در انتهای غم همیشه پنجره ای باز است. پنجره ای روشن
همنشین بهار
همنشین بهار
آنچه دهم شهریور سال ۹۲ در قرارگاه اشرف گذشت، مثل کشتار در «تل زعتر» و «صبرا شَتیلا»، هولناک و تکان دهنده بود. باران غم بر همه بارید حتی بر کسانیکه مجاهدین آنان را «اضداد» می‌پندارند.
از آنجا که آدمی موجودی خاطره گرا است، ندیده و نشناخته، یقین دارم که آنها نیز با دیدن آنهمه شقاوت در خود فرو رفتند.
البته حساب اهل ریا و آدمک‌ها و صورتک‌های به دروغ ماتم‌زده، جدا است.
آنان به پلیدی خو کرده، در دستگاه ستمگران حل شده و جنایت برایشان قبحی ندارد.
منبع:پژواک ایران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر