وبسایت روزآنلاین - سهشنبه ۱۵ اسفند ۱۳۹۱
فیروزه صابر از مسکوت ماندن پرونده شکایت خانواده هدی صابر در دستگاه قضایی خبر داده و گفته است که به اعتراض خانواده رسیدگی نشد و پرونده را مسکوت گذاشته اند. به گزارش روز، خواهر آقای صابر گفت: قبل از آنکه دادگاهی تشکیل شود گفتند کمیته پزشکی نظر داده و هیچ کسی مقصر نیست. خانواده اعتراض کردند و خواهان تشکیل دادگاه شدند اما به این اعتراض هم توجهی نشد.هدی صابر، روزنامه نگار و فعال ملی ـ مذهبی به دلیل شوک قلبی ناشی از اعتصاب غذا در زندان جان باخت. او به اتفاق امیرخسرو دلیرثانی، دیگر فعال ملی ـ مذهبی که در بند ۳۵۰ زندان اوین به سر میبرد ۱۲ خرداد سال ۹۰ دست به اعتصاب غذا زده بود؛ اعتصابی که خواستهای به همراه نداشت و به گفته خانوادههای این دو زندانی سیاسی، در اعتراض به کشته شدن هاله سحابی صورت گرفته بود.
آنچه در ادامه میآید سخنرانی شهید هدی صابر در حسینیه ارشاد در تاریخ هشتم آبان ۱۳۸۷ میباشد که در همایش «ضرباهنگ صد سال نفت» در حسینیه ارشاد ارائه شده است. شهید صابر در این سخنرانی الگوی اقتصاد و توسعه مرحوم دکتر محمد مصدق را مورد بررسی و تحلیل قرار داده و بر آن است که دکتر مصدق در اقتصاد، اقتصاد بدون نفت و در سیاست، توسعه سیاسی را دنبال میکرده است و برای تحقق این برنامه، سه سازمان مرحلهای اشته است: در ابتدا فراکسیون، سپس جبهه و در نهایت دولت. متن کامل این سخنرانی با توجه به در پیش بودن سالگرد درگذشت مرحوم مصدق و همچنین شصت و دومین سالگرد ملی شدن نفت در ایران بازنشر میگردد.
آنچه در پی میآید بحثی از شهید هدی صابر است که در تاریخ ۲۵ دی ماه ۸۸ ارائه شده است. شهید صابر در این سخنرانی پس از توضیح روش بحث و پایۀ تئوریک و نمونههای موفق وحدت نیروها، به ملزومات وحدت نیروها در شرایط وقت جامۀ ایران میپردازد. صابر بر آن است که وحدت نیروها مرحلهی پایانی سیرهای قوام یافتگی و شاکله بندی و انسجام است؛ در کوتاه مدت، بحث پیوند خوردن نیروها ذهنی است اما ضرورت پیوند خوردن نیروهای سیاسی و اجتماعی متعین است. بخش دوم نشست به پرسش و پاسخ به حاضران تخصیص یافته است. تیترهای داخل متن و عبارات داخل کروشه از شهیدصابر نمی باشد و بعدا به آن اضافه گردیده است.
متن پیش رو بحثی از شهید هدی صابر است که در دهه هشتاد ارائه شده است. تیترهای داخل متن و عبارات داخل کروشه از شهیدصابر نمی باشد و بعدا به آن اضافه گردیده است. عنوان بحث «چه باید کرد» میباشد که طی آن شهید صابر پس از بررسی انتقادی وضعیت جامعه روشنفکری و مجموعه نیروهای سیاسی، راهکارها و محورهایی نظیر تجهیز فردی، همیابی، بازگشت به عرصه مطالعه، تعیین جایگاه خود، تلفیق کار اجتماعی با سیاسی، حضور در متن، پروژههای کوچک و آموزش را برای خروج از وضع موجود و حرکت به وضعیت مطلوب ارائه مینماید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر