نگاهي به...

هر آنچه منتشر ميشود به قصد و هدف آگاهی رسانی و روشنگری است۰ ما حق "آزاد ی بيان" و" قلم" را جزء لاينفک مبارزه خود ميدانيم! ما را از بر چسب و افترا زدن باکی نيست! سلام به شهدای خلق! سلام به آزادی!

۱۳۹۰ مهر ۲۸, پنجشنبه

از منزلی در مهرآباد جنوبی تا گرانقیمت ترین قصر ایران



با تذكر برخی از مخاطبان «آینده» نسبت به آسیب افشاگری درباره سرمایه داران به فعالیتهای مولد اقتصادی، آینده به صورت شفاف اطلاعات مربوط به یكی از این سرمایه داران را منعكس می كند تا روشن شود كه آیا انتشار این اطلاعات به ضرر كارآفرینی و فعالیت اقتصادی سالم است؟
به گزارش خبرنگار «آینده»، 20 سال پیش خانواده انصاری یكی از خانواده های معمولی ساكن در محله ای نسبتا فقیرنشین در منطقه مهرآباد جنوبی، 20 متری زاهدی بودند كه متمولترین عضو خانواده، علی انصاری صاحب یك مغازه مبل فروشی معمولی بود.
در طول این 20 سال، علی انصاری نه مانند بیل گیتس آمریكایی اقدام به ابداع ویندوز كرد و نه مانند میستوبیشی و سوزوكی ژاپنی اقدام به تولید خودروی جدیدی كرد، اما رشد مالی او در طول این 20 سال، اگر نگوییم در جهان بی سابقه بوده، دست كم، كم سابقه بوده است.
وی با بساز بفروشی و فعالیت در بازار آهن و سپس بازار مبل صاحب ثروتی چند میلیاردی شد و سپس طی دولت احمدی نژاد این چند میلیارد تومان به چندهزار میلیارد تومان تبدیل شده است.
علی انصاری توانست اولین مجوز بانك خصوصی را از دولت محمود احمدی نژاد در شرایطی دریافت كند كه مقامات بانك مركزی تحت فشار شدیدی برای دادن این مجوز بودند و وی به جای واریز كردن 200 میلیارد تومان وجه نقد به حساب بانك مركزی برای تشكیل سرمایه بانك، تنها 20 میلیارد تومان وجه نقد را كه از سوی تعدادی از باشگاههای ورزشی به فرمان علی آبادی، رئیس وقت سازمان تربیت بدنی و آخرین سرپرست وزارت نفت تامین شده بود و پول تامین شده از سوی گروه سایپا كه تحت فرمان اسفندیار رحیم مشایی قرار داشت، تامین كرد و مابقی سرمایه برخلاف نص صریح مقررات بانكی، به جای وجه نقد از طریق به وثیقه گذاشتن اسناد ملكی انجام شد.
جناب انصاری بدون طی كامل مراحل قانونی و این بند قانون كه هر فرد نمی تواند بیش از 10 درصد سهام بانكی را دارا باشد، در 88/8/8 بانك تات را افتتاح كرد.
اكنون یكی از گرانقیمت ترین قصرهای خصوصی ایران در شمال شهر تهران كه چندی پیش گزارشها و فیلمهایی درباره آن در مطبوعات و رسانه ها منتشر شد، متعلق به انصاری است.
انصاری كه ظاهرا یك بانك را برای پوشش دادن فعالیتهای اقتصادی خود ناكافی می دید، چندی پیش اقدام به خرید سهام بانك سرمایه از شهرداری كرده است.
مطابق با قوانین، بسیاری از این اقدامات تخلف محسوب می شود، اما ظاهرا كمتر قانونی در ایران است كه بتواند در برابر ارقام ده رقمی مقاومت كند.
انصاری لوح برترین كارآفرین كشور و قهرمان قهرمانان صنعت را از دولت جمهوری اسلامی دریافت كرده است، در هیات مدیره باشگاه استقلال تهران حضور یافته و درب اتاق مقامات ارشد اجرایی كه به روی دیگران بسته می باشد، برای وی باز است.
اما این پرسش وجود دارد كه آیا انصاری یك كارآفرین واقعی است؟، آیا اقدامات او مشكل قانونی نداشته است؟  آیا با فعالیتهای مولد و سالم اقتصادی در مدت زمانی كوتاه یعنی كمتر از 20 سال، می توان از چند میلیون تومان به چند هزار میلیارد تومان رسید و به عبارت دیگر سرمایه خود را یك میلیون برابر كرد؟
آیا نظارت بر فعالیت و برخورد با تخلفات امثال انصاری موجب ناامنی اقتصادی و فرار سرمایه می شود؟
آیا در آزادترین اقتصاد دنیا یعنی آمریكا نیز افراد چنین فعالیتهای اقتصادی را انجام می دهند و اگر كسی بخواهد چینی ثروتی را بیاندوزد، چه میزان باید مالیات بدهد؟
در طول كدام دولت و با دادن چه شعارهایی چنین ثروتمندانی به وجود آمده اند؟

هیچ نظری موجود نیست: