اوباما چنان توانی را دارد
که حریف نتانیاهوی اسرائیلی شود؟
دی تسایت و نویس دویچلاند- گزینش و ترجمه رضا نافعی
ساعات قبل از سخنرانی اوباما احتمالا ساعات پرهیجانی بوده اند. نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل، می خواست حتما شخصا با هیلاری کلینتون تلفنی صحبت کند. پرزیدنت اوباما بایداشاره به مرز 1967 را از سخنرانی خود حذف می کرد. نتان یاهو کاملا خشمگین بود.
این ها را نیویورک تایمز نوشته است. ولی سخنان نتانیاهو بی تاثیر بود و با بی اعتنائی کلینتون روبرو شد. این که اوباما رسما از مرزهای پیش از جنگ شش روزه سخن گفت عملا یعنی عبور از خط قرمز. برای اوباما روشن بود که با این سخنان نتانیاهو را به خشم می آورد. آیا اوباما در پی درگیری با نتانیاهو نیست؟
اوباما برای نخستین بار علنا از اسرائیل خواست که به پشت مرزهای 1967 عقب نشیند و با بیان این خواست از موضع فلسطینی ها حمایت کرد.
پرزیدنت عباس از سخنان اساسی اوباما ابراز خرسندی کرد و واکنش نتانیاهو حکایت از سرخوردگی داشت. حماس نیز از سخنان اوباما راضی نبود.
این که اوباما و نتانیاهو از مدت ها پیش در برابر هم قرار گفته اند از جمله رازهای فاش شده ایست که همه از آن با خبرند. در پچپچه های جاری در کاخ سفید گفته می شود که این دو از یکدیگر دوری می کنند: آمریکائی ها معتقدند که نتانیاهو در واقع خواستار مذاکرات جدی برای صلح نیست و باز هم ماهرانه می کوشد تا فلسطینی ها را مسئول شکست مذاکرات وانمود کند.
در دیدار های قبلی نیز محیط مذاکرات سرد و سنگین بود. اوباما از این که نتانیاهو دستور متوقف ساختن شهرک سازی را نمی دهد عصبانی بود. دولت لیکود بارها خواست آمریکا را در این مورد بی جواب گذاشت. اوباما خشمگین بود و احساس می کرد که او را بازی می دهند.
ولی نگرانی امروزین اوباما از جای دیگر است: تکانه های شدیدی که از چندی پیش در خاور میانه و شمال آفریقا پدید آمده پیش بینی ناپذیرند. هیچ کس نمی تواند بگوید که مناسبات آتی صاحبان قدرت در مصر و تونس با اسرائیل چگونه خواهد بود. مشکل دیگر آشتی جنبش آزادی بخش فلسطین و حماس است و تظاهرات اعتراضی اخیر فلسطینی ها در مناطق مرزی اسرائیل.
واشنگتن نگران آنست که ” بهار عربی ” گسترش یافته و برای اسرائیل خطرناک گردد. از این رو اوباما به اسرائیل فشار می آورد که هم اکنون تحرک نشان دهد و آمادگی خود را برای مصالحه اعلام دارد. اوباما در عین حال می خواهد از شتاب تغییرات انقلابی استفاده کند: اگر حالا نشود پس کی ؟
روزنامه نویس دویچلاند
سخنرانی اساسی اوباما را بگونه ای دیگر می بیند و می نویسد:
این نوع کاری که اوباما کرد، یا خواست برایش بکنند و از پیش اعلام کردند، سخنانی که گفته خواهد شد خیلی با اهمیت خواهند بود بندرت نتیجه رضایت بخشی دارد. بنظر اکثر مفسران ستایش های پیشکی درباره سخنرانی اوباما بی جا بوده اند. اظهارات اوباما بیشتر نگران کننده هستند تا ستایش انگیز.
نکات مشخصی که اوباما در این سخنرانی خود مطرح کرد بمراتب کمتر از نکات مطروحه در سخنرانی 2009، پس از رفتار خشن و گاه شرم آور دوران بوش ، بود که برای جهان اسلام کاملا امید انگیز بود. ولی این بار حتی سخنان آراسته و خوش آهنگ او در باره ” بهار عربی” نیز آنقدر ها به دل توده های مردم در کشورهای شرقی ننشست. باور کردنی نیست ستایش های پرطمطراق رئیس جمهور آمریکا از ” قدرت معنوی دوری از خشونت ” در حالی که آمریکا اصولی را که به دیگران توصیه می کند، خود شب و روز لگدمال می سازد. علاوه بر این او نه یک کلام در باره خروج از افغانستان و عراق گفت و نه در بارۀ جنگ اعلام نشده هواپیماهای بی سرنشین علیه پاکستان.
تصورات اوباما در باره خاورمیانه واقعا هشدار برانگیزند . او مسئله تداوم شهرک سازی اسرائیل در مناطق فلسطینی و سرنوشت صدها هزار پناهجو را که خود او ـ دو سال پیش آنرا مسئله اصلی نامیده بود ـ مسکوت گذاشت و بی سر و صدا عقب نشست. ولی مسئله اساسی خاور میانه پیوسته نزدیک تر می شود: نظر آمریکا در باره اعلام کشور فلسطین چیست؟
chland.de/artikel/198152.obamas-gretchenfrage.html?sstr=obam http://www.neues-deuts
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر