19/01/1391- به گزارش خبرنگار مهر، شهرستان تازه تاسیس ریگان در شرق استان کرمان هر چند طی سالهای اخیر با تحولی عظیم در بحث خدمات رسانی به مردم محرومش مواجه شده است اما اوج محرومیت و عقب افتادگی تاریخی در این شهرستان که در حاشیه کویر قرار گرفته است هر روز چهره جدیدی از کمبودها را نشان می دهد.
این شهرستان یکی از بیشترین تنوع روستاهای عشایری را دارد و نکته قابل توجه صعب العبور بودن روستاهای عشایری است در این میان بسیاری از مدارس روستاهای عشایری ریگان چادری و کپری هستند اما برخی از این روستاها از همین مدارس نیز محروم هستند که در این میان می توان به روستای "گریچ" اشاره کرد.
کودکان روستای گریچ تا چند سال قبل همچون سایر روستاهای عشایری مناطق محروم تنها دارای دبستان بودند و دانش آموزان عملا به دلیل مسافت زیاد با مدارس سایر مقاطع مجبور به ترک تحصیل بودند اما نکته قابل توجه این است که همین مدرسه نیز سه سال است که تعطیل شده است و عملا کودکان گریچی هیچ امکانی برای ادامه تحصیل ندارند.
20 خانوار بدون مدرسه/ کودکانی که به جای مدرسه به چوپانی می روند
این درحالی است که هم اکنون بیش از 15 کودک روستای گریچ که 20 خانوار دارد باید برای تحصیل در مقطع دبستان حضور یابند که عملا چون زمینه تحصیل برای آنها فراهم نیست باید در امور روزمره به کمک والدینشان بپردازند.
این روستا که از جمله روستاهای صعب العبور ریگان محسوب می شود نه راهی مناسب برای رفت و آمد دانش آموزان به مدارس دیگر دارد و نه حتی آب و برق و به دلیل محرومیت زیاد مردمان گریچ توان فرستادن کودکان خود را برای ادامه تحصیل در مقاطع مختلف تحصیلی به سایر مناطق را ندارند.
اکثر این کودکان هم اکنون به عنوان نیروهای کار تاثیر گذار در خانوار خود به کار در مزارع و به خصوص به چوپانی می پردازند و صبحها دامهای روستا را به دشتهای اطراف روستا می برند.
بنا به گزارش خبرنگار مهر، سه سال قبل تنها دبستان گریچ به دلیل به حد نصاب نرسیدن دانش آموزان برای همیشه بسته شد و با وجود پیگیریهای مردم روستا برای بازگشایی مجدد این مدرسه که در چادر برپا می شد هنوز این تلاشها به نتیجه نرسیده است.
در این میان کودکان گریچ که تا چندی قبل تنها امکان تحصیل تا مقطع دبستان را داشتند هم اکنون تنها راهی که دارند نگهداری از گوسفندان و کمک به اقتصاد خانواده است.
آنچه که به شدت در این میان به چشم می آید محرومیت شدید مردمان این روستا است که با وجود خشکسالی تنها شغل این افراد که کشاورزی و دامپروری است با مشکل جدی مواجه شده است بطوریکه مردم این روستا حتی توان مهاجرت از این روستا را نیز ندارند.
خبرنگار خبرگزاری مهر با حضور در این روستا با کودکان محروم از تحصیل این روستا گفتگو کرد.
روستای ما مدرسه ندارد
محسن کودک 10 ساله ای که در خانه ای کپری در این روستا زندگی می کند در گفتگو با مهر اظهارداشت: خانه های ما در روستا از سنگ و چوب و یا کپر ساخته شده است مدرسه ما هم که یک سال در آن حضور داشتم چادری بود اما وقتی می خواستم کلاس دوم بروم مدرسه تعطیل شد و دیگر نتوانستم درس بخوانم.
این کودک روستایی افزود: هم اکنون تنها کاری که می کنم کمک به پدر و مادرم در کارهای خانه است و هر روز هم گوسفندان را به صحرا می برم.
وی در خصوص آرزوهایش گفت: بزرگترین آرزویم این است که به مدرسه برم زیرا اگر درس نخوانم آینده ای نخواهم داشت.
نمی خوام بی سواد بمانم اما راهی برای درس خواندن هم ندارم
محسن گفت: بسیاری از افراد روستای ما بی سواد هستند و من نمی خواهم در آینده بی سواد باقی بمانم اما در حال حاضر چاره ای ندارم و راهی برای درس خواندن نیست.
محسن کوچک از مسئولان آموزش و پرورش استان کرمان خواست امکان تحصیلش را در محل زندگیش مهیا کنند.
بزرگترین آرزویم این است که معلم شوم/ از مسئولان می خواهم کمکم کنند
زهرا دیگر کودک روستای محروم گریچ به خبرنگار مهر گفت: هفت سال دارم و مادرم می گوید می توانم به مدرسه برم اما چون امسال مدرسه نداشتیم در خانه مانده ام.
وی ادامه داد: خواهر بزرگ تا کلاس پنجم درس خوانده است و از چند ماه قبل حروف الفبا را یادم می دهد یک دفتر و قلم هم دارم اما معلم ندارم و آروزیم این است که بتوانم سرکلاس درس حاضر شوم.
وی گفت: دوست دارم معلم شوم به دانش آموزان روستایمان درس بدهم چون بقیه دوستانم هم می خواهند درس بخوانند.
وی افزود: روستای ما آب خوردن ندارد و وظیفه من این در طول روز این است که وقتی تراکتوری که تانکر آب را می آورد به روستا می رسد ظرفهای آب را برای مصرف روز خانه مان آب کنم.
پیگیریهای سه ساله مسئولان روستا برای بازگشایی مدرسه بی نتیجه مانده است
محمد ساکن روستای محروم گریچ و از بزرگان این عشیره در گفتگو با مهر اظهارداشت: سه سال قبل مدرسه روستا را تعطیل کردند و دلیل آن را هم نبودن دانش آموز عنوان شد از سوی دیگر طی سه سال گذشته چندین کودک روستا از تحصیل محروم شدند.
وی افزود: مردم روستا چندین بار حتی به صورت کتبی خواستار راه اندازی مجدد این مدرسه شدند اما تاکنون اتفاقی نیفتاده است.
وی در خصوص وضعیت زندگی مردم روستا گفت: در این روستا 20 خانوار زندگی می کنند و در مجموع حدود 15 تا 20 کودک حضور دارند که می توانند در مقطع دبستان تحصیل کنند اما امکان آن وجود ندارد.
امکان فرستادن فرزندانمان را برای ادامه تحصیل به روستاهای دیگر نداریم
وی با اشاره به محرومیت مردم این روستا در حاشیه کویر گفت: مردم توان ساخت مدرسه و یا ارسال فرزندانشان را به مدارس دیگر ندارند.
این ساکن روستای گرچ افزود: تنها خواسته ای که از مسئولان داریم راه اندازی مدرسه است زیرا در حال حاضر هم اکثر مردم این روستا سواد ندارند و نمی خواهیم فرزندانمان هم بی سواد باشند.
وی گفت: مردم روستا برق ندارند، آب آشامیدنی ندارند و راه مناسب هم ندارند و سعی می کنند با تمام توان خود زندگی را بچرخانند اما مهمترین چیزی که می خواند بازگشایی مدرسه است.
............................
گزارش: موسی مولائیان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر