اسفند.بيانيه کانون نويسندگان ايران به مناسبت درگذشت سيمين دانشور
«گريه نكن خواهرم. در خانه‌ات درختى خواهد روييد و درخت‌هايى در شهرت و بسيار درختان در سرزمين‌ات. و باد پيغام هر درختى را به درخت ديگر خواهد رسانيد و درخت‌ها از باد خواهند پرسيد: در راه كه مي‌آمدى سحر را نديدى!»
سيمين دانشور (1390-1300) نويسنده‌ى توانا، استاد دانشگاه، هنرشناس و مترجم برجسته، عضو ديرين كانون نويسندگان ايران، نخستين زن رمان‌نويس ايرانى و شخصيتى مستقل و شيفته‌ى آزادي، در 18 اسفند 1390 (8 مارس 2012) درگذشت.
او كه در 14سالگى با مقاله‌ى «زمستان بي‌شباهت به زندگى ما نيست» كار مطبوعاتى را آغاز كرده بود، با مجموعه‌داستان آتش خاموش به طور جدى پا به عرصه‌ى ادبيات گذاشت؛ پس از ترجمه‌ى داستان‌هايى از چخوف و پيتون و هاثورن و شنيتسلر، مجموعه‌داستان شهرى چون بهشت را منتشر كرد؛ با رمان سووشون در سال 1348 در ادبيات ايران خوش درخشيد؛ و تا جزيره‌ى سرگردانى و ساربان سرگردان داستان‌نويسى را ادامه داد (آخرين رمان او كوه سرگردان به دلايل نامعلوم ناپديد شد و رنگ چاپ به خود نديد). او با جسارت ادبى خويش و چاپ آثار متعدد، راه را براى زنان نويسنده‌ى ايرانى پس از خود هموار ساخت و، گذشته از اين، پيوسته پشتيبان آنان بود.
در نخستين مجمع عمومى كانون نويسندگان ايران در سال 1347، سيمين دانشور به عنوان رييس كانون برگزيده شد. او كه از بنيان‌گذاران اصلى اين كانون بود و چندين دوره در مقام عضوى از هيئت دبيران آن فعاليت داشت، تا آخرين دمِ زندگى توجه و علاقه‌ى خود را به آزادى انديشه و بيان و قلم حفظ كرد. و اگرچه در چند سالِ گذشته به دليل كهولت سنّ نمي‌توانست در جلسات كانون نويسندگان ايران حضور يابد، هرگاه امكان برگزارى مجمع عمومى فراهم شد با ارسال پيامى هم‌دلانه بر حضور خود به عنوان عضوى از كانون در كنار ديگر اعضاى آن پافشارى كرد.
كانون نويسندگان ايران درگذشت سيمين دانشور را به خانواده‌ى او، اعضاى كانون و جامعه‌ى فرهنگى مستقل كشور تسليت مي‌گويد و در مراسم بزرگداشت او در كنار خانواده و يارانش خواهد بود.
كانون نويسندگان ايران
20 اسفند 1390
19 اسفند 1390
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر