افشاگری سفیر سابق فرانسه در مورد روحانی
روزنامه نیویورک تایمز به نقل از سفیر سابق فرانسه در ایران، فاش کرده که ایران برنامه ای برای رسیدن به سلاح هسته ای داشته که در سال 2003 متوقف شده است. این دیپلمات سابق فرانسوی می گوید روحانی کسی بوده که این برنامه را متوقف کرده است.
به گزارش خبرنامه گویا، نیو یورک تایمز در مطلبی که با عنوان "روحانی و بمب ایرانی" که توسط فرانسوا نیکولو سفیر سابق فرانسه در ایران (بین سالهای 2001 تا 2005) نوشته شده، جزئیاتی درباره برنامه ایران برای ساخت بمب هسته ای منتشر کرده است. این برنامه در سال 2003 متوقف شد و این دیپلمات فرانسوی معتقد است عامل آن روحانی بوده است.
این برنامه که توسط سپاه پاسداران اجرا می شده است، در سال 2007 توسط آژانس های امنیتی آمریکا شناسایی شد و در گزارش نوامبر 2011 آژانس بین المللی انرژی اتمی تایید شد.
در این گزارش آمده: "برنامه AMAD (برنامه مخفی تولید سلاح هسته ای) در سال 2003 ناگهان و به دلیل دستوری از سوی مقامات عالی رتبه ایران متوقف شد."
این دیپلمات می گوید: "بر اساس مذاکراتی که آن زمان به عنوان سفیر فرانسه با مقامات بلند مرتبه ایرانی داشتم، قویا معتقدم که عامل اصلی توقف این برنامه حسن روحانی بوده است. قطعا ایرانیان نمی توانند هیچ گاه تایید کنند که چنین برنامه ای وجد داشته است و من نیز نمی توانم نام شخصی که با من صحبت کرد را بیاورم اما دو گفتگو از آن دوران به خوبی در ذهن من مانده است."
اولین گفتگو به زمانی برمیگردد که روحانی به تازگی مذاکره کننده هسته ای ایران شده بود و پس از دیدار با مقامات فرانسوی، آلمانی و بریتانیایی به توافق در مورد توقف غنی سازی رسیده بود.
یک مقام بلند مرتبه ایرانی به من اعتماد کرد و بیان کرد که پس از این توافق روحانی وتیمش شروع به جمع آوری اطلاعات درباره گذشته برنامه هسته ای ایران و فعالیت هایی که انجام شده بود، کردند. آنها از همه ادارات و بخش ها، از غیر دولتی گرفته تا نظامی در این باره پرس و جو کردند. به اعتقاد او دشواری کار وی این بود که کشف وقایع در کشوری مانند ایران که همه چیز محرمانه است، بسیار سخت بود.
چند هفته بعد مقام دیگری که به روحانی نزدیک بود به من گفت: "تیم روحانی شرایط بسیار سختی دارد. بسیاری از دستورات او سرپیچی می کنند ولی در نهایت او موفق خواهد شد." منظور او سختی متعقاد کردن محققین برای توقف آنی برنامه ای بود که سال ها پیگیری اش کرده بودند.
من به او گفتم گه در اروپا نیز، وقتی یک کشور مجبور می شود مفاد قرارداد سلاح های شیمیایی را اجرا کند سختی های مشابه ای وجود دارد. به محققین، زمان و بودجه کافی داده می شود تا تمامی اطلاعاتی را که جمع آوری کرده اند را بایگانی کنند تا بتوانند در آینده از دست آورد هایشان دفاع کنند. کمی بعد طرف گفتگو به من اطلاع داد: "پیامت را منتقل کردم. موفق شدیم."
معتقد بودم که آنها در مورد ساخت سلاح هسته ای صحبت می کردند. در نوامبر 2011 پس از انتشار گزارش آژانس، نظر من تایید شد چرا که طبق این گزارش: "کارکنان این برنامه در محل آن باقی مانده اند تا تمامی دستاورد هایشان در پیشبرد آن را ثبت و مستند کنند."
بدون شک متوقف کردن برنامه ای که به دست سپاه پاسداران اجرا می شد، نیاز به موافقت رهبر داشت. دو دلیل عمده برای چنین عملی وجود داشت:
اول اینکه در پایان سال 2003 دشمن ایران در منطقه یعنی صدام حسین از بین رفته بود و ثابت شده بود که برنامه مخفی صدام برای دستیابی به سلاح هسته ای پس از شکست در جنگ با آمریکا در سال 1991 متوقف شده بود. این برنامه هسته ای عراق بود که باعث شده بود ایرانی ها نیز در دهه 80 در دوره "دفاع مقدس" به فکر دستیابی به این سلاح بیفتند. پس انگیزه اصلی ایران از بین رفته بود.
دوم اینکه پس از توافق ایران با سه کشور اروپایی در این سال، روحانی پروتکل الحاقی آژانس را نیز امضاء کرده بود که شامل حق بازرسی بدون اطلاع بازرسان آژانس نیز می شد. ریسک کشف برنامه های ایران برای دستیابی به بمب توسط آژانس بسیار بالا رفته بود.
روحانی نمی تواند با اشاره به نقشش در توقف این برنامه اعتباری کسب کند چرا که چنین برنامه هایی طبق روایت رسمی ایران هیچگاه وجود نداشته اند. اما با کاری که به باور من او در سال 2003 کرد می توان امیدوار بود که روحانی به عنوان رئیس جمهور ایران می تواند راه حل دیپلماتیکی برای بحران هسته ای بیابد.
