شهرام ناظری ــ موسیقیدان
بسیار تاسف‌بار است اتفاق ناگواری که برای کودکان مریوان افتاده است. کُردها، در طول تاریخ آسیب‌های زیادی دیده‌اند، آسیب‌هایی که از هرگوشه و کنار و از زمین و آسمان به این مردم شریف و اصیل ایرانی وارد شده. طبعا قلب من از این اتفاقات تلخ به درد می‌آید و دلم می‌خواهد اگر کاری از دست ما برمی‌آید، برای کودکان مریوان انجام دهیم. وظیفه‌ی همه ما و اقشار مردم است که اگر می‌توانیم، کاری کنیم. دولت هم کمترین کاری که می‌تواند بکند، این است که هرچه زودتر مناطق مین‌گذاری شده را پاکسازی کند.
من قلبا از این اتفاقی که برای این کودکان آسیب‌پذیر افتاده، متاثر شدم و امیدوارم اگر قرار است کاری برای این مین‌ها بکنند، زودتر انجام شود.
محمود دولت‌آبادی ــ نویسنده
محمود دولت‌آبادی ــ نویسنده
متاسفم. برای خودم، برای همه‌مان که امروز بعد از گذشت این همه سال خبر از انفجار مین می‌شنویم. چطور باید تسلی داد این عادی شدن شنیدن فجایع را. منطق و آنچه می‌دانیم به ما می‌گوید که بعد از هر جنگی چند اتفاق مهم بلافاصله و به سرعت باید بیفتد. نخستین قدم بازسازی مناطق جنگ زده، برآورد خسارت و حمایت از قربانیان است. مهم‌ترین حمایت همین است که به ساکنان مناطق جنگی تضمین دهیم که دیگر بیش از این متحمل خسارتی نخواهند شد.
امیدوارم دولت مجالی بیابد و با کمک نهادهای بین‌المللی این مناطق را از مین پاک کند. این زمین آبروی ما است.
نیکی کریمی ــ بازیگر سینما
هر هفت کودک امروز و روزهای بعد را نه در مدرسه، که در بیمارستان خواهند ماند، با دست و پاهای زخمی و پایی که یکی از آنها دیگر نخواهد داشت و حالا همه آنها با تن‌های خونین و پر دردشان روی تخت افتاده‌اند... ما اما اینجا نشسته‌ایم. سر کار هر روزه‌مان و چه می‌دانیم این بچه‌ها چه دردی کشیدند.
صالح نیکبخت ــ حقوقدان
صالح نیکبخت ــ حقوقدان
بار دیگر و در آستانه‌ی سالگرد مرگ دلخراش ٢٦ دانش‌آموز بروجنی، انفجار مین در داخل یکی از روستاهای مریوان در استان کُردستان حادثه آفرید و در ایام برگزاری مراسم عید قربان، پای یک دختر ١١ساله را قطع کرد و شش کودک دیگر را مجروح و روانه بیمارستان بوعلی مریوان کرد. انفجار مین در روستاهای مناطق کُردنشین غرب کشور شامل کُردستان، کرمانشاه، ایلام و آذربایجان‌غربی یادگار شوم دوران جنگ تحمیلی در این مدت و حتی مناطق مرزی استان خوزستان است که تلاش‌های صورت‌گرفته برای پاکسازی مناطق آلوده به مین ناتمام مانده است و کودکان هفت تا ١١ ساله روستای "نشکاش" از توابع مریوان هنگامی با این حادثه دلخراش مواجه شدند که با شور و شادی عید قربان و دریافت عیدانه خود توپ به دست در داخل روستا مشغول بازی بودند که ناگهان نهیب انفجار مهیب مین در داخل روستا آرامش مردم و شادی عید را به عزا تبدیل کرد و بار دیگر از کودکان معصوم قربانی گرفت.
هرچند استفاده از مین و به کارگیری آن در جنگ‌های محلی و منطقه‌ای ممنوع شده و برای مبارزه با آن، کمپین‌ها و "ان‌جی‌او"ها تشکیل شده است و سازمان ملل متحد هم داعیه‌ی مبارزه با آن را دارد با این حال تولید و تجارت مین همچون سایر سلاح‌های کشتارجمعی همچنان مرگ می‌آفریند و قربانی می‌گیرد.
چنانکه در این روستا و بسیاری از روستاهای دیگر اگرچه پایگاه‌های نظامی تخلیه شده ولی محیط این پایگاه‌ها از مین‌های تعبیه‌شده در زیر خاک پاکسازی نشده و یا در مواردی چون روستای نشکاش با وجود اینکه پایگاه متروکه در ارتفاعات مشرف بر روستا قرار دارد ولی بارندگی‌های مداوم و سیل‌آسا و حرکت خاک، مین کاشته‌شده را حرکت داده و به داخل روستا آورده بود که فاجعه آفرید.
اکنون پای "گشین کریمی" دختر نوجوان مریوانی که خود فرشته‌ی امید است قطع شده و با "محالا رویین"، "سینا دژآهنگ" و "زانا پاو" که هر سه دانش‌آموزان کلاس اول ابتدایی هستند و "خهبات کریمی" و "بهنوش دژآهنگ" دانش‌آموزان کلاس‌های چهارم و سوم ابتدایی چشم به راهند که چون دیگر همبازی خود "متین رخش‌بهار" زخم‌های عمیق سر، صورت، چشمان، دست و پایشان معالجه شده و به کلاس‌های درس بازگردند و دیگر در این کهنه دیار شاهد چنین محنت‌هایی نباشیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر