نگاهي به...

دختری از جنس فرشته/ دختر مقدونیه ای هر روز با عشق به یاری پناهجویان می رود

شهریور ۲۳ام, ۱۳۹۴

ترجمه از شهروندیار؛ یک داوطلب هماهنگ کننده امور پناهجویان است، از سوی کمیته عالی امور پناهجویان در سازمان ملل. او در جنوب مقدونیه هر روز زمانی را به کمک به پناهجوها اختصاص می‌دهد و از کار خود راضی است. می‌گوید: با این که چند ساعت بیشتر با پناهجویان زمان نمی‌گذراند ولی به آن‌ها وابسته می‌شود، نگران سرنوشت‌شان می‌شود. پناهجوها نیاز به کسی دارند که بتوانند کمی با هم گفتگو کنند. این‌گونه داستان‌های شخصی به اشتراک گذاشته می‌شود.

او می‌گوید : من این کار را انجام می‌دهم چون هیچ وقت ندیده‌ام این همه آدم در خیابان روی سیمان سرد بخوابند! زنان باردار، کودکان، مردان پیر و بیمار، و هیچ‌کس به این ها کمکی نمی کند.

بیش از ۱۵۰ هزار نفر اخیرا در سال ۲۰۱۵ از مرز ترکیه به یونان رفته اند. بیشترشان افغان، سوری و عراقی‌اند. و بسیاری از آن‌ها از مقدونیه به صربستان و اتحادیه اروپا می‌روند. گابریلا با آن‌ها در مرز یونان-مقدونیه احوالپرسی می‌کند. او می‌گوید: قبل از ماه ژوئن روزی ۲۵ پناهجو می‌دیده، بعد در ماه ژوئن این رقم رسید به ۳۰۰ نفر در روز و سپس ۵۰۰ و ۱۰۰۰ نفر در ماه جولای و حالا رسیده به ۲۰۰۰ پناهجو در روز. وقتی این همه پناهجو به شهر آمد، مردم شکایت خود را به مقامات ابراز کردند که زندگی‌شان مختل شده. مقامات هم در بیرون از شهر، برای پناهجو‌ها ایستگاهی تدارک دیدند که از همان‌جا به صربستان بفرستندشان.
گابریلا می‌گوید: این‌ها انسانند، دام که نیستند! نمی‌دانم چرا مردم محلی این قدر ازشان می‌ترسند.
گابریلا از پسر افغان می‌پرسد: “چه می‌خوانی؟” می‌گوید هیچ! وقتی در کابل بودم مجبور شدم به خاطر شرایط خانواده‌ام ترک تحصیل کنم و به شهر خودم برگردم. بعد طالبان به خاطر این که انگلیسی بلد بودم به دنبالم بود. فکر می‌کردند که چون زبان انگلیسی بلدم با خارجی‌ها در ارتباطم …

گابریلا می‌گوید: چنین چیزی ممکن است برای هر کسی پیش اید. کار و کمک انسانی به زندگی آدم معنا می‌دهد. به هر حال همه‌مان انسانیم…