ز شمال تاجنوب، دریاچه‌های زیادی خشکید تا علاوه بر ایجاد مشکلاتی ظاهری، زمینه‌ساز بروز مشکلاتی عمیق‌تر از جمله افت شدید منابع آب‌های زیرزمینی، تلخ و شور شدن آب چاه‌های تامین کننده آب شرب و ... این روزها، فرو نشست اراضی در آن‌طرف خط زوم بحران!
خبر ترک برداشتن زمین، برای تمام کسانیکه معنی آن را به‌درستی درک کرده و متوجه عوارض بسیار وخیم و گسترده آن هستند، بسیار نگران کننده است، ترک خوردن زمین یعنی پایان حیات در بخشی از خاکی که زمانی آب بوده و آبادانی، یعنی کوچ اجباری، یعنی بیکاری و یعنی بحران‌های متعدد اجتماعی برای خانوارهایی که ساکن نقطه ترک برداشته بودند!
فرونشست زمین یعنی به باد رفتن تمام اقدامات عمرانی و توسعه‌ای که در آن حوالی انجام شده است، یعنی به هدر رفتن سرمایه‌های کشور، یعنی سوختن بیت‌المال و ... اگرچه این همه هنوز هم در برابر از دست‌دادن آب، مایه حیات، اندک است.
دکتر علی‌مراد حسن‌لی، استاد دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه فارس، اظهار کرد: موضوع بحران آب به‌عنوان یک چالش بالقوه امنیتی این روزها بیش از پیش در محافل علمی و غیر علمی مطرح شده و گفتمان‌های مختلفی نیز در این رابطه طرح موضوع می‌شوند.
مردم هنوز عمق فاجعه بحران آب را حس نمی‌کنند
استاد تمام بازنشسته دانشگاه شیراز با بیان اینکه تاکنون به گونه‌ای بایسته و زیربنایی به این موضوع پرداخته نشده است، گفت: احساس می‌شود بسیاری هنوز در خوابند و عمق فاجعه پیش رو را حس نمی‌کنند. وقتی سرزمین ملتی در ناحیه خشک کره خاکی قرار گرفته و خشکی کم و بیش جزو ویژگی‌های ذاتی آن است و بیش از 80 درصد ذخایر چند هزار ساله آب خود را مصرف کرده باشد، اما هنوز خطر جدی بحران آب را حس نکند باید بیش از این نگران عاقبت و موجودیت خود باشد.
حسن‌لی بیان کرد: واقعیت آن است که سرزمین ایران از لحاظ جغرافیایی در منطقه‌ای قرار گرفته که نه تنها بطور طبیعی و ذاتی بخش عمده آن جزو مناطق نیمه خشک، خشک و فراخشک محسوب می‌شود (نزدیک به 85 درصد) بلکه جزو کشورهایی است که ضریب تاثیرپذیری آن از تغییرات اقلیمی بالاتر از بسیاری مناطق دیگر کره زمین است.
وی تاکید کرد: نگرانی دیگری که باید جدی تلقی شود نتایج مدل‌های متعدد پیش‌بینی تغییرات اقلیمی به خصوص در مورد خاورمیانه و ایران است. ایران جزو کشورهایی است که افزایش میانگین دمای آن بیشتر از بسیاری از مناطق جهان است و میانگین افزایش دما حدود 0.1 درجه سانتیگراد در هر دهه پیش بینی شده، در حالیکه میانگین افزایش دمایی که تجربه می‌شود بیش از این پیش‌بینی‌هاست. میانگین دمای سطح کره زمین در فاصله سال‌های 1880 تا 2012 به اندازه 0.85 سانتیگراد (0.85-1.06) افزایش داشته است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر