پیشگفتار شورش
الیزابت گارلی فلین (۷ آگوست ۱۸۹۰ - ۵ سپتامبر ۱۹۶۴) به همراه دیگر فعالین و مبارزین انقلابی و کمونیستی
از جمله بیل هیوود، برای تعمیق درک مبارزاتی اقشار تحت ستم جامعه، سازمان دهی شورش
و تبلیغ اهداف انقلابی و سوسیالیستی، در جهت براندازی نظام استثمارگر آمریکا پا به
عرصه مبارزه و نبرد طبقاتی نهادند.
الیزابت
گارلی فلین از جمله فعالین جنبش زنان
و کارگری بود که رهبری اتحادیه کارگران صنعتی بین الملل را بر عهده داشت،
او همچنین از اعضا و بنیانگذاران
اتحادیه آزادی های مدنی آمریکا و از حامیان
بارز و برجسته حقوق زنان،کنترل موالید و حق رای زنان بود. او در سال 1890
در کنکوردِ نیوهمپشایر به دنیا آمد و به همراه خانواده اش در
سال 1900 به نیویورک نقل مکان کرد. وی در آنجا مشغول به تحصیل شد و در یک
خانواده سوسیالیست
رشد نموده و از همین روی با سوسیالیسم آشنا گردید.
نخستین سخنرانی عمومی اش را زمانی که تنها شانزده
داشت اجرا کرد. این سخنرانی با عنوان «سوسیالیسم برای زنان چه خواهد کرد؟» بود که در
باشگاه سوسیالیسم هارلم برگزار شد. او خود را برای سخنرانی در جهت عدالت اجتماعی مسئول
می دید. زندگی حرفه ای اش را با سخنرانی های رادیکال و تهییج برای آزادی بیان و رهایی
کارگران از بند استثمار و برده گی و احقاق حقوق زنان آغاز نمود، که نتیجه اش در همان
ابتدا، اخراج از دانشگاه بود.
فلین در سال 1907 به صورت تمام وقت یکی از سازماندهندگان
اتحادیه کارگران صنعتی بین الملل شد و در همان سال در نخستین مجمع اتحادیه شرکت کرد.
در سال های آتی کمپین هایی در جهت حمایت از کارگران پوشاک در پنسیلوانیا، بافندگان
ابریشم در نیوجرسی، کارگران رستوران در نیویورک،کارگران معدن در مینه سوتا، میسولا،
اسپوکین واشنگتن و کارگران نساجی در ماساچوست راه اندازی کرد.
الیزابت گارلی فلین در سال 1909 در یک مبارزه
برای آزادی بیان در "اسپوکین" شرکت جست و در آنجا توسط پلیس دستگیر شد. او
بعداً پلیس را متهم به مبدل کردن زندان به روسپی خانه کرد؛ اتهامی که پلیس را به ضبط
تمام نسخه های گزارشات اتهام واداشت. فلین در این دوره ده ها بار بازداشت شد که این
مسئله باعث اخراج فلین از اتحادیه کارگران صنعتی بین الملل در سال 1916 شد.
الیزابت گارلی فلین در سال 1920 در بنیانگذاری
اتحادیه آزادی های مدنی آمریکا شرکت جست و در کمپین علیه محکومیت "فردیناندو ساکو"
و "بارتولومئو وازنتی" دو مبارز ایتالیایی، که در آن سال به اتهام قتل دو
نفر در حین سرقت مسلحانه از کارخانه کفش در "برینتریِ ماساچوست" محکوم شده
بودند، سخت درگیر پیگیری کمپین برای آزادی آنها شد.
وی در سال 1936 به حزب کمونیست آمریکا پیوست
و به نگارش یک ستون فمینیستی در "دیلی وُرکِر" نشریه این حزب، پرداخت. در
سال بعد به عنوان عضو کمیته سراسری حزب کمونیست برگزیده شد و البته عضویت در حزب کمونیست
آمریکا باعث اخراج اش از هیات مدیره اتحادیه آزادی های مدنی آمریکا در سال 1940 گردید.
وی در سال 1942 کنگره بزرگ نیویورک را اداره کرد و 50 هزار رای به دست آورد. در ژوئیه
1948 دوازده تن از رهبران حزب کمونیست بازداشت شدند که فلین برای آزادی آن ها در ژوئن
1951 کمپینی به راه انداخت، اما خودش هم در موج دوم بازداشت ها به خاطر مبارزه برای
سرنگونی دولت به همراه دیگر اعضای حزب کمونیست تحت پیگرد قانونی قرار گرفت و دستگیر
شد. پس از دوره ی دادگاهی وی که نه ماه به
طول انجامید، گناهکار شناخته شد و دو سال درکمپ زندان فدرال در نزدیکی "آلدرسون،
ویرجینیای غربی" خدمت اجباری کرد. او بعدها خاطرات زندان خود را در کتابی به نام
"
آلدرسون، زندگی من به
عنوان زندانی سیاسی" مکتوب کرد.
فلین پس از آزادی از زندان به فعالیت اش در
حزب کمونیست ادامه داد و در سال 1961 به ریاست حزب کمونیست آمریکا رسید. او چندین بار
از اتحاد جماهیر شوروی دیدار کرد و در سن 74 سالگی در حین بازدید اش از شوروی در 5
سپتامبر 1964 در گذشت. دولت وقت شوروی برای وی مراسم تشییعی در میدان سرخ برگزار کرد
که 25 هزار نفر در آن مراسم شرکت کردند. جسد این رفیق مبارز و شورشی طبق خواسته ی خودش
برای دفن در گورستان "ئلدهایمِ شیکاگو" به آمریکا منتقل شد و در نزدیکی مقبره
"دبز"، "بیل هیوود" و دیگر رفقا و نیز شهیدان شورش هایمارکت به
خاک سپرده شد.
دامنه فعالیت ها و تاثیر مبارزات رفیق فلین
در راه آزادی و رهایی طبقه کارگر و دیگر اقشار تحت ستم از زیر یوغ استثمار و جامعه
طبقاتی بسیار گسترده بود. او در طول زندگی مبارزاتی اش سرمشق خوبی از شجاعت ها و ایستادگی
ها و پایداری های بسیار در راه سوسیالیسم و آرمان اش، برای نسل های مبارز و انقلابی
آتی به جای گذاشت. وی پس از هر شکست یا دستگیری با عظمی راسخ تر به فعالیت اش ادامه
داده و دلیرانه و با تدبیر هر چه تمام تر در برابر تمام بی عدالتی ها و قوانین تبعیض
آمیز نظام سرمایه داری قد علم می کرد. قطعاً نبرد، دلاوری ها، جان فشانی ها و اراده
او به مانند دیگر رفقای انقلابی و مبارز در دل تاریخ جاودان خواهد بود و بیش از هر
یادمان و مراسمی، شعر دختر شورشی، نوشته شاعر معروف انقلابی "جو هیل" است
که سبب ماندگاری او در حافظه تاریخی بشر خواهد شد.
همچنین یکی از اهدف ارائه این مطلب شرح شرایط
و وقایع رخدادهِ در میان طبقه کارگر و کارگران خارجی آمریکا در دوران شدت و حدت یابی
شیوه تولید به سبک سرمایه دارانه در امریکا است. وضعیت اسفبار و نابسامان کارگران و
اقشار تحتانی جامعه و همچنین شرایط زیست و بوم آن ها و شرایط سخت و نا امن محیط کاری
شان در نهایت منجر به شورش و اعتصابات و اعتراضات گسترده ای می شود که به دنبال آن
دستگیری ها و اعدام هایی هم از جانب دستگاه حکومتی به منظور گرفتن زهر چشم و سرکوبی
غلیان اعتراضات و ایجاد اختلال در مبارزه طبقاتی رخ می دهد. یکی از نکات جالب توجه
در زندگی گارلی فیلین علاوه بر سیر رخدادها می تواند محکومیت او به کار در اردوگاه
اجباری ای باشد که نتیجه آن همه قصاوت، استثمار و برخورد سودجویانه با نیروی کار در
اردوگاه های کار اجباری امریکا این دموکراسی یا همان امپریالیسم درنده خو را پدید آورد.
دوره ای که به قلم الیزابت گارلی فلین به ثبت
رسیده، از جامعه ی امریکا، کارگران معادن و
کارخانه های نساجی که در وضعیتی دشوار نیروی کار خویش را برای ادامه بقا با دستمزدهای
پائین و ساعات کار طولانی به فروش می رساندند،
چهره ای شورشی، معترض و متحزب بر اساس حضور نیروهای آگاه طبقه کارگر نشان داده می دهد.
در این میان هم سندیکاها و تشکل های کارگری و به طور قطع حزب کمونیست که مترصد فرصتی
برای بالا بردن رشد آگاهی طبقاتی و ایجاد همبستگی میان اقشار فرودست و کارگران، برای
پایه ریزی شرایط انقلابی بودند، فضای رشد پایه های خود در میان فضای ناآرام و اعتراضی
طبقاتی را هر چه بیشتر می یافتند.
هر چه دستگاه دولتی و سرمایه داران و ثروتمندان
و بانکداران و کمپانی دارها با تکیه بر رشد سود روز افزون کارتل و تراست ها، جان و
مال مردم را به تاراج می بردند و با بهانه هایی نظیر اهدای حق بیمه و ایجاد شرکت های
بیمه در جهت تحمیق مردم برای چپاول هرچه بیشتر تلاش می کردند، رهبران و فعالین کارگری
و اعضای حزب کمونیست در پی ایجاد همبستگی و اعتراضات و شورش ها ی همه گیر و نیرومند
برای نیل به متلاشی شدن سیستم و هرم نا عادلانه رایج در جامعه ای بودند که مسبب نامساعدتی
و تخریب روز افزون زندگی اقشار تحتانی و محروم جامعه من جمله کارگران مهاجر بود.
دولت در آن زمان به مانند تمام دول استثمارگر
دیگر و همچنین به مانند همین امروز برای تفرقه بین زحمتکشان و طبقه کارگران با ملیت
های مختلف و برای جامه عمل پوشاندن به اهداف کثیف اش از حربه میهن پرستی و حمایت از
مام وطن در برابر بیگانگان استفاده می کرد که ماحصل این امر چیزی جز کسب سود و منفعت
برای دولت و سرمایه داران نبود؛ و نیز کارگران را از یک اتحاد و مبارزه در برابر دشمن
طبقاتی اصلی شان و درک عمیق علل شرایط وخیم شان منع و محروم می کرد.
دولت امریکا هر چند خود را در طول تاریخ وارث
دموکراسی دانسته و از این طریق ابراز بی طرفی می کند، اما در حقیقت، این دمکراسیِ سوار
بر کار و تلاش میلیونها کارگر از اقصی نقاط جهان و نیز ماحصلِ خون بردگان سیاه پوست
و قهرمانان طبقه کارگر، چیزی نبوده و نیست جز دستگاه و دیکتاتوری حمایت از منافع ثروتمندان
و سرمایه دارانی که شرایط اقتصادی و اقتدار نظام را حفظ می کنند و از آن طرف به مناقشات
صنفی و نژادی در بین طبقه کارگر و اقشار تحت ستم جامعه دامن می زنند تا هر آنچه بیشتر
راه سرخ انقلاب پرولتری را مسدود سازند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر