تجهیزات جدید نظامی ایران و نام‌های بحث‌برانگیز (بخش نطرات این گزارش فعال است)
: ارتش جمهوری اسلامی روز شنبه ۲۹ فروردین ۱۳۹۴ به مناسبت "روز ارتش" از تجهیزات نظامی و "دستاوردهای بومی دفاعی" خود رونمایی کرد که بعضی از این تجهیزات دستمایه طنز و شوخی بعضی رسانه ها و کاربران شبکه های اجتماعی قرار گرفت.
نام برخی از "دستاوردهای ارتش" که در این روز به نمایش گذاشته شد، به این شرح بود: شناور هجومی شهاب، قایق هجومی رعد، زیردریایی السابحات، تانک فلاّق، بالگرد ظفر ۳۰۰.
در پی انتشار تصاویر این تجهیزات، برخی از کاربران شبکه های اجتماعی این تجهیزات نظامی را با تبلیغاتی که از توان نظامی ایران می‌شود نامتناسب دانستند و آنها را در حد "اسباب بازی" توصیف کردند.
در این میان تصاویر مربوط به "زیردریایی السابحات" و "تانک فلاّق" توجهات بیشتری را به خود جلب کرد.
'زیردریایی السابحات'
عمده انتقاداتی که از این "زیردریایی" شده، کوچک بودن آن، ساخت ابتدایی بدنه آن و این نکته است که سرنشینان این "زیردریایی" در صورت رفتن آن به زیر آب "غرق" می شوند.
این در حالی است که در منابع نظامی این نوع وسیله، نوعی "زیرسطح بسیار کوچک" معرفی می شود که عنوان آن "وسیله انتقال شناگر یا غواص" است. کاربرد این وسیله در واقع گشت و شناسایی، عملیات مخفی، حمل و نصب مین دریایی و مین چسبان، جابجایی تکاوران دریایی و هدایت توپخانه است.
«وسیله انتقال شناگر» (swimmer delivery vehicle) با علامت اختصاری SDV، در اصل از "خودروی زیرآبی" ساخت بریتانیا در جنگ جهانی دوم الگوبرداری شده است. امروزه نمونه‌های پیشرفته آمریکایی آن به دو نوع به اصطلاح "تر" و "خشک" تقسیم‌بندی می‌شود و برای جنگ‌های نامتقارن مناسب است.
در نوع "خشک" شناگران یا غواصان در محفظه بسته قرار می گیرند، اما در نوع "تر"، شبیه السابحات، غواصان در تماس با آب هستند و هنگام رفتن به زیر آب، برای تنفس از کپسول هوا استفاده می کنند.
این وسیله به دلیل کوچک بودن در رادار کشتی ها و زیردریایی های دشمن به راحتی قابل ردگیری و تشخیص نیست و به همین دلیل در جنگ نامتقارن کاربردهای فراوان دارد.
'تانک فلاق'
منتقدان در مورد "تانک فلاق" گفته اند که بدنه این وسیله باز است و گلوله از آن عبور می کند، سرنشینان آن را به راحتی می توان دید و هدف گلوله مستقیم قرار داد، و اینکه این "تانک" سلاح سنگین ندارد، بنابراین تقریبا هیچ یک از قابلیت ها و کارکردهای اصلی تانک را ندارد.
اما نکته اینجاست که این وسیله اصولا "تانک" نیست بلکه نوعی "خودرو رزمی فوق سبک" (Ultra Light Combat Vehicle) باعلامت اختصاری ULCV است که ویژگی های اصلی آن سبک بودن، سرعت و قدرت مانور بالا در زمین‌های ناهموار است و در جنگ های نامتقارن هم به خوبی عمل می کند.
خبرگزاری فارس در مورد "تانک فلاق" نوشته است: "این خودرو دارای قابلیت دستیابی به سرعتی حدود ۱۰۰ کیلومتر در زمین‌های ذوعارضه و سرعت ۱۳۰ کیلومتر در جاده شوسه است و به‌منظور عملیات شناسایی و شناسایی - رزمی طراحی و ساخته شده است. قابلیت نصب سلاح اجتماعی، تیربار ۱۲.۷ میلی‌متری، اتوماسیون و استابلیزر شده بر روی پلت‌فرم با ۲ درجه آزادی، حمل یک سرنشین، وزن چهار تن و شعاع عملیاتی ۴۰۰ کیلومتر از مشخصات این خودرو محسوب می‌شود."
این خصوصیات دقیقا با خصوصیات "خودروهای رزمی فوق سبک" مطابقت دارد.
این خودروها برای جنگ‌های نامتقارن و چریکی مناسب است و به خاطر سبکی وزن، به راحتی با هلیکوپتر قابل جابجایی است. از این خودروها برای گشت و شناسایی هم استفاده می‌شود.
همچنین این وسیله توان پیاده نظام را در جنگ افزایش می‌دهد و به خاطر چابکی اش نسبت به پیاده نظام سرعت عمل بیشتری دارد. در توصیف آن آمده است که هوابرد می‌تواند آن را به راحتی از دیدرس دشمن خارج کند، و می تواند از راه‌های ناهموار خود را به سرعت به نقاطی برساند که دشمن انتظار ندارد.
جنجال
آشکار است که ایران در صورت درگیری احتمالی با یک قدرت بزرگ، باید بر تجهیزات و تاکتیک های جنگ نامتقارن متکی باشد و برنامه نظامی خود را بر اساس وارد آوردن ضربات پرتعداد، هر چند کم اثر، و عملیات ایذایی متمرکز کند.
مقامات ایران همواره هشدار داده اند که اگر مثلا آمریکا بخواهد علیه ایران دست به اقدام نظامی بزند، تنگه هرمز را بر روی کشتی های تجاری و نفتکش ها خواهند بست.
به نظر می رسد که ساخت تجهیزاتی مثل "وسیله انتقال شناگر و غواص" و "خودرو رزمی فوق سبک" کاملا در همین جهت است.
اما گذاشتن نام "زیردریایی" و "تانک" برای این تجهیزات باعث سوءبرداشت و جنجال شده است، چرا که این نام‌ها خواه ناخواه تصویر زیردریایی های عظیم هسته ای و تانک های پیشرفته با زره های نفوذناپذیر را به ذهن می آورد که در واقع در جنگ متقارن کاربرد دارند و چنین مقایسه ای است که راه را برای طنز و شوخی باز می کند.
: ارتش جمهوری اسلامی روز شنبه ۲۹ فروردین ۱۳۹۴ به مناسبت "روز ارتش" از تجهیزات نظامی و "دستاوردهای بومی دفاعی" خود رونمایی کرد که بعضی از این تجهیزات دستمایه طنز و شوخی بعضی رسانه ها و کاربران شبکه های اجتماعی قرار گرفت.
نام برخی از "دستاوردهای ارتش" که در این روز به نمایش گذاشته شد، به این شرح بود: شناور هجومی شهاب، قایق هجومی رعد، زیردریایی السابحات، تانک فلاّق، بالگرد ظفر ۳۰۰.
در پی انتشار تصاویر این تجهیزات، برخی از کاربران شبکه های اجتماعی این تجهیزات نظامی را با تبلیغاتی که از توان نظامی ایران می‌شود نامتناسب دانستند و آنها را در حد "اسباب بازی" توصیف کردند.
در این میان تصاویر مربوط به "زیردریایی السابحات" و "تانک فلاّق" توجهات بیشتری را به خود جلب کرد.
'زیردریایی السابحات'
عمده انتقاداتی که از این "زیردریایی" شده، کوچک بودن آن، ساخت ابتدایی بدنه آن و این نکته است که سرنشینان این "زیردریایی" در صورت رفتن آن به زیر آب "غرق" می شوند.
این در حالی است که در منابع نظامی این نوع وسیله، نوعی "زیرسطح بسیار کوچک" معرفی می شود که عنوان آن "وسیله انتقال شناگر یا غواص" است. کاربرد این وسیله در واقع گشت و شناسایی، عملیات مخفی، حمل و نصب مین دریایی و مین چسبان، جابجایی تکاوران دریایی و هدایت توپخانه است.
«وسیله انتقال شناگر» (swimmer delivery vehicle) با علامت اختصاری SDV، در اصل از "خودروی زیرآبی" ساخت بریتانیا در جنگ جهانی دوم الگوبرداری شده است. امروزه نمونه‌های پیشرفته آمریکایی آن به دو نوع به اصطلاح "تر" و "خشک" تقسیم‌بندی می‌شود و برای جنگ‌های نامتقارن مناسب است.
در نوع "خشک" شناگران یا غواصان در محفظه بسته قرار می گیرند، اما در نوع "تر"، شبیه السابحات، غواصان در تماس با آب هستند و هنگام رفتن به زیر آب، برای تنفس از کپسول هوا استفاده می کنند.
این وسیله به دلیل کوچک بودن در رادار کشتی ها و زیردریایی های دشمن به راحتی قابل ردگیری و تشخیص نیست و به همین دلیل در جنگ نامتقارن کاربردهای فراوان دارد.
'تانک فلاق'
منتقدان در مورد "تانک فلاق" گفته اند که بدنه این وسیله باز است و گلوله از آن عبور می کند، سرنشینان آن را به راحتی می توان دید و هدف گلوله مستقیم قرار داد، و اینکه این "تانک" سلاح سنگین ندارد، بنابراین تقریبا هیچ یک از قابلیت ها و کارکردهای اصلی تانک را ندارد.
اما نکته اینجاست که این وسیله اصولا "تانک" نیست بلکه نوعی "خودرو رزمی فوق سبک" (Ultra Light Combat Vehicle) باعلامت اختصاری ULCV است که ویژگی های اصلی آن سبک بودن، سرعت و قدرت مانور بالا در زمین‌های ناهموار است و در جنگ های نامتقارن هم به خوبی عمل می کند.
خبرگزاری فارس در مورد "تانک فلاق" نوشته است: "این خودرو دارای قابلیت دستیابی به سرعتی حدود ۱۰۰ کیلومتر در زمین‌های ذوعارضه و سرعت ۱۳۰ کیلومتر در جاده شوسه است و به‌منظور عملیات شناسایی و شناسایی - رزمی طراحی و ساخته شده است. قابلیت نصب سلاح اجتماعی، تیربار ۱۲.۷ میلی‌متری، اتوماسیون و استابلیزر شده بر روی پلت‌فرم با ۲ درجه آزادی، حمل یک سرنشین، وزن چهار تن و شعاع عملیاتی ۴۰۰ کیلومتر از مشخصات این خودرو محسوب می‌شود."
این خصوصیات دقیقا با خصوصیات "خودروهای رزمی فوق سبک" مطابقت دارد.
این خودروها برای جنگ‌های نامتقارن و چریکی مناسب است و به خاطر سبکی وزن، به راحتی با هلیکوپتر قابل جابجایی است. از این خودروها برای گشت و شناسایی هم استفاده می‌شود.
همچنین این وسیله توان پیاده نظام را در جنگ افزایش می‌دهد و به خاطر چابکی اش نسبت به پیاده نظام سرعت عمل بیشتری دارد. در توصیف آن آمده است که هوابرد می‌تواند آن را به راحتی از دیدرس دشمن خارج کند، و می تواند از راه‌های ناهموار خود را به سرعت به نقاطی برساند که دشمن انتظار ندارد.
جنجال
آشکار است که ایران در صورت درگیری احتمالی با یک قدرت بزرگ، باید بر تجهیزات و تاکتیک های جنگ نامتقارن متکی باشد و برنامه نظامی خود را بر اساس وارد آوردن ضربات پرتعداد، هر چند کم اثر، و عملیات ایذایی متمرکز کند.
مقامات ایران همواره هشدار داده اند که اگر مثلا آمریکا بخواهد علیه ایران دست به اقدام نظامی بزند، تنگه هرمز را بر روی کشتی های تجاری و نفتکش ها خواهند بست.
به نظر می رسد که ساخت تجهیزاتی مثل "وسیله انتقال شناگر و غواص" و "خودرو رزمی فوق سبک" کاملا در همین جهت است.
اما گذاشتن نام "زیردریایی" و "تانک" برای این تجهیزات باعث سوءبرداشت و جنجال شده است، چرا که این نام‌ها خواه ناخواه تصویر زیردریایی های عظیم هسته ای و تانک های پیشرفته با زره های نفوذناپذیر را به ذهن می آورد که در واقع در جنگ متقارن کاربرد دارند و چنین مقایسه ای است که راه را برای طنز و شوخی باز می کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر