دوشنبه 20 ژوئن 2016 مانا نیستانی
یک کمپین اصولگرایانه
هر آنچه منتشر ميشود به قصد و هدف آگاهی رسانی و روشنگری است۰ ما حق "آزاد ی بيان" و" قلم" را جزء لاينفک مبارزه خود ميدانيم! ما را از بر چسب و افترا زدن باکی نيست! سلام به شهدای خلق! سلام به آزادی!
۱۳۹۵ خرداد ۳۱, دوشنبه
قتل عام چنارهای ولی عصر
از هفت اصله چنار شروع شد؛ هفت چنار نیمه جانی که شبانه برخاک افتادند. اما حالا شمارشان به 15 اصله درخت رسیده است؛ چنارهای حاشیه جوی های چهارراه «ولی عصر» پایتخت که حالا تنها چیزی که از آن ها باقی مانده، جای خالی ریشه های پهنی است که تا چند روز دیگر با سنگ فرش های تازه احتمالا پر خواهد شد. این اتفاق در حالی رخ داد که شهرداری تهران چند ماه پیش پلاک هایی را کف خیابان ولی عصر نصب کرد که روی آن نوشته شده است:«چنار هر 2 متر، یکی. 1300 ه.ش. »
این چنارها هر روز تعدادشان کم تر و کم تر می شود. بخشی از این درختان قطع شده پایین تر از چهارراه ولی عصر، در سمت شرقی و بخش دیگر نیز درست مقابل تآتر شهر قرار داشتند. سازمان بوستان‌ها و فضای سبز شهر تهران، شهرداری های منطقه های 11 و 6 و سازمان زیباسازی شهر تهران باید پاسخ گو باشند. اما آن ها اول انکار کردند و گفتند که این درخت ها قطع نشده اند. «محمود صالحی»، رییس سازمان زیبا سازی گفته بود که احتمالا برای هرس کردن بوده است اما بعد از انتشار عکس های جای قطع شده درختان، مسوولان شهرداری منطقه 6 مجبور شدند اقرار کنند علت قطع کردن این تعداد درختان، پوسیدگی ریشه ها و احتمال افتادن آن ها در اثر طوفان یا باد شدید بوده است؛ درختانی با ریشه های بلند و بیش از 90 سال سن که از ریشه خشک شده و در حال از بین رفتن هستند.
البته شهرداری بعد از تایید خبر قطع درختان، اعلام کرد که به جای هر درخت قطع شده، سه نهال تازه می کارد؛ چنارهای نوسال و کوچکی که جایگزین آن چنارهای بلند طولانی ترین خیابان تهران در مرکزی ترین بخش پایتخت می شوند. نهال های نازکی که با وزش نخستین باد تند، از ریشه در خواهند آمد، در سایه چنارهای بلند ولی عصر، ترکیب نامتجانسی را به وجود آورده اند. این در حالی است که به جای قطع آن درختان تنومند، می توانستند به کمک هنرمندان، در جای جای این خیابان، آن ها را به صورت اثری هنری در آورند تا در کنار چنارهای 90 ساله قد بکشند.
ساخت خیابان ولی عصر با عنوان «جاده مخصوص پهلوی» در فاصله میدان «تجریش» تا کاخ «مرمر»، درسال ۱۳۰۰ شمسی آغاز شد. رضاشاه در آن زمان تصمیم به ساخت این جاده گرفت تا تهران را که به نزدیکی شمیران رسیده بود، به هم متصل کند. درخت‌کاری اطراف این خیابان و کشیدن نهر برای آبیاری درختان آن نیز از سال ۱۳۰۰ آغاز شد. از آن جایی که چنار درخت بومی تهران بود، به دستور شهردار وقت، سراسر این خیابان را در دو طرف چنار کاشتند. به نوشته «عبدالله مستوفی»، در هر طرف به فاصله هر دو متر، یک چنار و بین هر دو چنار، یک بوته گل سرخ کاشته شد. بنابراین، در دو سوی مسیر ۱۸ کیلومتری خیابان، در مجموع ۱۸هزار چنار کاشته شد.
برخی این تعداد را تا ۲۴هزار اصله نیز برآورد کرده‌اند. اما گفته می شود در سال های اخیر تعداد این چنارها کم تر از 18 هزار اصله شده است. بخشی از کم شدن این درختان به خاطر قطع آن توسط شهرداری و بخش دیگری عدم رسیدگی به آن ها بوده است. اما یک دلیل مهم تر، خشک شدن این درختان تنومند، تخریبی است که توسط شهروندان ساکن این محدوده رخ داده است. در چند سال گذشته، گروهی از ساکنان خیابان ولی عصر با ریختن مواد شیمیایی پای درختان، آن ها را از ریشه خشک کرده اند.
خیابان‌های بهبهان
عدم توجه شهرداری بهبهان در جمع آوری زباله و پسماندها بیش از یک سال است که باعث تغییر چهره شهر شده و گوشه گوشه شهر را زباله ها احاطه کرده اند. به دلیل سومدیریت و عدم توجه مدیران شهری بهبهان زباله ها گاهی تا چندین روز در خیابانها باقی می ماند و معابر بهبهان تبدیل به محل تجمع زباله ها و حیوانات موذی شده است .
خانه‌نشینی۲میلیون مرد آماده به کار/بیکاران۵۱۵هزار نفر بیشتر شدند؟
با وجود اینکه دولت می‌گوید در دو سال گذشته حدود ۱.۲ میلیون شغل ایجاد شد اما گزارش جدید وزارت کار نشان می‌دهد در فاصله زمستان ۹۲ تا ۹۴ بر تعداد بیکاران مطلق کشور ۵۱۵ هزار نفر افزوده شده است.
به گزارش خبرنگار مهر،
وزارت کار در جدیدترین گزارش خود درباره وضعیت بیکاری، تعداد بیکاران مطلق کشور را ۲ میلیون و ۸۸۷ هزار نفر اعلام کرد. در عین حال، اعلام شد ۲ میلیون و ۶۴ هزار نفر از مجموع بیکاران کشور که تاکنون حتی یک ساعت هم تجربه شغل نداشته اند مرد و ۸۲۲ هزار نفر نیز زن هستند.
در حالی که نرخ بیکاری عمومی کشور در زمستان سال گذشته که آخرین گزارش رسمی از اوضاع بازار کار کشور است ۱۱.۸ درصد بود، نرخ بیکاری جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله در همین زمان همچنان بالا و به میزان ۲۸.۶ درصد است، این موضوع نشان می دهد که بیکاری جوانان ۲.۴ برابر سایر گروه ها بوده و در بحران به سر می برد.
از سویی یک میلیون و ۶۸۵ هزار نفر از کل بیکاران مطلق کشور زیر ۳۰ سال و جوان هستند که ۵۵۴ هزار نفر از آنها زن و یک میلیون و ۱۳۱ هزار نفر هم مردان را تشکیل می دهند. در حال حاضر، یک میلیون و ۲۹۴ هزار نفر از جوانان بیکار زیر ۳۰ سال کشور در شهرها و ۳۹۱ هزار نفر هم در روستاهای کشور سکونت دارند.
عملکرد دو ساله دولت در بازار کار
مقایسه وضعیت بازار کار در پایان سال ۹۴ نسبت به پایان سال ۹۳ و همچنین پایان ۹۲ نشان می دهد که با وجود بیشتر شدن تعداد متقاضیان کار کشور که به نظر وزارت کار ۶۶۷ هزار نفر از آنها توانسته اند تنها در سال ۹۳ شاغل شوند، دولت توفیق چندانی در ایجاد فرصت های جدید شغلی نداشته و در واقع نتوانسته به وعده بزرگ خود درباره حل معضل بیکاری جوانان عمل نماید.
رئیس جمهور اخیرا از ایجاد حدود یک میلیون و ۲۰۰ هزار شغل جدید در فاصله سال های ۹۲ تا ۹۴ خبر داد؛ در حالی که گزارش وزارت کار و مرکز آمار ایران نشان می دهد با وجود افزایش تعداد متقاضیان کار در این دوره که می تواند بر نرخ بیکاری تاثیر گذار باشد، تعداد بیکاران مطلق کشور ۵۱۵ هزار نفر افزایش یافته است.
در عین حال، بررسی ها نشان می دهد که در بازار کار ایران تحولاتی رخ داده و با منفی شدن رشد اقتصادی بخش صنعت، ۲۲۷ هزار نفر در فاصله زمستان سال ۹۳ تا ۹۴، شغل خود را در این بخش از دست داده و بیکار شده اند.
همچنین باید گفت در بخش کشاورزی هم توفیق چندانی به دست نیامده و با وجود اینکه در فاصله زمستان ۹۲ تا زمستان ۹۴، بر تعداد شاغلان این بخش حدود ۲۰۰ هزار نفر افزوده شد، اما این میزان اشتغال هرگز نمی تواند پاسخگوی نیازهای بازار بحران زده کار ایران باشد چرا که در هر سال این بخش تقریبا ۱۰۰ هزار اشتغال زایی داشته، در حالی که طبق اعلام مقامات دولتی هر یکی از بخش های اشتغال زا در طول سال دستکم باید ۳ برابر این میزان اشتغال زایی داشته باشند تا بتوان امیدوار بود در یک دوره ای نرخ بیکاری روند کاهشی به خود بگیرد.
تنها مشاغل خدماتی رشد دارند!
کارشناسان می گویند سال هاست بازار کار ایران به ویژه در کلانشهرها به سمت گسترش مشاغل خدماتی رفته و اساسا این نوع اشتغال در دنیا خیلی نمی تواند از امنیت و پایداری برخوردار باشد. اغلب کشورهای دنیا که توانسته اند رشدهای اقتصادی مثبت را تجربه و آن را حفظ کنند معمولا از طرییق رشد صنعتی بوده و از اینرو وجود کشورهای صنعتی در دنیا مطرح است. تاکنون در دنیا کشوری به دلیل اینکه تنها در بخش خدمات موفق بوده مطرح نشده و به عنوان الگوی مناسب معرفی نمی شود.
با این وجود رشد مشاغل خدماتی در ایران روند صعودی یافته و این مسئله در کلانشهرها بخش قابل توجهی از بازار کار را تشکیل می دهد تا جایی که اشتغال کشاورزی در تهران تقریبا صفر و سهم مشاغل خدماتی بالای ۶۰ درصد از کل اشتغال است. در زمستان سال ۹۲ تعداد شاغلان در بخش خدماتی ۹ میلیون و ۷۹۶ هزار و ۸۶۴ نفر بوده که این میزان در مدت زمان مشابه سال ۹۴ با یک میلیون و ۳۰۷ هزار نفر افزایش به ۱۱ میلیون و ۱۰۴ هزار نفر بالغ شد.
شاید بتوان گفت بخش قابل توجهی از تغییر مشاغل در ایران هم به سمت خدمات باشد. به بیان ساده تر احتمال خروج افراد از مشاغل صنعتی و کشاورزی و برگزیدن مشاغل خدماتی بسیار بالا است. نکته حائز اهمیت دیگر درباره تغییرات بیکاری کشور این است که تعداد مردان بیکار کشور از یک میلیون و ۷۵۱ هزار و ۵۵۰ نفر زمستان سال ۹۲ به ۲ میلیون و ۶۴ هزار و ۲۹۶ نفر در زمستان سال گذشته افزایش یافته است که این مسئله می تواند اثرات منفی و آثار زیانبار اجتماعی در نتیجه شکست مردان در یافتن شغل به همراه داشته باشد.
احتمال ۳ میلیونی شدن بازار بیکاری
هم اکنون ۹ میلیون و هزار و ۱۱۳ هزار نفر از مردان شاغل در بازار کار ایران مشاغل خدماتی دارند و در این بخش سهم زنان یک میلیون و ۸۷۷ هزار و ۹۹۸ نفر است. ۹ میلیون و ۵۸۰ هزار نفر از شاغلان خدماتی کشور در شهرها و یک میلیون و ۵۲۳ هزار نفر نیز در روستاها سکونت دارند.
مسئولان دولتی معتقدند افزایش تعداد بیکاران به ناتوانی دولت در ایجاد اشتغال جدید ربطی ندارد چرا که دولت در حال حاضر اقداماتی را در این زمینه داشته ولی چون بیککاری بسیار بزرگ است، اقدامات کوچک صورت گرفته به چشم نمی آید و برای جامعه قابل لمس نیست.
با این وجود آمارها نشان می دهند که به دلیل ایجاد اشتغال ناکافی در سال های اخیر و بالا بودن تعداد تقاضاهای شغل در کشور، بیکاران کشور از ۲ میلیون و ۲۳۷ هزار نفر در زمستان سال ۹۲ با ۳۷۷ هزار نفر افزایش به ۲ میلیون و ۷۴۸ هزار نفر در زمستان سال ۹۳ رسید.
روند افزایش تعداد بیکاران مطلق کشور در سال ۹۴ هم ادامه داشته و تعداد بیکاران در فاصله سال های ۹۳ تا ۹۴ به میزان ۱۳۹ هزار نفر دیگر هم بیشتر شد و به ۲ میلیون و ۸۸۷ هزار نفر رسید و در صورت ادامه این روند در سال جاری، قطعا در ماه های آینده باید منتظر اعلام افزایش دوباره تعداد بیکاران به ۳ میلیون نفر باشیم؛ آماری که در سال های گذشته نیز تکرار شده است
سوزاندن مقدمه برداشت است
اما در این زمینه، آقای لاخوس روسا از محققان نیشکر کشور کوبا که برای بازدید از واحدهای نیشکر شرکت توسعه نیشکر به خوزستان سفرکرده می‌گوید: به دلیل كیفیت خوب و رشد مناسب مزارع نیشکر و سنگین شدن آنها، امكان ندارد دستگاه‌های مكانیزه «هاروستر» در شرایط کنونی به علت انبوهی نیشکر و ورس کردن آنها بتوانند محصول را از زمین برداشت كنند.
روسا می‌افزاید: لذا مجبورند ابتدا محصول را بسوزانند تا بتوانند وارد مزرعه شده و سپس برداشت کنند.
وی تأیید می‌کند: درصورتی‌که کسی از نخبگان و محققان پیشنهادهای اجرایی برای برداشت محصول نیشكر در مزارع داشته باشند نه‌تنها صنعت نیشکر خوزستان بلکه صنعت نیشکر کوبا نیز برای بهره‌گیری حداکثر از نظرات کاربردی نخبگان دانشگاهی هیچ‌گونه محدودیتی ندارد، ولی باید طرح‌های ارائه‌شده قابلیت اجرا داشته باشند.
جای تئوری در مزارع نیست
«لاخوس روسا» می‌گوید: نمی‌توان تئوری‌های برداشت آزمایشگاهی را به مزارعی با مساحت ده‌ها هزار هكتاری تسری داد و به این دلیل باید پیشنهادهایی ارائه شود كه بتواند مشكلات موجود را در مزرعه حل كند. از طرفی صنعت نیشكر خود در سوزاندن محصول ضرر می‌کند زیرا چنانچه مزارع سوزانده شوند و به علت بارش باران برداشت ممکن نگردد تا ۲۰درصد قند نیشكر دچار افت می‌شود و این مسئله زیانی انباشته برای شرکت‌های نیشكری به شمار می‌آید.
وی اضافه می‌کند: باید در نگاه به نیشکر جامع‌نگر باشیم. به‌عنوان‌مثال حدود ۱۰۰ هزار هکتار مزارع نیشكر خوزستان در طول سال بیش از ۸۰۰ هزار تن اكسیژن به فضا متصاعد می‌کند و بیش از یک‌میلیون تن دی‌اکسید كربن از هوا جذب می‌کنند و این مسئله باوجود تجربه جهانی آن معادله‌ای ساده و قابل‌حل است، پس تراز اکسیژن دهی و جذب co۲ توسط مزارع نیشکر از پتانسیل‌های بالقوه و شگفت‌انگیز این گیاه است. یعنی مزارع نیشکر همواره نقش جبرانی قدرتمندی در تعادل بخشیدن به شرایط محیط زیستی دارند.
این متخصص نیشکر بیان می‌کند: اسناد معتبری وجود دارد كه در كشورهایی مانند آمریكا، استرالیا و برزیل كه مهد تولید نیشكر هستند و مزارع بسیار وسیعی دارند، هنوز با روش سوزاندن، محصول خود را برداشت می‌کنند و در حال برنامه‌ریزی هستند تا در سال‌های آینده تنها ۳۰درصد محصول خود را به‌صورت سبز برداشت كنند ولی در خوزستان بخش عمده برداشت به‌صورت سبز انجام می‌شود و این امر را باید موردحمایت قرارداد و تلاش کرد که این شیوه روزبه‌روز کامل‌تر شود.
این متخصص کوبایی نیشکر که جزو تکنولوژیست های صنعت جهانی نیشکر است درباره مزارع نیشکر خوزستان ادامه می‌دهد: نگاهی به اقداماتی جبرانی مزارع نیشکر و نقش آنها به‌عنوان دیوار دفاعی برای جلوگیری از ریزگردها و هجوم آنها به شهر اهواز، تولید اکسیژن موردنیاز تنفس بیش از چهار میلیون نفر در سال و جذب دی‌اکسید کربن ناشی از فرآیند تنفس بیش از ۶ میلیون نفر در سال توسط مزارع نیشکر و همچنین تأثیر این مزارع برافزایش رطوبت نسبی و همچنین تعدیل دمای منطقه به‌خوبی با یک حساب ساده سرانگشتی سود و زیان این مزارع و نقش زیست‌محیطی این مزارع را به‌خوبی نشان می‌دهد.
«لاخوس روسا» می‌گوید: البته تحقیقات در این زمینه همچنان در حال انجام است تا کشت و صنعت‌های نیشکری صدمات زیست‌محیطی را به حداقل برسانند. تکنولوژیست های جهانی نیشکر از هر پیشنهاد عملی و اجرایی برای بهبود شرایط زیست‌محیطی در همه زمینه‌ها در سطح ایران و جهان استقبال می‌کنند.
وی همچنان تأکید می‌کند: تا رسیدن به شرایط ایده آل همچنان باید با مدیریت سخت‌گیرانه کنترل دود و نوبت‌بندی مزارع نیشکر برای برداشت سوخته شرایط را به نحوی پایدار کنترل کرد.
این متخصص صنعت نیشکر معتقد است در میان زراعت‌های غالب در استان خوزستان نیشکر بیشترین حجم ساقه و برگ سبز را دارد که اگر در مساحت مزارع نیشکر خوزستان ضرب شود آن را می‌توان بزرگ‌ترین اکوسیستم سبز خوزستان نامید، این مزارع در دوسوم سال مرتباً شرایط آب و هوایی مناطق شهری را تصفیه می‌کنند و حکم ریه‌های شهر را دارند که نقش تعدیل‌کننده آلودگی سایر صنایع خوزستان را بر عهده‌دارند و حذف آنها از حاشیه شهرها با توجه به طوفان‌های گردوغبار، شهر اهواز را می‌تواند در تله‌ای از گردوغبار گرفتار کنند.
که بیشترین آسیب را کارون متحمل شده و از همه خسارت‌بارتر گردآوری و به‌نوعی تجمیع نمک خاک و رهاسازی آن در رودخانه‌ها و تالاب‌های استان است که سبب واردکردن شوک به اکوسیستم‌های آبی استان و تالاب‌های هورالعظیم و شادگان شد.
نماینده سازمان‌های مردم‌نهاد محیط‌زیست استان می‌گوید: تالاب‌هایی که منبع تغذیه و بیشترین گستره آن آب شیرین بوده، در اثر زه آب‌های شور و ترکیبی از کودهای شیمیایی و سموم کشت و توسعه نیشکر شرایط طبیعی خود را از دست دادند.
کیانی بابیان اینک مطالعه لازم و انجام ارزیابی‌های محیط زیستی و نیز راهکار مناسب برای حل مسئله پساب‌های نیشکر در این طرح‌ها دیده نشده بود گفت: این امر سبب بروز مسائل حاد محیط زیستی در استان خوزستان شده است.
وی گفت: تالاب مصنوعی معروف به تالاب نیشکر آیینه تمام نمای مسئولیت گریزی و بی‌تفاوتی مدیران این شرکت‌ها نسبت به جلگه استان است که همچنان تداوم دارد و چنانچه هر چه سریع‌تر نسبت به رفع این مسائل و اصلاح شیوه‌های بهره‌برداری از این منابع حیاتی استان اقدام نکنند فاجعه گسترش سطح‌های نمکی درراه خواهد بود و ما حق نداریم به‌نام توسعه آن‌هم توسعه یک‌جانبه نگرانه پایداری محیط‌زیست استان را با خسارت‌های جبران‌ناپذیری مواجه کنیم و معیشت پایدار نسل‌های حاضر و آینده را با خطر بیندازیم.
کیانی با اشاره به اینکه باید پیش از آنکه ریزگردهای نمکی حاصل از شوره زارسازی در دشت‌های بکر با پوشش گیاهی استان رخ دهد این شرکت‌ها و وزارت جهاد کشاورزی نسبت به ساماندهی وضعیت پساب‌ها اقدام کنند، افزود: بیابان‌هایی که با پوشش گیاهی سال‌ها خود را با شرایط بیابان‌های خوزستان سازگار کرده است در حال حاضر در معرض نابودی ناشی از رهاسازی بی‌برنامه و ضد محیط زیستی پساب این شرکت‌ها قرار دارد.
آسیب‌ها مختص نقطه خاصی نیست
نماینده سازمان‌های مردم‌نهاد محیط‌زیست استان همچنین افزود: آسیب‌ها مختص نقطه خاصی نیست چراکه ازیک‌طرف زه آب‌های خروجی مزارع نیشکر راداریم که یا در بیابان‌ها رها می‌شود یا در تالاب شادگان و هورالعظیم وارد می‌شود و از طرفی آتش زدن مزارع نیشکر و خاکسترهای آن سبب بروز مشکلات برای مردم شهرهای مجاور این طرح‌ها می‌شود.
کیانی می‌گوید: هم محیط‌زیست انسانی و شهری ما در معرض این آسیب‌هاست و هم محیط‌زیست طبیعی که اکوسیستم‌های آبی و خاکی را با خسارت‌های جبران‌ناپذیری مواجه کرده است که نمونه آن نمک‌های رهاشده در تالاب مصنوعی نیشکر و اراضی قابل‌کشت و بیابان‌های استان است و می‌دانیم که نمک قدرت حاصلخیزی اراضی را از بین می‌برد. کاهش محصول نخلستان‌های شادگان، کاهش شدید آبزیان در تالاب‌ها ازجمله نقاط برجسته خسارت‌دیده ناشی از رهاسازی پساب نیشکر است.
نماینده سازمان‌های مردم‌نهاد محیط‌زیست استان افزود: آنچه در آمارهای موجود دستگاه‌های متولی بیان می‌شود کاهش قابل‌توجه محصول نخلستان‌های استان به‌خصوص در شادگان، خرمشهر و آبادان است که به‌طور مستقیم و غیرمستقیم در اثر محدودسازی و شهرسازی منابع آب خسارت‌دیده‌اند و صدها هزار نفر نخل از بین رفته است.
وی تأکید می‌کند: حلقه مفقوده محیط‌زیست ما نبود نگاه لازم و جامع محیط زیستی در سطوح مدیریتی این‌گونه طرح‌های توسعه‌ای است که بهبود وضعیت بستگی به تغییر رویکرد مدیران و میزان مسئولیت‌پذیری آنان دارد و اعتقاد ما بر این است که ابلاغیه رهبر حکیم انقلاب در خصوص سیاست‌های کلی محیط‌زیست کشور نقشه راهی است که فرصت شانه خالی کردن از زیر بار این مسئولیت‌ها نسبت به محیط‌زیست و پایداری سرزمین را از مدیران این‌گونه طرح‌ها و درمجموع دولت‌ها می‌گیرد و باید با نگاه به این سند بالادستی نسبت به اصلاح شیوه‌های بهره‌برداری خود با رعایت الزامات محیط زیستی اقدام کنند.
لزوم ساماندهی هر چه سریع‌تر زه آب
وی می‌گوید: چنانچه کشت و صنعت‌های نیشکر با بدهی‌های موجود اعلام‌شده توسط برخی از این شرکت‌ها توجیه اقتصادی ندارند شاید تغییر الگوی کشت که اقتصادی‌تر باشد و خسارت‌های کمتری متوجه محیط‌زیست استان کند. اگر هدف اصلاح وضع موجود باشد چاره‌ای جز ساماندهی هر چه سریع‌تر زه آب‌ها نداریم.
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)
