یک تکاور و سه مستشار ارتش ایران در سوریه کشته شدند

یک هفته بعد از اعلام رسمی اعزام تکاوران ارتش ایران به سوریه، خبرگزاری های ایران از کشته شدن سه مستشار نظامی و یک تکاور کلاه سبز ارتش، خبر داده اند.

خبرگزاری تسنیم روز دوشنبه، ۲۳ فروردین، خبر داد چهار نفر از نیروهای ارتش ایران به دست "تروریست های تکفیری" در سوریه کشته شده اند.

خبرگزاری فارس نیز در گزارشی دیگر، یکی از این نیروهای ارتشی ایران را ستوان دوم ارتش "محسن قطاسلو"، عنوان کرده که از تکاوران تیپ ۶۵ نوهد ارتش بود.

تیپ ۶۵ نیروهای ویژه هوابرد که به اختصار نوهد نامیده می شوند، معروف به کلاه سبزهای ارتش ایران هستند. در ایران، از آنها به عنوان زبده‌ترین نیروی ویژه ارتش جمهوری اسلامی ایران یاد می شود که ماموریت شرکت در جنگ های نامتقارن دارند.

خبرگزاری تسنیم، اسم و درجه سه ارتشی دیگر ایران که در سوریه کشته شده اند را اعلام نکرده است. 

کشته شدن نیروهای ارتش ایران در سوریه در حالی روی می دهد که قبل از این و در سه سال گذشته، نیروهای سپاه پاسداران و بسیج در سوریه و عراق حضور داشتند و هر از گاهی خبر کشته شدن آنها در رسانه ها عمومی می شد اما مقام های سپاه و بسیج ایران تاکید داشتند که این نیروها تنها مستشاران نظامی در عراق و سوریه هستند.

​​ارتش ایران به تازگی و همزمان با خبرهایی از کاهش حضور نیروهای سپاه در سوریه حضور یافتند. ده روز پیش اعلام شد، در راستای توافق آتش بس سوریه، جمهوری اسلامی ایران حضور نظامی سپاه پاسداران در سوریه را کاهش می دهد.

معاون هماهنگی نیروی زمینی ارتش روز دوشنبه ۱۶ فروردین به خبرگزاری تسنیم گفت که نیروی زمینی ارتش در سوریه حضور دارد.

علی آراسته اضافه کرد: "تیپ ۶۵ جزئی از نیروی زمینی ارتش است و ما از تیپ ۶۵ و هم یگان‌های دیگر به عنوان مستشار به سوریه نیرو اعزام می‌کنیم. این اعزام مختص تیپ ۶۵ تکاوری نیست و الان در آنجا مستشاران تیپ ۶۵ حضور دارند."

در همین رابطه، احمد رضا پوردستان، فرمانده نیروی زمینی ارتش نیز با تاکید بر اینکه ارتش در سوریه "حضور یگانی" ندارد، گفت: "نیروی زمینی یگان‌های واکنش سریع و مدرسه تک‌تیراندازی را برای مقابله با گروهک‌های تروریستی ایجاد کرده و ظرفیت و سلاح‌های کافی را برای مقابله با این تهدیدات طراحی کرده است."

حضور این نیروها در سوریه نخستین حضور فرامرزی نیروی زمینی ارتش ایران پس از انقلاب اسلامی به شمار می‌آید.

آیا توطئه قتل‌های زنجیره‌ای در راه است؟
بعد از انتشار نامه نانجیبانه کروبی، بوی توطئه قتل های زنجیره ای به مشام می رسد. از همین رو بعد از انتشار نامه مذکور، باید بیشتر از وی مراقبت شود تا حوادث قتل های زنجیره ای و انتساب آن به نظام و نیروهای انقلابی تکرار نشود.
به گزارش مشرق، دکتر رضا سراج در کانال تلگرامی خود نوشت:

بعد از انتشار نامه نانجیبانه کروبی، بوی توطئه قتل های زنجیره ای به مشام می رسد. از همین رو بعد از انتشار نامه مذکور، باید بیشتر از وی مراقبت شود تا حوادث قتل های زنجیره ای و انتساب آن به نظام و نیروهای انقلابی تکرار نشود.

در سال 1377 پس از آنکه اصلاح طلبان در انتخابات خبرگان با شوک غیر منتظره مشارکت حداکثری مردم مواجه شدند، احساس کردند پایگاه اجتماعی آنها دچار ریزش شده است بر همین اساس با سلسه اقداماتی موسوم به مشروعیت قهقرائی، سعی کردند جامعه را به قرمز ( خشونت طلب ) و آبی ( اصلاح طلب ) تقسیم کنند و مقبولیت و اعتبار نظام را به سمت صفر سوق دهند. در این ارتباط قتل های زنجیره ای، سرآغاز متهم ساختن نظام، رهبری و نیروهای انقلابی و دو قطبی سازی جامعه بود.

همه مي پرسند
چيست در زمزمه مبهم آب
چيست در همهمه دلكش برگ
چيست در بازي آن ابر سپيد
روي اين آبي آرام بلند
كه ترا مي برد اينگونه به ژرفاي خيال

چيست در خلوت خاموش كبوترها
چيست در كوشش بي حاصل موج
چيست در خنده جام
كه تو چندين ساعت
مات و مبهوت به آن مي نگري

نه به ابر
نه به آب
نه به برگ
نه به اين آبي آرام بلند
نه به اين خلوت خاموش كبوترها
نه به اين آتش سوزنده كه لغزيده به جام

من به اين جمله نمي انديشم
من مناجات درختان را هنگام سحر
رقص عطر گل يخ را با باد
نفس پاك شقايق را در سينه كوه
صحبت چلچله ها را با صبح
بغض پاينده هستي را در گندم زار
گردش رنگ و طراوت را در گونه گل
همه را ميشنوم
مي بينم
من به اين جمله نمي انديشم

به تو مي انديشم
اي سراپا همه خوبي
تك و تنها به تو مي انديشم
همه وقت
همه جا
من به هر حال كه باشم به تو ميانديشم

تو بدان اين را تنها تو بدان
تو بيا
تو بمان با من تنها تو بمان
جاي مهتاب به تاريكي شبها تو بتاب
من فداي تو به جاي همه گلها تو بخند

اينك اين من كه به پاي تو درافتاده ام باز
ريسماني كن از آن موي دراز
تو بگير
تو ببند
تو بخواه

پاسخ چلچله ها را تو بگو
قصه ابر هوا را تو بخوان
تو بمان با من تنها تو بمان
در دل ساغر هستي تو بجوش
من همين يك نفس از جرعه جانم باقي است
آخرين جرعه اين جام تهي را تو بنوش.

فریدون مشیری همه مي پرسند
چيست در زمزمه مبهم آب
چيست در همهمه دلكش برگ
چيست در بازي آن ابر سپيد
روي اين آبي آرام بلند
كه ترا مي برد اينگونه به ژرفاي خيال

چيست در خلوت خاموش كبوترها
چيست در كوشش بي حاصل موج
چيست در خنده جام
كه تو چندين ساعت
مات و مبهوت به آن مي نگري

نه به ابر
نه به آب
نه به برگ
نه به اين آبي آرام بلند
نه به اين خلوت خاموش كبوترها
نه به اين آتش سوزنده كه لغزيده به جام

من به اين جمله نمي انديشم
من مناجات درختان را هنگام سحر
رقص عطر گل يخ را با باد
نفس پاك شقايق را در سينه كوه
صحبت چلچله ها را با صبح
بغض پاينده هستي را در گندم زار
گردش رنگ و طراوت را در گونه گل
همه را ميشنوم
مي بينم
من به اين جمله نمي انديشم

به تو مي انديشم
اي سراپا همه خوبي
تك و تنها به تو مي انديشم
همه وقت
همه جا
من به هر حال كه باشم به تو ميانديشم

تو بدان اين را تنها تو بدان
تو بيا
تو بمان با من تنها تو بمان
جاي مهتاب به تاريكي شبها تو بتاب
من فداي تو به جاي همه گلها تو بخند

اينك اين من كه به پاي تو درافتاده ام باز
ريسماني كن از آن موي دراز
تو بگير
تو ببند
تو بخواه

پاسخ چلچله ها را تو بگو
قصه ابر هوا را تو بخوان
تو بمان با من تنها تو بمان
در دل ساغر هستي تو بجوش
من همين يك نفس از جرعه جانم باقي است
آخرين جرعه اين جام تهي را تو بنوش.

«فریدون مشیری»