در دو دهه، یک‌سوم روستاهای کشور خالی از سکنه شده و ساکنان آن به جمعیت حاشیه‌نشین کشور پیوسته‌اند. جمعیتی که زیر سایه گرمایش زمین، بحران آب و کاهش حاصلخیزی خاک مهاجر شده و قربانیان پدیده بیابانی شدن نام گرفته‌اند؛ پدیده‌ای که هر روز در حال پیشروی است و آنطور که خداکرم جلالی، رئیس سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری در هفته منابع طبیعی گفته، «١٠٠میلیون هکتار از اراضی کشور تحت‌تأثیر پدیده بیابانی شدن است.» این درحالی است که گفته می‌شود کار پژوهشی دقیقی در مورد افزایش نرخ سالانه بیابانی شدن در کشور انجام نشده؛ اما شواهد نشان می‌دهند که سالانه یک‌درصد به بیابان‌های کشور اضافه می‌شود. پدر کویرشناسی ایران حفر چاه‌های عمیق را از علل توسعه بیابان در کشور می‌داند. هر چند که آمار دقیقی از تعداد این چاه‌ها که کردوانی آنها را یکی از عوامل بیابانی شدن معرفی می‌کند، در دست نیست، اما پرویز کردوانی به آمارهای غیررسمی اشاره می‌کند که از تعداد این چاه‌ها حکایت دارند: «برخی می‌گویند حدود ٦٠٠هزار حلقه چاه در کشور حفر شده است که از این تعداد حدود ٢٠٠هزار حلقه غیرمجاز است؛ اما واقعیت این است که تعداد چاه‌ها بیشتر از این آمار است.» او با اشاره به این‌که چند سالی می‌شود که سیاست‌ها به سمت بسته شدن چاه‌های غیرمجاز در روستاها پیش می‌رود، به ایرنا می‌گوید: «بستن یک چاه به معنای نابودی حداقل ٢٠ خانواری است که معیشت آنها وابسته به آن چاه است و این یعنی خالی شدن روستا و مهاجرت به شهر، بنابراین باید با برنامه‌ریزی و دقت بیشتری این کار را انجام داد. امروزه توسعه بیابان در ایران از نوع خالی شدن روستاها است.» مثالی که کردوانی از اتفاقی که در حال جریان است، می‌زند، مثالی تلخ از گسترش این پدیده است:
هر آنچه منتشر ميشود به قصد و هدف آگاهی رسانی و روشنگری است۰ ما حق "آزاد ی بيان" و" قلم" را جزء لاينفک مبارزه خود ميدانيم! ما را از بر چسب و افترا زدن باکی نيست! سلام به شهدای خلق! سلام به آزادی!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر