دهم امرداد ۱۳۸۹
در سوگ ِ «محمّد نوری»
هنرمند ِ بزرگ ِ میهن مان
یکم دی ماه ۸∙۱۳- دهم امرداد ۱۳۸۹
▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄
دریغا و دردا!
ایران! ایران!
سبزی ی ِ صد چمن
سرخی ی خون ِ من
سپیدی ی ِ طلوع ِ سحر
به پرچمت نشسته ای ایران!
ایران!
↓
جان ِمریم
↓
خبر، کوتاه و دردانگیز بود!
محمّد نوری
خواننده ی ترانه‌های توده و نغمه های پرشور ِ میهنی،
محبوب ِ میلیون ها ایرانی و
پُل ِ پیوند ِ میان ِ موزیک ِ سنّتی و موزیک ِ پویای نسل ِ جوان
از خواندن بازماند!
نوری دیگر از رنج و شکنج ِ زنان و مردان ِ کار ِ میهن مان
و مهرورزی و دلدادگی شان، نغمه سرنخواهد داد!
*
به راستی دردا و دریغا!
به ویژه در هنگامی که من ِ ایرانی‌ی ِ "شهربَند" ِ غربتی جان‌کاه،
حتّا نمی توانم سوگ پیام ِ غریبانه ی ِ خود در اندوه ِ مرگ ِ او را
آزادانه و همراه با تصویرهای او و گل و شمع و پرچم میهنم،
به میانجی‌ی ِ این رسانه‌ی ِ الکترونیک
برای دوستداران داغ‌دار و سوگوار ِ
آن هنرمند بی همتا بفرستم
و آن "در وطن ِ خویش غریبان!"
نخواهند توانست بدون بازداری، تصویرها را بنگرند!
*
به راستی، این نغمه ی دردمندانه‌ی ِ اوست
که "در اندرون ِ من ِ خسته دل، در فغان و در غوغاست!":
"خوشه‌ی ِ غم توی ِ دلم،
زده جوونه، دونه به دونه!
دل نمی‌دونه
چه کنه با این غم؟!..."
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر