پدیده «کودک همسری» یا ازدواج دختران و پسران زیر سن بلوغ ذهنی یکی از آسیب های اجتماعی ایران است که در سالهای اخیر توجه رسانه های داخلی و خارجی را به خود جلب کرده است.
میثاق های حقوق بشری بین المللی، افراد را تا سن ۱۸ سال تمام به عنوان کودک به حساب آورده و اعمال قوانین کیفری و ازدواج دختر و پسر زیر این سن حداقلی را مصداق خشونت دانسته است.
اخیراً طبیه سیاوشی یکی از نمایندگان مجلس از تلاش برخی همکاران خود برای بالا بردن سن قانونی ازدواج دختران تا د ۱۵ سال در ایران و مقاومت "برخی آقایان" در برابر این روند سخن گفته است؛ موضعی که به خوبی نشان می دهد پدیده "کودک همسری" از سوی جناح اصلی قدرت نه تنها به عنوان یک آسیب شناخته نشده که حتی آن را یک ارزش شرعی نیز تلقی می کنند.
روزنامه خراسان، امروز حرف های کودکی مشهدی را منتشر کرده که پدرش در ۱۲ سالگی او را وادار به ازدواج با مردی ۴۸ ساله کرده نوشته است: « ۱۰ ساله بودم که پدرم کیف مدرسه ام را به گوشه اتاق پرت کرد و دیگر اجازه تحصیل به من نداد. او معتقد بود دختر نیازی به درس خواندن ندارد و باید راه و رسم شوهرداری و خانه داری را بیاموزد. او می گفت دختر تا اندازه ای که بتواند بخواند و بنویسد باید تحصیل کند تا سیاه و سفید را از یکدیگر تشخیص بدهد. او با همین تفکر مانع از ادامه تحصیل دیگر خواهرانم شد چرا که معتقد بود دختر باید با چشم و گوش بسته ازدواج کند این گونه بود که من هم مانند دیگر خواهرانم در کلاس پنجم ابتدایی ترک تحصیل کردم و مشغول خانه داری شدم. این درحالی بود که مادرم نیز در برابر تفکرات پدرم همواره سر تعظیم فرود می آورد و هیچ گاه بر خلاف نظر او سخنی بر زبان نمی راند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر