آفرين! باز فلكه‌ي فشار را بچرخانيد "فريبرز رئيس دانا”
صندوق از ميانه‌ي دهه هشتاد قرن گذشته به دنبال تهاجم جهاني سرمايه به رهبري جريان سياسي – اقتصادي "راست جديد" در دوره‌ي ريگان – تاچر خود را نه تنها سرور پولي بلكه بزرگ سالار اقتصادي كشورها مي‌داند و البته به استثناي كشورهاي اروپايي و آمريكا. در اين موارد سروري جاي خود را به شراكت داده است. صندوق در كنار بانك جهاني و خزانه‌داري ايالات متحده و متحد جديدش سازمان تجارت جهاني (يا سازمان جهان تجارت؟) كه از 1994 از راه رسيده است، قرار دارد. از نظر صندوق هر كار مالي حتي اگر داراي منطق اقتصاديِ مورد قبول اقتصاددانان مستقل داخلي و خارجي باشد، بايد توسط كشورها به اين سازمان پولي بزرگ سالار گزارش شود و در صورت عدم موافقت صندوق، يا آن كار و آن سياست متوقف شود يا كشور عضو مورد تنبيه قرار خواهد گرفت، كه شامل طيفي از سخت‌گيري‌ها از محدوديت‌ها و محروميت‌ها ميشود. صندوق آشكارا ايدئولژي دارد: ايدئولژي "نوراست‌گرايي" كه بين سليقه‌هاي نو محافظ كاري و نوليبرالي نوسان مي‌كند و به هر حال دچار بازار گرايي و خصوصي‌زدگي فوق افراطي است.
......................... ادامه مطلب
آفرين! باز فلكه‌ي فشار را بچرخانيد (بخش 1)
آفرين! باز فلكه‌ي فشار را بچرخانيد "فريبرز رئيس دانا”
وظيفه‌ي اساسي صندوق بين‌المللي پول عبارت است از حفظ ثبات اقتصادي جهان، به ويژه ثبات پولي. تكاليفي چون اعطاي وام‌هاي كوتاه مدت و ميان مدت براي مقابله با كسري تراز پرداخت‌هاي خارجي كشورهاي عضو و بي‌ثباتي پولي آن‌ها در رابطه با همان وظيفه‌ي اساسي تعيين شده است. به طور ضمني اين وظايف قرار است رشد با دوام را اطمينان‌بخش كنند. اما به هيچ وجه وظيفه‌ي صندوق تعيين خط مشي رشد و توسعه و كاهش فقر در كشورهاي كم توسعه نيست. وقتي صندوق در مداخله‌هاي خود در امور برنامه‌ريزي توسعه و رشد كشورهاي كم توسعه در واقع ترديدي به خود راه نمي دهد و در مسايل پيچيده‌ي توسعه، كه هم راهبردهاي عمومي تخصصي دارند و هم از هر كشوري به كشورهاي ديگر تفاوت‌هاي دقيق و ظريفي دارند، وارد ميشود، موضوع از سر خيرخواهي نيست. هم تمام تجربه‌ها و هم نظريه‌هاي پشتيباني‌كننده‌ي روش‌هاي زمخت و چكشي و جهت و غرض‌دار صندوق نشان داده‌اند كه نه تنها مداخله‌ها به فقرزدايي نينجاميده‌اند. بلكه عامل بي‌ثباتي بلند مدت، فقر بيش‌تر و توزيع ناعادلانه تر ثروت و درآمد هم بوده‌اند. روش "يك لباس برازنده‌ي تن همه كس" كه براي سياست‌هاي صندوق به كار مي‌رود، روشي بوده است فقر زا براي توده‌ها و نجات‌بخش براي سرمايه‌داران، به ويژه از نوع بزرگ و انحصاري آن و سرمايه‌داري خصوصي و دولتي كه به هچل افتاده‌اند و بدهكار شده‌اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر