
Ben Bernanke is in a real fix. His quantitative easing
(QE) program is designed to boost stock prices, lower
bond yields, and weaken the dollar. But the market has
already priced all that in, so when he announces the
start of the program on November 3, there's a good
chance that things will either stay the same or head in
the opposite direction. That's bad for Bernanke. Just
imagine if the dollar strengthens just as the Fed
chairman begins buying-up Treasuries to push the
dollar down. He'll look pretty foolish. But that could
happen because the dollar has already slipped nearly
7% since August and is overdue for a rebound.
So, what should he do? Should he go ahead and launch
his program anyway knowing it could backfire and
further damage his credibility or scrap the whole deal
and move on to Plan B?
The truth is, he has no choice. If he doesn't follow
through now, investors will accuse him of "withdrawing
liquidity" and send the market into a nosedive. So, he
has to go forward and let the chips fall where they may.
If QE2 turns out to be a bust, so be it.
A new report from Goldman Sach's economist Jan
Hatzius figures that "the Fed will need to print $4
trillion...to close the Taylor gap." (zero hedge) That
means it will take roughly $4 trillion for QE to do what
it's supposed to do. New York Times columnist Paul
Krugman's estimates are even higher. He thinks it will
take $8 to 10 trillion of QE to push down long-term
rates enough to sustain the recovery. Of course, no one
is even considering expanding the Fed's balance sheet
by that amount because it would put the central bank's
future at risk and might not work anyway. Instead,
Bernanke plans to take baby steps, purchasing $200 to
$300 billion in Treasuries at a time, hoping that the
smaller amounts buoy stocks and increase investment in
the real economy. In other words, QE2 is not a really
serious commitment of resources to address
deflationary pressures, excess capacity or high
unemployment at all. It's more like giving aspirin to a
cancer patient. There may some temporary relief, but
the overall effects will be negligible.
That's not to say that the Fed isn't a powerful
institution. It is. The Fed controls short-term interest
rates and short-term rates can either stimulate growth or
send the economy into a tailspin. They can guide the
economy to years of productivity and prosperity or
generate gigantic speculative bubbles that end in
disaster. But, in a liquidity trap--when interest rates are
stuck at zero—monetary policy is largely ineffective so
the Fed is dead-in-the-water. It doesn't matter how
cheap money is when people aren't borrowing. And,
people aren't borrowing because they're broke. The Fed
doesn't have the ability to change that. Bernanke may
wish he was "Helicopter Ben" and could drop bundles
of greenbacks over America, but the truth is, only
congress has that power and they're not taking
advantage of it. They're more worried about deficits.
So, QE won't succeed because it doesn't address the real
issue, which is demand. In theory, when the Fed buys
bonds, it pushes investors into riskier assets, like stocks.
That, in turn, inflates equities prices which
(supposedly) triggers additional hiring and lowers
unemployment. It's a persuasive theory, but it won't
work. Here's an excerpt from an article in the Wall
Street Journal which explains why:
"While more quantitative easing will help to keep
interest rates low, primary dealer banks aren't fully
convinced that the move will prove to be the U.S.
economy's knight in shining armor.
"It may help to lower rates temporarily," said Ward
McCarthy, chief financial economist and managing
director of the fixed-income division at Jefferies & Co.
in New York, "but is unlikely to have a significant
beneficial effect on the economy."
That is because such a program won't ease credit
conditions for small businesses that are dependent on
banks for lending, he said, nor will it lower borrowing
costs for homeowners who are unable to refinance their
mortgages because home prices have fallen." (No Fix in
Quantitative Easing, Deborah Lynn Blumberg, Wall
Street Journal)
So, if QE doesn't help small businesses (which create
most of the country's new jobs) or homeowners, than
how can it lower unemployment, trim excess capacity,
or increase aggregate demand? It can't. At best, it will
merely boost asset prices and create more bank reserves
while the real economy continues to languish in a near-
Depression.
Naturally, the prospect of the Fed adding trillions of
dollars to the money supply has trading partners in a
panic forcing some to regulate capital inflows and
prepare for a savage round of competitive devaluation.
At this weekend's meeting of the G-20 in Gyeongju,
South Korea, German finance minister, Rainer
Brüderle lashed out at the Fed's QE program saying,
“Excessive, permanent money creation in my opinion is
an indirect manipulation of an exchange rate.” The
irony of the Brüderle's remarks were lost on Treasury
secretary Timothy Geithner who used the meetings to
point the finger at China and to make his case for
"numerical limits" on current account balances. This is
from Bloomberg:
"Seeking to find common ground on currency
valuation, officials agreed to “move toward more
market-determined exchange rate systems that reflect
underlying economic fundamentals.” And they pledged
to “refrain from competitive devaluation of currencies”
— an effort to calm anxiety over a wave of
protectionism in which countries would weaken their
currencies to bolster their own exports."
It makes you wonder how the attendees could listen to
Geithner's disingenuous blather knowing that the Fed is
planning to print up hundreds of billions of dollars that
could wreak havoc in the currency markets?
Even so, Geithner is right to be worried about the
widening trade deficits. The massive imbalances
inevitably lead to crises as they did when Lehman
defaulted and global trade plummeted. In the last
decade, US exports to China have totaled just $417
billion while Chinese imports have soared to $2,160
billion. Much of China's earnings have been recycled
into US Treasuries to keep the price of their currency
artificially low while they add to their $2.6 trillion in
reserves. This gives them an unfair advantage in
competing head-to-head with better-paid US workers.
In August, the trade gap widened more than analysts
had predicted to $46 billion putting more pressure on
the Fed to weaken the dollar so that more US jobs are
not lost to foreign competitors and so that monetary
stimulus (designed to kickstart the US economy) is not
siphoned off via the trade deficit.
The bottom line: Economic recovery is impossible
unless exchange rate issues are resolved. Bernanke may
think that QE2 will scare China into reversing its
current policy (and agree to move toward more marketoriented
exchange rate system) but it's just as likely that
Beijing will follow the dollar downward buying up
even more US Treasuries and undermining any hope for
a rebound in the US. That means that congress must get
involved and threaten to levy import duties and tariffs
on China if they refuse to let their currency appreciate.
Congress also needs to acknowledge the limitations of
monetary policy. QE is not the right tool for dealing
with a "balance sheet recession". (when households are
reducing their debts and slashing spending) A second
round of fiscal stimulus is the only way to lower
unemployment, increase spending, and lay the
groundwork for a sustainable recovery.

WikiLeaks Exposes Rumsfeld's Lies


Recent revelations by WikiLeaks show how top American leaders lied, knowingly, to the
American public, to American troops, and to the world. Ellen Knickmeyer on the carnage she
saw as Baghdad bureau chief.
By Ellen Knickmeye
October 26, 2010 "Daily Beast' - -In the dark morning hours of Feb. 22, 2006, a group of
unknown attackers detonated bombs in the northern Iraqi city of Samarra, bringing down the
golden dome of a revered Shia Muslim shrine.
A few hours later, I drove through Baghdad and watched the country descend into civil war.
Then the Baghdad bureau chief for The Washington Post, I drove with Iraqi and American
colleagues to Sadr City, the sprawling slum on the outskirts of the city. We watched hundreds of
black-clad religious militiamen, waving their AK 47s in the air and calling for revenge, in what
would be the start to a campaign of sectarian killing and torture.
During visits to Baghdad's morgue over the next two days, I saw Sunni families thronging to find
the bodies of loved ones killed by the militias. The morgue's computer registrar told the grimfaced
families and me that we would have to be patient; the morgue had taken in more than
1,000 bodies since the Samarra bombing, and was way behind on processing corpses.
Here's the thing, though: According to then-Secretary of Defense Donald Rumsfeld and his top
commanders, it never happened. These killings, these dead, did not exist. According to them,
reporters like myself were lying.
"The country is not awash in sectarian violence,'' the top U.S. commander in Iraq, Gen. George
Casey said, on talk show after talk show, making the rounds to tell the American home-front not
to worry. Civil war? "I don't see it happening, certainly anytime in the near term,” he said, as he
denied the surge in sectarian violence.
Casey had taken his own drive around Baghdad after the bombing of the Samarra mosque and
had seen, not executed bodies in the streets but “a lot of bustle, a lot of economic activity. Store
fronts crowded, goods stacked up on the street.”
Donald Rumsfeld held a news conference at the Pentagon to say that U.S. press reports of
killings—such as mine that estimated 1,300 dead in the immediate aftermath of the bombing,
based on what I had seen at the morgue, interviews with Sunni survivors, U.N. and Iraq health
officials—were calculated "exaggerated reporting." Iraqi security forces, he said, “were taking
the lead in controlling the situation,” everything he assured his listeners was “calming.”
American journalists in Baghdad were under attack not just from Iraqi insurgents, but, at least
verbally, from our own country's civilian and military commanders as well.
After the mosque bombing, I had the twisting-in-the-wind experience of attending the weekly
press briefings at the Green Zone—this war’s four o’ clock follies—and have the military
spokesman insist that things were great, implying that the problem wasn’t the executed and
mutilated bodies now found in the streets; the problem was people like me.
Thanks to WikiLeaks, though, I now know the extent to which top American leaders lied,
knowingly, to the American public, to American troops, and to the world, as the Iraq mission
exploded.
The American troops, who were risking their lives on the ground, witnessed and documented it
themselves.
Heavily redacted, the log entries offer surreal but chilling glimpses of the chaos that followed the
Samarra bombing on Feb. 22. Within hours of the bombing, U.S. troops reported gunmen
attacking; open street fighting between Shia and Sunni militias; rocket-propelled grenade attacks
on mosques; assassinations and kidnappings.
Later, one U.S. military patrol happens on militia members dumping bodies on the side of the
street. The killers speed away, leaving the American soldiers with a grim discovery: “bodies shot
in the face…still warm,” according to one log.
Iraq was not “calming,” as Rumsfeld would have it. Rather, this was sectarian war,
and, over the next few months, the Bush administration’s effort to convince the world that
everything was hunky-dory in Iraq became less and less sustainable as the slaughter continued.
According to the synopsis of the WikiLeaks documents by The New York Times, the death toll
in 2006 reached beyond 3,000 one month.
Late last year, I sat in on a seminar at Harvard’s John F. Kennedy School of Government led by
a former Bush official in Iraq and heard her say matter-of-factly that more than 1,000 people
died in one day in the immediate killing after the Samarra bombing.
But as the WikiLeaks documents show, Casey and Rumsfeld must have known that all along,
owing to the accounts from their forces. Despite the statements of the top U.S. commanders at
the time, it wasn’t the journalists in Baghdad who were lying.
Ellen Knickmeyer is a former Washington Post bureau chief in Baghdad and Cairo. Before
coming to the Post, she was the West Africa bureau chief for The Associated Press. This year,
she graduated from Harvard University’s Kennedy School of Government

رماندگی جمهوری اسلامی در برابر دانشگاه ها

/ محمد رضا شالگونی

نخست آنها شعار “اتحاد حوزه و دانشگاه” سر دادند. بیزاری از دیکتاتوری شاهنشاهی ، گرگ و میش را یک جا جمع کرده بود و خمینی و وردست های او گمان می کردند دانشگاهیان گوسفندوار به گله “امتِ امام” خواهند پیوست. اما در همان دو سال اول معلوم شد که محاسبه شان اشتباه بوده است. بنابراین “گزمگان به هیاهو شمشیر در پرندگان نهادند” و به رسوایی “انقلاب فرهنگی” راه انداختند.

درماندگی جمهوری اسلامی در برابر دانشگاه ها
تعطیل سه ساله دانشگاه ها ، اخراج بخش بزرگی از استادان و دانشجویان و کشتار هزاران جوانه دانش و امید برای مدتی خاطرشان را آسوده کرد که نطفه شورش دانش را کشته اند. بنابراین همه “خودی ها” ( از چاقوکشان بسیجی گرفته تا سرداران سابق و لاحق سپاه و حتی بسیاری از حوزوی ها ) به دانشگاه های اسلامی شده سرازیر شدند تا هرکدام علاوه بر افتخارات دیگر ، یک فقره مدال دکترای اسلامی هم بر سینه بزنند. اما اشتباه می کردند. دانش سرکوب شده به هر گوشه ای نقب می زد ، گسترش می یافت و در دهان جوانان لذت میوه ممنوعه را داشت. تا این که شورش ضد استبدادی سال ۸۸ چُرت آقایان را پاره کرد و به فکر افتادند که با یک تیر دو نشان بزنند و ضمن کنار گذاشتن پیرایه های بی مصرف شدۀ “جمهوری” و عریان کردن خلافت اسلامی و حکومت الهی ، “انقلاب فرهنگی” دیگری راه بیندازند و باردیگر عِلم را به زانو زدن در مقابل ولایت فقیه وادارند.
طرح “انقلاب فرهنگی” دوم را نخستین بار “مقام منیع ولایت” خود در شهریور سال گذشته پیش کشید و تدریس علوم انسانی در دانشگاه ها را موجب “تردید در مبانی دینی و اعتقادی” نامید و باز با پیگیری همان طرح در شهریور امسال ، “استادان سکولار” را “موریانه های مخرب و ویرانگر” نامید. و حالا عمله و آَکرۀ ولایت اعلام کرده اند که می خواهند ۱۲ رشته علوم انسانی را به پذیرش و ترویج “مبانی عقیدتی دینی و بومی” وادارند. معنای “مبانی عقیدتی دینی” روشن است ، ولی منظور از “مبانی عقیدتی بومی” احتمالاً تبعیت از همان سنت قدیمی کرنش در مقابل قدرت است ، همان سنت شناخته شده ای که سعدی آن را چنین خلاصه کرده است: “خلاف رأی سلطان رأی جُستن/ به خون خویش باشد دست شستن. اگر خود روز را گوید شب است این/ بباید گفت آنک ماه و پروین”.
اما این بار نیز آقایان اشتباه می کنند و بار دیگر ناشیانه “به کاهدان زده اند” ، به چند دلیل: اولاً گرچه در جنبش ضد دیکتاتوری کنونی ، دانشجویان نقش فعال تری دارند ، اما این بیش از آن که محصول تلقینات “استادان سکولار” باشد ، ناشی از بیزاری عمومی مردم از دیکتاتوری حاکم است. آقایان فراموش می کنند که همین دانشگاه ها که در سال ۵۷ به مراتب “سکولار” تر از حالا بودند ، در شورش علیه دیکتاتوری شاهنشاهی نیز نقش فعال تری داشتند. و تصادفاً این یکی از داده های علوم انسانی است که در غالب دیکتاتوری های امروزی دانشگاه یکی از گسل هایی است که مسدود کردن آن از طریق سرکوب کار آسانی نیست و با اولین اختلال در نظام سیاسی ، فوران آتشفشان خشم مردم از آنجا شروع می شود. ثانیاً آقایان بی آن که خود بدانند ، بیماری علاج ناپذیر دیکتاتوری ها را تجربه می کنند. دیکتاتورها عموماً حتی از سایه خود هم می ترسند ، زیرا می دانند که بنیاد قدرت شان را بر بی حقی عمومی مردم گذاشته اند. دیکتاتوری ولایی حتی اگر بتواند “موریانه های مخرب و ویرانگر” سکولاریسم را ریشه کن کند ، با موریانه های تردید در حوزه ها چه خواهد کرد؟ تصادفی نیست که مقام ولایت در آنِ واحد هم با علوم انسانی می جنگد و هم با مراجع تقلید ناراضی! برای او هر جنبده ای خطرناک است و جنبده ها تمامی ناپذیرند ، مخصوصاً در دنیای امروز که بستن در و دروازه “ممالک محروسه” کار آسانی نیست. و این یکی دیگر از داده های علوم انسانی است. ثالثاً با همین اعلام جنگ علیه علوم انسانی ، ولایت فقیه ناخواسته اعتراف می کند که حکومت دینی نه تنها با رضایت اکثریت مردم ( و حتی اکثریت مومنان ) غیر قابل جمع است ، بلکه ناگزیر با همه علوم ( و نه فقط علوم انسانی ) و حتی با آزادی اندیشه نیز باید در جنگ باشد. بگذارید این نکته آخر را اندکی توضیح بدهم:
تمرکز آقایان روی ضدیت با علوم انسانی نشان می دهد که آنها جلوتر از نوک بینی شان چیز دیگری نمی بینند. ولی فقیه علوم انسانی را متهم می کند که انسان را مانند حیوان فرض می کنند. این توصیفی عصبی از پایبندی علوم انسانی به اصل مشاهده و تجربه است ، اصلی که اختصاص به این علوم ندارد ، بلکه از ضرورت های هر اندیشه و روش علمی است. به عبارت دیگر ، او می خواهد علوم انسانی کنیزک های فقه باشند و حتی فراتر از آن ، مجیزگویان مقام ولایت. اما اگر این خط را بگیرید و پیش بروید ، کار به آنجا خواهد کشید که نه فقط زنان را علناً کم عقل تر از مردان معرفی بکنید ، بلکه دنبال حکمتی در جواز برده داری باشید. مگر نه این است که قرآن و فقه توانایی فکری زنان را پائین تر از مردان تصویر می کنند و برده داری را مجاز می دانند؟ اما با تبلیغ علنی چنین چیزهایی ولایت فقیه حتی از ماسک “ضد استکباری” مصلحتی خود نیز محروم خواهد شد و کار به جاهای باریکی خواهد کشید و در یک کلام ، “مصلحت نظام” به هوا خواهد رفت! و مهمتر از آن ، با همین منطق ناگزیر خواهد شد علناً جبهه دیگری علیه علوم طبیعی نیز باز کند. مگر نه این است که قرآن ( و البته تورات و انجیل ) می گویند خدا همه موجودات دو پا را از زن و مرد واحدی آفرید؟ پس صحبت از نظریه تکامل نیز باید جزو موارد “محاربه با خدا” باشد. یعنی حتی آدمی مانند دکتر یدالله سحابی زمین شناس را که بیچاره می خواست قرآن را با نظریه تکامل آشتی بدهد ( و از طرف علامه طباطبایی مؤلف تفسیر “المیزان” و استاد بسیاری از این آقایان ) تودهنی خورد ، باید از عوامل “تهاجم فرهنگی” و “جنگ نرم” استکبار جهانی قلمداد شود. از این فراتر برویم ، قرآن از هفت آسمان و هفت زمین صحبت می کند و شهاب های آسمانی را مأمور راندن شیاطین معرفی می کند که می خواهند به بارگاه الهی رخنه کنند! و می گوید خورشید هر شامگاه در مغرب زمین در چشمه ای گِل آلود فرو می رود! آیا در دانشگاه های تحت امر ولی فقیه ، نجوم و حتی جغرافیا نیز برای “اسلامی شدن” ادب نخواهند شد؟
جمهوری اسلامی ما را به سمت یک فاجعه هولناک می برد. گرچه از همین حالا شکست رژیم در جنگ با علوم و از جمله علوم انسانی قطعی و روشن است ، اما تا زمانی که این نظام پابرجاست جوانان ما ، کشور ما و دانشگاه های ما هزینه سنگین و مدام سنگین تر شونده ای را خواهند پرداخت.

زداشت و شکنجه یک استاد دانشگاه آزاد در اصفهان / به همراه مستندات


خبرگزاری هرانا – یکی از اساتید دانشگاه آزاد اصفهان با هویت محفوظ پس از بازداشت و شکنجه جسمی و روحی جهت انجام محاکمه به صورت موقت از زندان آزاد شد.

بنا بر منابع خبری هرانا، این استاد دانشگاه آزاد ن.پ (هویت محفوظ)در پی ابلاغ حکم تعلیق و اعتراض وی به تصمیم دانشگاه بازداشت و در بازداشتگاه نامعلومی مورد ضرب و شتم و شکنجه جسمی و روحی قرار گرفته و پس از تودیع وثیقه 150 میلیون تومانی تا برگزاری دادگاه به صورت موقت آزاد شد.

گفتنی است برخی اتهامات نامبرده اقدام علیه امنیت ملی، تشویش اذهان عمومی و بر هم زدن نظم دانشگاه و همکاری با عوامل بیگانه ذکر شده است.

با حفظ هویت نامبرده، تصاویری مستند پس از آزادی از شکنجه ایشان در زمان بازداشت در پی می آید:


۰۵,۰۸,۱۳۸۹

chavoz-26102010jpgهوگو چاوز رییس جمهوری ونزوئلا که از سفر دوره ای به چند کشور متحد ونزوئلا به کشورش بازگشته در گزارشی که از تلویزیون دولتی این کشور درباره دستاوردهای سفر منطقه ای خود ارایه کرد گفت که ایران به همراه روسیه، بلاروس و پرتغال بیش از ۳۷ هزار خانه در ونزوئلا خواهند ساخت.

به گزارش عصر ایران؛ چاوز با اشاره به دستاوردهای سفرش گفت: ساخت خانه شرکت های این چهار کشور برای ما به صرفه تر از ساخت خانه از سوی شرکت های داخلی ما است.

چاوز که مدعی بود انعقاد قرار داد ساخت این واحدهای مسکونی یکی از مهم ترین دستاوردهای سفر منطقه ای خود به کشورهای روسیه، بلاروس، اوکراین، ایران، سوریه، لیبی و پرتغال بوده است، افزود: روسیه قرار شده ۱۰ هزار واحد مسکونی در زمین های متعلق به ارتش در کاراکاس بسازد، شرکت های ایرانی نیز قرار است در ساخت ۱۰ هزار واحد مسکونی یاری مان دهند، پرتغال ۱۲ هزار و ۵۱۲ واحد مسکونی خواهد ساخت و بلاروس نیز تعهد داده تا ۵ هزار واحد مسکونی برایمان بسازد.

چاوز به شهروندان آسیب دیده از طوفان و رانش زمین اخیر در کاراکاس وعده داد که ۵۲۰ واحد از این خانه ها به شهروندانی تحویل خواهد شد که خانه هایشان در اثر رانش زمین اخیز در کاراکاس از بین رفته است.

به گفته چاوز آپارتمان ها ۳ خواب، دو حمام، یک هال و یک آشپرخانه خواهند داشت.

یکی از تکنیک های تبلیغی چاوز در ۱۰ سال گذشته اختصاص زمین و واحدهای مسکونی به بی خانمان ها و فقرای ونزوئلایی بوده است و حامیان اصلی چاوز در ونزوئلا نیز از میان همین طبقه هستند.

١- صحبت آقای دکتر ناصر زرافشان راجع به طرح تحول اقتصادی و عواقب طرح

١- صحبت آقای دکتر ناصر زرافشان راجع به طرح تحول اقتصادی و عواقب طرح
ھدفمند کردن يارانه ھا در برنامه آقای فرامرز فروزنده در تلويزيون انديشه در چھار
بخش:

بخش اول:
http://www.vimeo.com/16158061
بخش دوم:
http://www.vimeo.com/16158596
بخش سوم:
http://www.vimeo.com/16159482
بخش چھارم:
http://www.vimeo.com/16160114