نگاهي به...

هر آنچه منتشر ميشود به قصد و هدف آگاهی رسانی و روشنگری است۰ ما حق "آزاد ی بيان" و" قلم" را جزء لاينفک مبارزه خود ميدانيم! ما را از بر چسب و افترا زدن باکی نيست! سلام به شهدای خلق! سلام به آزادی!

۱۳۹۴ اردیبهشت ۲۴, پنجشنبه

صمد معلم ماست؛راه صمد راه ماست!


صمد معلم ماست؛راه صمد راه ماست!
پخش تراکتهای اعتراضی در آستانه تجمع معلمان در دانشگاه ها و مدارس تهران + تصاویر
در آستانه برگزاری تجمع اعتراضی معلمان تعداد قابل توجهی تراکت توسط دانش آموزانو دانشجویان در اطراف دانشگاه‌ها و مدرسه‌ها پخش و منتشر شده است 
با روشنگری ونقدِ جنبشِ کارگری ودیگرجنبشهای رادیکالِ اجتماعی؛
آنها را قدرتمند وازگزندِ رفرمیسم مصون داریم
اظهارِ عجز پیشِ ستمگر ابلهی ست
اشکِ کباب موجبِ طغیانِ آتش ست
صائب تبریزی

  بیست و هفت هزار امضای الکترونیک فرهنگیان سراسر ایران پای نامه اعتراضی معلم سبزواری به رئیس جمهور
واقعیت این است که «کانون صنفی معلمان» در توهم آفرینی نسبت به دولت، دست کمی از رسانه های دولتی ندارد. همین نامه نگاری های به مجلس و روحانی، این بخش از کارگران مزدی را از ایستادگی مقابل دولت باز می دارد. این خوش خیالی است که فکر کنیم روحانی به عنوان رئیس دولت سرمایه برای ما کاری بکند یا نمایندگان مجلس در جهت خواست ما حرکت کنند. این ها نوکر مناسبات سرمایه داری هستند و هر کاری می کنند در راستای حفظ این مناسبات است. آنجا هم که اینان به خواست ما کارگران گردن می گذارند، به خاطر ایستادگی و پایداری ما مقابل سرمایه است.
یک قیامت، ناله ام امّا خموش! - کانون معلمان همدان
بجای ایجاد شوراهای کارگریِ سراسری و فراگیرِ سرمایه ستیز،دل درگرو جریان های رفرمیستی
وسازشکاری همچون کانون صنفی وسندیکا واتحادیه وتشکلهای دست سازِحاکمیت داده ایم.
فرارو- حسن روحانی رئیس‌جمهور،صبح امروز سه‌شنبه در اجتماع 12 هزار نفری کارگران کشور که به مناسبت هفته کارگر در سالن 12 هزار نفری آزادی برگزار می‌شود حضور یافت.
رئیس‌جمهور را محمد نهاوندیان رئیس دفتر، حسین فریدون دستیار ارشد وعلی ربیعی وزیر کار و رفاه اجتماعی همراهی کردند.
خبرگزاری مهر: "نمایندگان" کارگران کشور مطالبات و خواسته های خود از دولت تدبیر و امید را در 8 بخش تدوین کردند که از مهم ترین موارد آن دستمزدها، افت شدید قدرت خرید کارگران، اصلاح قانون کار، آشفتگی قراردادهای کاری، بازنشستگی پیش از موعد و ساماندهی شرکت های تامین نیروی انسانی است. در پی افزایش قیمت ها در بازار طی یکی دو سال اخیر، فاصله دستمزد و هزینه های خانوار کارگری به بالاترین حد خود رسیده است.
ما کارگرانِ مزدی با اتکا به نیروی خود وتعداد انبوه مان بجای آنکه زمینه های متشکل شدنمان را
درشوراهای ضدِ سرمایه داری فراهم کنیم،چشمِ امیدمان به جناههای بورژوازی بوده است.
چند خبر:
در کارخانه های زامیاد، مگاموتور، قطعات فولادی، جشن روزکارگر به همراه پخش شیرینی و جشن تولد حضرت علی (روز مرد ) جشن گرفته شد.
در کارگاههای قطعه سازی روز پنجشنبه کارگران قدیمی با بردن شیرینی و در بعضی از کارگاهها خود کارفرمایان اقدام به خرید شیرینی و پخش آن در میان کارگران نمودند. در این کارگاهها این پخش شیرینی همراه با خواندن آواز و رقص همراه شد. در یک کارگاه لولا سازی کارفرما با خرید شیرینی و دادن 200 هزار تومان پول به هر کارگر این روز را به آنها تبریک گفت.
 
در کارخانه سایپا، پخش شیرینی و تبریک روزکارگر در موقع پوشیدن لباس به هنگام ترک کارخانه روی داد. بعضی از کارگران امیدواری کردند که روزکارگر سال آینده را بتوان بهتر و بصورت رسمی در داخل سالن ها با جشن و آواز همراه نمود.
 
در کارخانه ایران خودرو، در چهار سالن کارگران با خرید شیرینی و پخش آن در اول ساعت کاری هر شیفت جشن روز کارگر را گرامی داشتند.  
در بیشتر کارگاههای کوچک از جشن روزکارگر خبری نبود و کارگران همچنان سخت مشغول کار و تلاش برای لقمه ای نان بودند. بسیاری حتا در این روزهای تعطیل به سرکار رفتند تا شاید بخشی از هزینه های زندگی را در این دو روز تامین کنند. کارگران حتا در مورد روز مرد می گفتند : کدام مرد؟ مردی که از تامین زندگیش عاجز است مرد نیست .

گروههای کوهنوردی کارگری که هر ساله توسط هیات کارگران کوهنوردی استانها این روز را جشن می گرفتند با خطاب و عتاب حراست ها مواجه شدند و از خیر برگزاری این روز گذشتند.
بعضی از گروههای کوهنوردی با رفتن به دامن طبیعت این روز را جشن گرفتند . در کرج یکی از این گروهها با تذکر نیروهای انتظامی مواجه شد.
اما آنچه متوقف نشدنی است برگزاری جشن روزکارگر توسط کوشندگان کارگری در باغها، کوهها، خانه هاست. امیدواریم که این جشن ها بهم پیوسته و در خیابانها و پارک ها و در میان مردم زحمتکش نمود پیدا کند.
روابط عمومی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک
   1394/2/12
مبارزات پراکنده وخودپویِ کارگران(اعم ازیدی وفکری)برای افزایش دستمزد و......؛
اگرچه خاری درچشم سرمایه است؛اما فاقدِ زهری است که سرمایه را زمین گیرکند.
ماهی ها می روند در ارس بمیرند
گرامی باد خاطره دورفیق ودومعلمِ مبارزو سازش ناپذیر- صمد بهرنگی وفرزاد کمانگر
«مرگ خیلی آسان می‌تواند به سراغ من بیاید، اما من تا می‌توانم زندگی کنم، نباید به پیشواز مرگ بروم. البته
اگر یک وقتی ناچار با مرگ روبرو شوم که می‌شوم، مهم نیست. مهم این است که زندگی یا مرگ من، چه اثری
در زندگی دیگران داشته باشد»....صمد بهرنگی، ماهی سیاه کوچولو
سئوالی که اینجا برای یک کارگروزحمتکش مطرح می شوداینست که چه کاری باید انجام دهیم تا
مبارزاتمان ثمربخش شود وسرمایه را واداربه تمکین به خواستها و مطالباتمان کنیم؟
ما کارگران آموزشی (معلمان) در مدارس مختلف مشغول به کار هستیم. معلمانی که همدیگر را می شناسند و یا در یک محل کار می کنند، در همان محل کار یا منزل، آگاهترین و فعال ترین افراد را به عنوان اعضای شورا انتخاب کنند و سعی کنند با ارتباط برقرار کردن با دیگر مراکز آموزشی، شوراها را گسترش دهند. این شوراها بایستی برای پیشبرد مطالباتشان، ایستادگی و مبارزه کنند و برای همبستگی و پیوند با دیگر بخش های کارگری چاره اندیشی کنند. خواست افزایش پایه دستمزد، خواست کلیه کارگران (اعم از فکری و یدی) است. از این رو است که ارتباط با دیگر حلقه های جنبش کارگری را نباید از یاد ببریم. خودمان را از آگاهی و تجربه دیگران محروم نکنیم و بر بستر همین مبارزات است کهشوراها آبدیده تر و کاراتر می شوند. در امتداد و استمرار همین مبارزات است که جنبش سراسری شورایی کارگران بر ضدسرمایه، به بار می نشیند. تنها راه مبارزه برای رسیدن به خواست و مطالباتی چون افزایش دستمزد، شکل گیری یک جنبش سراسری شورایی علیه سرمایه است.
پیرامون تجمع اعتراضی کارگران آموزش و پرورش (معلمان)
(مبارزات کارگران آموزش و پرورش (معلمان) جدا از مبارزات دیگر کارگران مزدی نیست)
نگارش: یک کارگر ضدِ سرمایه داری
متن کامل این مقاله آموزنده را درلینک ذیل ملاحظه کنید
تلاش فرماندار مهاباد برای بی‌اهمیت جلوه‌دادن تظاهرات مردمی
حرکت تعرضی توده‌های تحت ستم و استثمار مهاباد کردستان مرزبندی با بیراهه رفرمیسم را نمایان کرد. 
کدامین راهکار؟!
رفرمیسم یا انقلاب؟
راهکار اصفهان یا مهاباد ؟!
نگارش: برهان عظیمی
متن کامل را درلینک ذیل جستجو کنید
قاطعیت و پایداری زنان در دادخواهی برای فرخنده و خانواده اش ستودنی است. دیدن جنازه فرخنده بر دوش زنان، نشانه بارزی از همبستگی و همدردی عمیق زنانه است. زنان افغانستان با کاشتن نهالی در جایی که فرخنده را سوزانده بودند، و با به دوش کشیدن تابوت فرخنده در مراسم به خاکسپاری توسط زنان، تابوشکنی کردند و حرکت پیشرویی را آغاز کردند
«زنان ایرانی متأسفانه در برابر قتل ندا یا ترانه یا زهرا یا زیبا و یا زینب و یا ریحانه و یا ده ها و صدها و هزاران زن جانباخته دیگر، هرگز چنین همبستگی عظیمی از خود نشان نداده اند و تابوت هیچ زنی را بر دوش نکشیده اند. احساس عدم مسئولیت در مورد تجاوز گروهی و قتل «ترانه موسوی» چیزیست که هنوز در ایران با سکوت با آن روبرو می شوند».
چرا در ایران جمعی با شعار «ما همه زهراییم» به خیابان نیامدند؟ از این زاویه می بینیم که زنان افغان تا چه حد بر زنان ایرانی پیشی گرفته اند و حقارت ها و وابستگی ها و منافع مالی و احتیاط، تا چه حد باعث عقب ماندگی جنبش ایرانیان شده است.
برگرفته ازمقاله"نوروزفرخنده درکابل بقلم مهستی شاهرخی
آش نذری مادران کمپینی به نیت آزادی مریم و جلوه
تغییر برای برابری- نیلوفر انسان:روز سه شنبه، چهارم دیماه ، به همت مادر جلوه جواهری و دیگر اعضای کمیته مادرانکمپین یک میلیون امضاء برای تغییر قوانین تبعیض آمیز، مراسم پختن آش نذری به نیت آزادی جلوه جواهری و مریم حسین خواه، دو تن از اعضای کمپین یک میلیون امضاء که بیش از یک ماه است در زندان بسر می برند، برگزار شد.
تکثیراز جهانگیر محبی 
ارسال شده توسط در

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)