ایران: تعدی‌های حقوق بشری علیه اقلیت كرد
محتویات
1
مقدمه…………....................................…………………………………………………….………….
1
5
پس‌زمینه…………....................................…………………………………………………….……...
2
5
جامعه كرد ایران…………....................................………………………………………………….
6
گروه‌های مخالف كرد …………....................................…………………………....
8
تبعیض علیه كردها…………....................................………………………………………………
3
9
مذهب و فرهنگ…………....................................………………………………………………….
10
اشتغال…………....................................…………………………………………………….…………
10
مسكن…………....................................…………………………………………………….………….
12
آموزش…………....................................…………………………………………………….………..
14
ستم مضاعف: زنان و دختران كرد…………....................................…………………………..
4
18
آموزش و سواد…………....................................…………………………………………………...
20
ازدواج زودهنگام و اجباری…....................................……………………………………..
21
خودكشی و قتل «ناموسی»…………....................................……………………………………
25
هدف حمله به خاطربیان نظر…………....................................…………………..
5
25
مدافعان حقوق بشر…………....................................………………………………………………
30
كاركنان رسانه‌ها…………....................................………………………………………………….
33
قتل‌های غیر قانونی به دست نیروهای امنیتی…………....................................……………
6
34
خارج از ایران…………....................................……………………………………………………..
35
مجازات اعدام و دادگاه‌های ناعادلانه…………....................................……………………….
7
38
توصیه‌ها…………....................................…………………………………………………….………
8
42
پیوست 1: ممنوعیتِ ساختن عبادتگاه برای اهل الحق…………....................................…………
43
پیوست 2: اجبار مدارس به گزارش فعالیت‌های اقلیت‌هایی كه رسمیت ندارند………….........
44
پیوست 3: نمونه دیگری در مورد گزارش مدارس در باره فعالیت‌های اقلیت‌هایی كه رسمیت ندارند…………....................................…………………………………………………….………
45
پیوست 4: بخشی از اظهارنامه فرزاد كمانگر ....................................……………………………
1- مقدمه
حتی اگر از گرسنگی یا فقردر حال مرگ باشم
من هیچ‌گاه در زندگی‌ام در خدمت بیگانه در نخواهم آمد،
من از زنجیر، طناب، میله‌های آهن یا زندان نمی‌ترسم
و اگر آنان مرا تكه تكه كنند یا بكشند
من هم‌چنان خواهم گفت: من یك كردم![1]
كردها در ایران مدت‌ها از تبعیض ریشه‌دار رنج برده‌اند. حقوق اجتماعی، سیاسی و فرهنگی، و آرمان‌های اقتصادی آنان پایمال شده است. مناطق كردنشین از نظر اقتصادی دچار بیتوجهی شده‌اند و این امر به فقر ریشه‌دار منجر شده است. تخلیه‌های اجباری و خراب كردن خانه‌ها دسترسی كردها به مسكن مناسب[2] را محدود كرده است. والدین از ثبت نام نوزدانشان به برخی از نام‌‌های كردی منع شده‌اند. از كاربرد زبان كردی در آموزش غالبا جلوگیری می‌شود. اقلیت‌های مذهبی كه عمدتا یا بعضا كرد هستند هدف اقداماتی قرار میگیرند كه به منظور بدنام كردن یا به انزواكشاندن آنان طرح شده است. نظام تبعیض‌آمیز گزینش - یك روند گزینشی كه مأموران و کارمندان آتی دولتی را ملزم میکند وفاداریشان را به اسلام و جمهوری اسلامی ایران نشان دهند - كردها را از برابری در استخدام و مشاركت سیاسی محروم كرده است[3].
مقامات ایرانی البته اجازه می‌دهند كه زبان كردی در بعضی از برنامههای رادیو تلویزیونی و برخی از نشریات به كار برده شود. نمایههای فرهنگ كردی، مانند لباس و موسیقی محترم شمرده می‌شود. ولی اگر فعالان حقوق کردی فعالیت حقوق بشریشان را ـ با جلب توجه به كوتاهی حكومت در رعایت استانداردهای بین‌المللی حقوق بشرـ به هویت کردیشان ارتباط دهند، با خطر نقض بیشتر حقوق خود مواجه میشوند. در اغلب اوقات، این افراد شجاع سر از زندان در می‌آورند یا در معرض بدرفتاری‌های دیگری قرار میگیرند.
مدافعان حقوق بشر ، فعالان اجتماعی و روزنامه‌نگاران کرد با دستگیری و تعقیب خودسرانه روبرو هستند. برخی زندانی وجدان میشوند – یعنی كسانی كه به خاطر بیان مسالمت‌آمیزعقاید وجدانی خود به زندان می‌افتند. دیگرانی به رنج شكنجه، محاكمات به غایت ناعادلانه در دادگاه‌های انقلاب و مجازات مرگ گرفتار میشوند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر