براساس نتایج سرشماری در سال۱۳۹۰ در کل کشور، از مجموع ۲۱میلیون‌خانوار ساکن کشور، ٩٩/۵درصد خانوار‌ها ساکن در واحد‌های مسکونی معمولی بوده‌اند که از این میان شش‌میلیون‌و۳۴۲هزارنفر از آنان در واحد‌های مسکونی آپارتمانی و ۱۴میلیون‌و۷۰۷هزارنفر آنان نیز در واحد‌های مسکونی غیرآپارتمانی ساکن بوده‌اند. اما نکته حایزاهمیت در این تحلیل مرکز آمار ایران، سکونت‌های غیرمعمولی در ایران است. به‌طوری‌که براساس تحلیل این سازمان در سال‌جاری، ۱۰۹هزارو۹۹خانوار ایرانی در سایر انواع محل سکونت اعم از، چادر، آلونک، زاغه و مشابه، کپر و مسافرخانه، ساختمان‌های در دست تخریب یا ساخت یا محل‌های کار، سکونت داشته‌اند. در مجموع می‌توان گفت نیم‌درصد ایرانیان در محل‌های غیر از محل زندگی عادی و معمولی زندگی می‌کنند. جزییات این بررسی آماری همچنین نشان می‌دهد در کل کشور تعداد ۵۸هزارو۱۹۹خانواده در کپر، ۹هزارو۴۰۳خانواده در چادر، هفت‌هزارو۴۰۲خانواده در آلونک، زاغه و مشابه آن به‌سر می‌برند و همچنین ۱۹هزارو۲۰۹خانوار در مسافرخانه‌ها، ساختمان‌های در دست تخریب یا ساخت یا محل‌های کار به‌سر می‌برند و به عبارت دیگر محلی مستقل برای زندگی در اختیار ندارند.
اوضاع سکونت‌های غیرمعمولی در شهرهای ایران
بررسی‌های آمار مرکز آمار ایران نشان می‌دهد در سال۱۳۹۰، از مجموع ۱۵میلیون‌و۴۱۸هزارخانوار ساکن در نقاط شهری کشور، ۱۵میلیون‌و۳۸۶خانوار در واحد‌های مسکونی معمولی ساکن بوده‌اند و بقیه خانوار‌ها در سایر انواع محل سکونت اعم از چادر، آلونک، زاغه و مشابه، کپر و مسافرخانه، ساختمان‌های در دست تخریب یا ساخت یا محل‌های کار سکونت داشته‌اند. براساس این آمار، تغییر محسوسی در سهم خانوار‌های ساکن در واحد‌های مسکونی معمولی در سال۱۳۹۰ نسبت به سال‌های۱۳۸۵ و ۱۳۷۵ مشاهده نمی‌شود ولی نسب به سال۱۳۶۵ حدود دودرصد کاهش داشته است. براساس اطلاعات سرشماری سال۱۳۹۰ در نقاط شهری کشور، تعداد سه‌هزارو۳۲۵خانوار در آلونک و زاغه و مشابه ساکن بوده‌اند، سه‌هزارو۶۵۰خانوار در کپر، ۶۷۰خانوار در چادر و ۱۲هزارو۷۰۴خانوار در مسافرخانه، ساختمان‌های در دست ساخت یا تخریب و محل کار سکونت دارند. علاوه بر نکات یادشده، براساس اطلاعات مرکز آمار ایران ۱۱هزارو۲۷۳هزارخانوار ایرانی در محل‌هایی به‌جز واحد‌های مسکونی معمولی ساکن بوده‌اند که نوع محل سکونت خود را تغییر نداده‌اند.
اوضاع سکونت‌های غیرمعمولی در روستاهای ایران
علاوه‌بر آمار‌های ارایه‌شده در رابطه با نحوه سکونت خانوار‌های ایرانی در کل کشور و مناطق شهری، بررسی‌های مرکز آمار ایران در مناطق روستایی نشان می‌دهد سکونت‌های غیرمعمولی در روستاهای ایران کمتر از مناطق شهری است. براساس نتایج سرشماری سال۱۳۹۰، پنج‌میلیون‌و۷۴۰هزارخانوار در نقاط روستایی کشور ساکن هستند که از این میان ٩٨/۶درصد در واحد‌های مسکونی معمولی ساکن بوده‌اند و بقیه خانوار‌ها در سایر انواع محل سکونت اعم از چادر، آلونک، زاغه و مشابه، کپر و مسافرخانه، ساختمان‌های در دست تخریب یا ساخت یا محل‌های کار سکونت داشته‌اند که ١/۴درصد خانوار‌های روستایی را شامل می‌شوند.
افزایش کپرنشینی در روستاهای ایران
مقایسه اطلاعات سرشماری سال۱۳۹۰ با سرشماری سال۱۳۸۵ که از سوی «مهدی فرحزادی»؛ رییس گروه آمار‌های ساختمان مسکن دفتر صنعت، معدن و زیربنایی مرکز آمار ایران صورت گرفته، نشان‌دهنده آن است که سهم خانوار‌های ساکن در واحد‌های مسکوتی معمولی در نقاط روستایی، ٠/١درصد افزایش داشته که ناشی از کاهش سهم خانوار‌های ساکن در کپر از ۵۶هزارو۱۴۰خانوار به ۵۴هزارو۵۴۹خانوار بوده است. اما مقایسه اطلاعات سرشماری سال۱۳۹۰ با سال۱۳۷۵ نشان می‌دهد، سهم خانوار‌های ساکن در واحد‌های مسکونی معمولی در نقاط روستایی، حدود ٠/١درصد کاهش یافته و سهم خانوار‌های ساکن در کپر ٠/١درصد افزایش یافته است. براین اساس می‌توان گفت تعداد خانوار‌های ساکن در کپر از ۳۱هزارو۷۱۳خانوار در سال۱۳۶۵ به ۳۹هزارو۷۴خانوار در سال۱۳۷۵ و ۵۶هزارو۱۴۰هزار در سال۱۳۸۵ و ۵۴هزارو۵۴۹هزارخانوار در سال۱۳۹۰ افزایش یافته است.
شرق
اوضاع سکونت‌های غیرمعمولی در شهرهای ایران
بررسی‌های آمار مرکز آمار ایران نشان می‌دهد در سال۱۳۹۰، از مجموع ۱۵میلیون‌و۴۱۸هزارخانوار ساکن در نقاط شهری کشور، ۱۵میلیون‌و۳۸۶خانوار در واحد‌های مسکونی معمولی ساکن بوده‌اند و بقیه خانوار‌ها در سایر انواع محل سکونت اعم از چادر، آلونک، زاغه و مشابه، کپر و مسافرخانه، ساختمان‌های در دست تخریب یا ساخت یا محل‌های کار سکونت داشته‌اند. براساس این آمار، تغییر محسوسی در سهم خانوار‌های ساکن در واحد‌های مسکونی معمولی در سال۱۳۹۰ نسبت به سال‌های۱۳۸۵ و ۱۳۷۵ مشاهده نمی‌شود ولی نسب به سال۱۳۶۵ حدود دودرصد کاهش داشته است. براساس اطلاعات سرشماری سال۱۳۹۰ در نقاط شهری کشور، تعداد سه‌هزارو۳۲۵خانوار در آلونک و زاغه و مشابه ساکن بوده‌اند، سه‌هزارو۶۵۰خانوار در کپر، ۶۷۰خانوار در چادر و ۱۲هزارو۷۰۴خانوار در مسافرخانه، ساختمان‌های در دست ساخت یا تخریب و محل کار سکونت دارند. علاوه بر نکات یادشده، براساس اطلاعات مرکز آمار ایران ۱۱هزارو۲۷۳هزارخانوار ایرانی در محل‌هایی به‌جز واحد‌های مسکونی معمولی ساکن بوده‌اند که نوع محل سکونت خود را تغییر نداده‌اند.
اوضاع سکونت‌های غیرمعمولی در روستاهای ایران
علاوه‌بر آمار‌های ارایه‌شده در رابطه با نحوه سکونت خانوار‌های ایرانی در کل کشور و مناطق شهری، بررسی‌های مرکز آمار ایران در مناطق روستایی نشان می‌دهد سکونت‌های غیرمعمولی در روستاهای ایران کمتر از مناطق شهری است. براساس نتایج سرشماری سال۱۳۹۰، پنج‌میلیون‌و۷۴۰هزارخانوار در نقاط روستایی کشور ساکن هستند که از این میان ٩٨/۶درصد در واحد‌های مسکونی معمولی ساکن بوده‌اند و بقیه خانوار‌ها در سایر انواع محل سکونت اعم از چادر، آلونک، زاغه و مشابه، کپر و مسافرخانه، ساختمان‌های در دست تخریب یا ساخت یا محل‌های کار سکونت داشته‌اند که ١/۴درصد خانوار‌های روستایی را شامل می‌شوند.
افزایش کپرنشینی در روستاهای ایران
مقایسه اطلاعات سرشماری سال۱۳۹۰ با سرشماری سال۱۳۸۵ که از سوی «مهدی فرحزادی»؛ رییس گروه آمار‌های ساختمان مسکن دفتر صنعت، معدن و زیربنایی مرکز آمار ایران صورت گرفته، نشان‌دهنده آن است که سهم خانوار‌های ساکن در واحد‌های مسکوتی معمولی در نقاط روستایی، ٠/١درصد افزایش داشته که ناشی از کاهش سهم خانوار‌های ساکن در کپر از ۵۶هزارو۱۴۰خانوار به ۵۴هزارو۵۴۹خانوار بوده است. اما مقایسه اطلاعات سرشماری سال۱۳۹۰ با سال۱۳۷۵ نشان می‌دهد، سهم خانوار‌های ساکن در واحد‌های مسکونی معمولی در نقاط روستایی، حدود ٠/١درصد کاهش یافته و سهم خانوار‌های ساکن در کپر ٠/١درصد افزایش یافته است. براین اساس می‌توان گفت تعداد خانوار‌های ساکن در کپر از ۳۱هزارو۷۱۳خانوار در سال۱۳۶۵ به ۳۹هزارو۷۴خانوار در سال۱۳۷۵ و ۵۶هزارو۱۴۰هزار در سال۱۳۸۵ و ۵۴هزارو۵۴۹هزارخانوار در سال۱۳۹۰ افزایش یافته است.
شرق
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر