سرمایه، رفسنجانی و میلیاردرها
هاشمی رفسنجانی در نشست دست اندرکاران حوزه علوم پزشکی دانشگاه آزاد
اسلامی گفت: نیروی انسانی در کشور ما از هر سرمایه نفتی، گازی و معدنی با
ارزش تر است! ... امیدواریم شرایطی در ایران تحقق پیدا کند تا تمامی
دانشمندان ایرانی خارج از کشور را در بین خود داشته باشیم.
رفسنجانی نگران اقتصاد نابسامان جمهوری اسلامیست و تمام تلاشش را می کند که ایران را به مکانی امن برای سرمایه گذاری و رشد اقتصادی حکومت تبدیل کند. ابراز امیدواریش برای بازگشت دانشمندان به ایران پوچ است و با وجود حکومت اسلامی محقق نخواهد شد.
رفسنجانی از همان دوران بعد از جنگ ایران و عراق طرفدار ارتباط با غرب بود و در امن کردن ایران برای سرمایه تلاش کرد؛ البته خشت اول معماری اقتصادی او پاکسازی زندانیان سیاسی بود که بتواند در پاسخ به خبرنگاران بگوید "ما زندانی سیاسی نداریم". او اقتصاد حکومت دیکتاتوری را درست فهمید! برای ادامه کاری سرمایه داری و سود کشی از جامعه قبل از هر چیز باید فعال سیاسی و کمونیست و اپوزیسیون را می زد و جامعه را مرعوب می کرد و تا امروز همین سیاست در ایران حاکم است.
مشکل رفسنجانی برگرداندن دانشمندان ایرانی مقیم خارج از کشور نیست! ایران پر از نیروی کار جوان و دانشمند و متفکر بیکار است. معضل اصلی حکومت اسلامی معرفی ایران بعنوان مکانی امن برای سرمایه گذاری است. سرمایه داری جهانی مشکلی با اعدام و سرکوب در ایران ندارد ولی وقتی مبارزه جامعه انقلابی ایران را می بینند برایش عیان می شود که این حکومت ماندنی نیست و درنتیجه معامله با سرمایه داران ایرانی مثل رفسنجانی عاقبتی ندارد.
مشکل جمهوری اسلامی این نیست که قوائد بازی سرمایه داری جهانی را نمی شناسد، سرکوب جامعه و خفقان و تبعیض اساس كار سرمایه داری است که ایران از سردمدارانش در دنیاست. معضلش با سرمایه داری جهانی این است که نمی تواند از شعار های ضد آمریكائی خود دست کشیده و به جنبش اسلامی سیاسی بگوید آمریكا دیگر شیطان بزرگ نیست و فتواهای خمینی و خامنه ای دیگر اعتبار ندارد.
مشکل اصلی رژیم در ایران است! این همان انقلاب و چپ و کمونیسم هست که ایران را برای میلیاردرهای استثمارگری مثل رفسنجانی ناامن کرده و معادلات برای ادامه اوضاع را به هم ریخته است.*
رضا مرادی
rezamoradi@gmail.com
مندرج در ژورنال دوشنبه ۱۹ اسفند ۹۲- ۱۰ مارس ۲۰۱۴
https://www.dropbox.com/s/cylc5yif7rd844y/Journal-ruzaneh-No-27.pdf
از بلاگ ژورنال دیدن كنید
http://journalruzaneh.wordpress.com/
رفسنجانی نگران اقتصاد نابسامان جمهوری اسلامیست و تمام تلاشش را می کند که ایران را به مکانی امن برای سرمایه گذاری و رشد اقتصادی حکومت تبدیل کند. ابراز امیدواریش برای بازگشت دانشمندان به ایران پوچ است و با وجود حکومت اسلامی محقق نخواهد شد.
رفسنجانی از همان دوران بعد از جنگ ایران و عراق طرفدار ارتباط با غرب بود و در امن کردن ایران برای سرمایه تلاش کرد؛ البته خشت اول معماری اقتصادی او پاکسازی زندانیان سیاسی بود که بتواند در پاسخ به خبرنگاران بگوید "ما زندانی سیاسی نداریم". او اقتصاد حکومت دیکتاتوری را درست فهمید! برای ادامه کاری سرمایه داری و سود کشی از جامعه قبل از هر چیز باید فعال سیاسی و کمونیست و اپوزیسیون را می زد و جامعه را مرعوب می کرد و تا امروز همین سیاست در ایران حاکم است.
مشکل رفسنجانی برگرداندن دانشمندان ایرانی مقیم خارج از کشور نیست! ایران پر از نیروی کار جوان و دانشمند و متفکر بیکار است. معضل اصلی حکومت اسلامی معرفی ایران بعنوان مکانی امن برای سرمایه گذاری است. سرمایه داری جهانی مشکلی با اعدام و سرکوب در ایران ندارد ولی وقتی مبارزه جامعه انقلابی ایران را می بینند برایش عیان می شود که این حکومت ماندنی نیست و درنتیجه معامله با سرمایه داران ایرانی مثل رفسنجانی عاقبتی ندارد.
مشکل جمهوری اسلامی این نیست که قوائد بازی سرمایه داری جهانی را نمی شناسد، سرکوب جامعه و خفقان و تبعیض اساس كار سرمایه داری است که ایران از سردمدارانش در دنیاست. معضلش با سرمایه داری جهانی این است که نمی تواند از شعار های ضد آمریكائی خود دست کشیده و به جنبش اسلامی سیاسی بگوید آمریكا دیگر شیطان بزرگ نیست و فتواهای خمینی و خامنه ای دیگر اعتبار ندارد.
مشکل اصلی رژیم در ایران است! این همان انقلاب و چپ و کمونیسم هست که ایران را برای میلیاردرهای استثمارگری مثل رفسنجانی ناامن کرده و معادلات برای ادامه اوضاع را به هم ریخته است.*
رضا مرادی
rezamoradi@gmail.com
مندرج در ژورنال دوشنبه ۱۹ اسفند ۹۲- ۱۰ مارس ۲۰۱۴
https://www.dropbox.com/s/cylc5yif7rd844y/Journal-ruzaneh-No-27.pdf
از بلاگ ژورنال دیدن كنید
http://journalruzaneh.wordpress.com/
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر