«استخدام خیاط در ترکیه... برای کار در چین با ما تماس بگیرید... کار در استانبول بدون هیچ هزینهای!»؛ اینها بخشی از آگهیهایی است که همراه با وعدههای مالی در یک مرکز فعالیت تولیدیهای پوشاک درتهران به چشم میخورد و خیاطان و افراد ماهر تولید پوشاک ایران را به فکر واداشته است.
حقوق بهتر برای نیروهای تولیدی و سود بیشتر برای تولیدکنندگان اگر چه دلیلی است که جامعه تولیدکننده پوشاک از آن به عنوان دلیل این اتفاق یاد میکند، مسئولان اقتصادی ترجیح میدهند این گزارشها را تأیید نکنند.
موسوی مجد، معاون صنایع استان تهران در امور تولید در این باره میگوید: تا کنون چنین گزارشی به دستمان نرسیده است. باعث تعجب است، چون در حال حاضر وزارت صنعت مجوز تولید پوشاک را به آسانی به متقاضیان میدهد و استقبال خوبی نیز از زمان آغاز به کار این طرح از سوی تولیدکنندگان شده است. این منطقی نیست، زیرا هماکنون محدودیت شعاع ۱۲۰ کیلومتر برای استقرار تولیدیها هم برداشته شده و هیچ مشکلی در این باره نیست؛ حتی وزارت صنعت زمین، امکانات و ماشینآلات در اختیار این افراد میگذارد؛ افزون بر اینکه آمار مجوزهای فعالیت نیز دراینباره خلاف این ادعا را نشان میدهد.
ما هماکنون از این افراد حمایتهای ویژهای میکنیم و حتی معافیت گمرکی نیز شامل اینها شده است. احساس میکنم عدهای در حال جوسازی هستند و از نگاه من، چنین چیزی بعید به نظر میرسد.
خلیل پرتوزاده، معاون بازرگانی داخلی و خارجی سازمان صنعت و معدن و تجارت استان تهران هم ضمن اظهاری اطلاعی در این باره میگوید: من تا کنون خبری در این خصوص نشنیدهام و این خبر را نه رد میکنم و نه تأیید؛ اما شاید این، نوعی اعزام نیروی کار به کشورهای دیگر باشد.
وی گفت: نکته جالب در این ادعا، در رابطه با چین است. در این کشور، حقوق و دستمزد معمولاً پایین است و افراد به حداقلها قانع هستند. اکنون بسیاری از چینیها در ایران کار میکنند، مگر اینکه به استادکارها مبالغ خوبی پرداخت کنند که این خود قابل پیگیری است.
وی گفت: البته کلیات کار اشکال ندارد، زیرا ایجاد درآمد در نهایت برای کشور و خود شخص است، ولی اینکه با این دید به قضیه نگاه شود که چرا ایران خود از این پتانسیلها بهره نمیگیرد و کالاها در آنجا تولید و از چین دوباره به کشور بازگردانده میشود، داستان دیگری است.
اما موضوع در جای دیگری جالبتر میشود. در بررسی این موضوع از طریق کارکنان و مسئولان وزارت صنایع مشخص شد که واردات پوشاک تنها به مهاجرت خیاطان ختم نمیشود و برخی از کشورها از جمله چین روشهای دیگری برای واردکردن تولیدات خود به ایران در پیشگرفتهاند.
یک منبع آگاه در این باره به خبرنگار تابناک گفت: نزدیک چهار ماه است، یک کشتی بزرگ چینی در یکی از بنادر مناطق آزاد پهلو گرفته و در درون آن، برخی تولیدکنندگان پوشاک چینی و ایرانی، با بهره از امکانات چینی، مشغول تولید پوشاک هستند.
وی گفت: محصولات تولیدشده در این کشتی، با استفاده از قانون منطقه آزاد وارد سرزمین اصلی میشود. این کار حدود پنجاه سال پیش، نخستین بار توسط شرکت تویوتا ابداع شده است، این شرکت در آن زمان خودروها را به صورت CKD درون کشتی در بنادر آمریکا مونتاژ میکردند و به آمریکا میفرستادند، چینیها نیز با این ایده، محصولات خود را به ایران میفروشند.
اما آمار در این زمینه، نشان میدهد در کنار کار پوشاک، برخی تولیدات آسان از جمله چراغقوه، عروسک یا چیزهای دیگر در آنجا مونتاژ و به کشور وارد میشود.
وی در پایان راجع به قانونی و یا غیرقانونی بودن کار گفت: در این کار به نوعی قانون دور زده میشود و همه چیز در ظاهر قانونی است، زیرا در قانون مناطق آزاد، هر مسافر میتواند ۸۰ دلار با خود وارد کشور کند، ولی اگر این کالاها در یک جا تجمیع شود، قاچاق به شمار میرود.
حقوق بهتر برای نیروهای تولیدی و سود بیشتر برای تولیدکنندگان اگر چه دلیلی است که جامعه تولیدکننده پوشاک از آن به عنوان دلیل این اتفاق یاد میکند، مسئولان اقتصادی ترجیح میدهند این گزارشها را تأیید نکنند.
موسوی مجد، معاون صنایع استان تهران در امور تولید در این باره میگوید: تا کنون چنین گزارشی به دستمان نرسیده است. باعث تعجب است، چون در حال حاضر وزارت صنعت مجوز تولید پوشاک را به آسانی به متقاضیان میدهد و استقبال خوبی نیز از زمان آغاز به کار این طرح از سوی تولیدکنندگان شده است. این منطقی نیست، زیرا هماکنون محدودیت شعاع ۱۲۰ کیلومتر برای استقرار تولیدیها هم برداشته شده و هیچ مشکلی در این باره نیست؛ حتی وزارت صنعت زمین، امکانات و ماشینآلات در اختیار این افراد میگذارد؛ افزون بر اینکه آمار مجوزهای فعالیت نیز دراینباره خلاف این ادعا را نشان میدهد.
ما هماکنون از این افراد حمایتهای ویژهای میکنیم و حتی معافیت گمرکی نیز شامل اینها شده است. احساس میکنم عدهای در حال جوسازی هستند و از نگاه من، چنین چیزی بعید به نظر میرسد.
خلیل پرتوزاده، معاون بازرگانی داخلی و خارجی سازمان صنعت و معدن و تجارت استان تهران هم ضمن اظهاری اطلاعی در این باره میگوید: من تا کنون خبری در این خصوص نشنیدهام و این خبر را نه رد میکنم و نه تأیید؛ اما شاید این، نوعی اعزام نیروی کار به کشورهای دیگر باشد.
وی گفت: نکته جالب در این ادعا، در رابطه با چین است. در این کشور، حقوق و دستمزد معمولاً پایین است و افراد به حداقلها قانع هستند. اکنون بسیاری از چینیها در ایران کار میکنند، مگر اینکه به استادکارها مبالغ خوبی پرداخت کنند که این خود قابل پیگیری است.
وی گفت: البته کلیات کار اشکال ندارد، زیرا ایجاد درآمد در نهایت برای کشور و خود شخص است، ولی اینکه با این دید به قضیه نگاه شود که چرا ایران خود از این پتانسیلها بهره نمیگیرد و کالاها در آنجا تولید و از چین دوباره به کشور بازگردانده میشود، داستان دیگری است.
اما موضوع در جای دیگری جالبتر میشود. در بررسی این موضوع از طریق کارکنان و مسئولان وزارت صنایع مشخص شد که واردات پوشاک تنها به مهاجرت خیاطان ختم نمیشود و برخی از کشورها از جمله چین روشهای دیگری برای واردکردن تولیدات خود به ایران در پیشگرفتهاند.
یک منبع آگاه در این باره به خبرنگار تابناک گفت: نزدیک چهار ماه است، یک کشتی بزرگ چینی در یکی از بنادر مناطق آزاد پهلو گرفته و در درون آن، برخی تولیدکنندگان پوشاک چینی و ایرانی، با بهره از امکانات چینی، مشغول تولید پوشاک هستند.
وی گفت: محصولات تولیدشده در این کشتی، با استفاده از قانون منطقه آزاد وارد سرزمین اصلی میشود. این کار حدود پنجاه سال پیش، نخستین بار توسط شرکت تویوتا ابداع شده است، این شرکت در آن زمان خودروها را به صورت CKD درون کشتی در بنادر آمریکا مونتاژ میکردند و به آمریکا میفرستادند، چینیها نیز با این ایده، محصولات خود را به ایران میفروشند.
اما آمار در این زمینه، نشان میدهد در کنار کار پوشاک، برخی تولیدات آسان از جمله چراغقوه، عروسک یا چیزهای دیگر در آنجا مونتاژ و به کشور وارد میشود.
وی در پایان راجع به قانونی و یا غیرقانونی بودن کار گفت: در این کار به نوعی قانون دور زده میشود و همه چیز در ظاهر قانونی است، زیرا در قانون مناطق آزاد، هر مسافر میتواند ۸۰ دلار با خود وارد کشور کند، ولی اگر این کالاها در یک جا تجمیع شود، قاچاق به شمار میرود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر