نگاهي به...

هر آنچه منتشر ميشود به قصد و هدف آگاهی رسانی و روشنگری است۰ ما حق "آزاد ی بيان" و" قلم" را جزء لاينفک مبارزه خود ميدانيم! ما را از بر چسب و افترا زدن باکی نيست! سلام به شهدای خلق! سلام به آزادی!

۱۳۹۲ خرداد ۱۳, دوشنبه

28 می سالگرد کمون بود. کمون پاریس.

28 می سالگرد کمون پاریس بود
28 می سالگرد کمون بود. کمون پاریس.
 کمون از چند جهت واقعه ای بزرگ در تاریخ بود:
اول انکه حکومت کارگری را از عرصه حرف و تئوری به عرصه واقعیت و عمل آورد و نشان داد که ایده حکومت کارگری صرفا مدینه فاضله ای که ره آورد و بیان کننده آرزوها و اندیشه های تخیلی یک فیلسوف و متفکر خوش قلب باشد نیست. بلکه تحقق حقیقی یک لحظه از روند تکامل واقعیت است. وقتی که مارکس از سه کشف بزرگ خود یکی را نه کشف مبارزه طبقاتی، بلکه "تکامل اجتناب ناپذیر آن به دیکتاتوری پرولتاریا" اعلام کرد، بر اجتناب ناپذیری همین لحظه تاکید داشت.
دوم آنکه بر خلاف این عقیده رایج و ساختگی که گویا پیش بینی مارکس در مورد وقوع انقلاب کارگری در اروپا، پیشرفته ترین منطقه از لحاظ رشد نیروهای مولده، درست از آب در نیامد، انقلاب کمون بعنوان یک انقلاب کارگری، نه تنها با وقوع خود کذب این اتهام، بلکه صحت حکم مارکس را نشان داد. کمون نه تنها خودِ حکومت کارگری، بلکه در ضمن، اعلام اجتناب ناپذیری آن بود. بعبارت دیگر، کمون، اثبات حکوت کارگری، نه تنها در عمل، بلکه همچنین در سطح نظری بود
و سرانجام، کمون، بعنوان شکل سیاسی حکومت کارگری، راه حل از قبل اعلام شده ای نبود که اکنون واقعیت می یافت. واقعیتی بود که خود را بصورت یک راه حل در برابر طبقه کارگر اعلام می داشت. از اینرو، کمون، بعنوان شکل حکومت کارگری، نه موضوع بحث نظری، بلکه سوژه ای برای عمل است، نه چیزی نیازمند ثابت شدن، بلکه حقیقتی ثابت شده است. چنان ثابت شده که حتی خود سوسیالیسم، بعنوان شکل اقتصادی نظامی که کمون شکل سیاسی آنست، هنوز به چنین مرحله ای از تحقق عملی نرسیده است. جای تعجبی هم نیست. در انقلاب سوسیالیستی، طبقه کارگر، بر خلاف انقلابات ما قبل خود که در آنها انقلاب اقتصادی بر انقلاب سیاسی پیشی می گیرد، ناچار است ابتدا قدرت سیاسی را به چنگ آورده، شکل سیاسی سلطه خود را محقق نماید. و آنگاه به تغییرشکل اقتصادی بپردازد
و در پایان، همانطور که مارکس تاکید می کند، دستاورد های تاریخی دیگر کمون:
در هم شکستن ماشین بوروکراتیک- نظامی، این ابزار سرکوب سرمایه داری، برای اولین بار بود.
حکومت طبقه کارگر بود، اینکه شهری را با مزد کارگری اداره میکرد، و همه مقاماتش انتخابی و قابل عزل بودند.
حکومتی با نیروی مسلح کارگری و با خود مدیریت کارگری و آخرین فرم سیاسی کشف شده، و همانطور که گفته شد، شکل سیاسی حکومت کارگری بود.

سیامک ستوده  www.siamacsotudeh.com

هیچ نظری موجود نیست: