برای شاهرخ زمانی
هر آنچه منتشر ميشود به قصد و هدف آگاهی رسانی و روشنگری است۰ ما حق "آزاد ی بيان" و" قلم" را جزء لاينفک مبارزه خود ميدانيم! ما را از بر چسب و افترا زدن باکی نيست! سلام به شهدای خلق! سلام به آزادی!
۱۳۹۴ شهریور ۲۵, چهارشنبه
برگزاري باشكوه مراسم خاكسپاري شاهرخ زماني در تبريز
خواهر زنده ياد شاهرخ زماني در گفتگو با راديو ندا با اشاره به برگزاري باشكوه و عالي مراسم خاكسپاري شاهرخ ، و با بيان اينكه '' حتي اگر مرگ شاهرخ طبيعي بود باز ما باعث اش را اينها ( مسئولين نظام ) مي دانيم ''، گفت : '' از يك شاهرخ فراوان شاهرخ ها زاده شد!''
گوش كردن فايل صوتي با مديا پلير
گوش كردن فايل صوتي با ريل پلير
دختربچه عکس معروف جنگ ویتنام
تقاطع: در روزهای گذشته در کنار عکس تکان‌دهنده‌ی پیکر بی‌جان “ایلان کردی”، پسر سه ساله‌ی اهل کوبانی، تصویر سیاه و سفید معروف جنگ ویتنام نیز در صفحه‌های اجتماعی دست به دست شد که به فرار کودکان از بمباران روستای‌شان توسط جنگنده‌های امریکایی در ۴۳ سال قبل اختصاص داشت.
در روز ۸ ژوئن ۱۹۷۲، یک خلبان ارتش امریکا، ساکنان روستای مسکونی “تِرَنگ بَنگ” در ویتنام جنوبی را به اشتباه به جای نیرو‌های دشمن، بمباران کرد. بمب‌ها حاوی “ناپالم”، یک ماده‌ی قابل اشتعال بودند که باعث می‌شد افراد به شکل بدی کشته و یا دچار سوختگی شوند.
عکس سیاه و سفید فرار کودکان روستا از این بمباران، به یکی از معروف‌ترین عکس‌های خبری تاریخ تبدیل شد؛ جایزه‌ی پولیتزر را گرفت؛ و در سال ۱۹۷۲، به عنوان بهترین عکس مطبوعات جهان انتخاب گردید.
این عکس، امروز به نماد وحشت در جنگ ویتنام و به طور کلی ظلم و خشونتی که در جنگ‌ها به کودکان و شهروندان غیرنظامی وارد می‌شود، تبدیل شده است.
اما چهره‌ی اصلی این عکس، دختربچه‌ی ۹ ساله‌ای است که با بدنی برهنه و در حالتی وحشت‌زده از روستای در حال سوختن فرار می‌کند. او که “کیم فاک فنَ ثی” نام دارد، در حال شرکت در یک مراسم مذهبی به همراه خانواده‌اش بود که بمباران روستا انجام گرفت. “کیم” برای این‌که به همراه لباس آتش‌گرفته‌اش نسوزد، آن را کاملا درآورده و با بدنی برهنه فرار از روستا کرده بود.
وی سه سال قبل، در سال‌‌روز ۴۰ سالگی آن اتفاق، در مصاحبه‌ای شرکت کرد و سرنوشت خود را بعد از ثبت شدن آن عکس شرح داد.
خانم “کیم” در این مصاحبه گفت که بعد از ثبت عکس، به روی زمین افتاد و توسط “نیک اوت” عکاس عکس و یک روزنامه‌نگار بریتانیایی به نام “کریستوفر وین”، ابتدا به بیمارستانی کوچک و سپس به بیمارستان امریکایی در سایگون پایتخت اشغال‌شده‌ی ویتنام منتقل شد.
او که در مدت ۱۴ ماه بستری بودن در بیمارستان، تحت ۱۷ عمل جراحی قرار گرفت، احساسش از آن روز را این‌گونه توصیف کرده است: «دلم می‌خواست در همان روز به همراه خانواده‌ام می‌مردم و این همه خشم و نفرت را با خودم نگه نمی‌داشتم.»
رنوشت دختربچه عکس معروف جنگ ویتنام
تاریخ انتشار: ۲۲ شهریور, ۱۳۹۴
تقاطع: در روزهای گذشته در کنار عکس تکان‌دهنده‌ی پیکر بی‌جان “ایلان کردی”، پسر سه ساله‌ی اهل کوبانی، تصویر سیاه و سفید معروف جنگ ویتنام نیز در صفحه‌های اجتماعی دست به دست شد که به فرار کودکان از بمباران روستای‌شان توسط جنگنده‌های امریکایی در ۴۳ سال قبل اختصاص داشت.
در روز ۸ ژوئن ۱۹۷۲، یک خلبان ارتش امریکا، ساکنان روستای مسکونی “تِرَنگ بَنگ” در ویتنام جنوبی را به اشتباه به جای نیرو‌های دشمن، بمباران کرد. بمب‌ها حاوی “ناپالم”، یک ماده‌ی قابل اشتعال بودند که باعث می‌شد افراد به شکل بدی کشته و یا دچار سوختگی شوند.
عکس سیاه و سفید فرار کودکان روستا از این بمباران، به یکی از معروف‌ترین عکس‌های خبری تاریخ تبدیل شد؛ جایزه‌ی پولیتزر را گرفت؛ و در سال ۱۹۷۲، به عنوان بهترین عکس مطبوعات جهان انتخاب گردید.
این عکس، امروز به نماد وحشت در جنگ ویتنام و به طور کلی ظلم و خشونتی که در جنگ‌ها به کودکان و شهروندان غیرنظامی وارد می‌شود، تبدیل شده است.
اما چهره‌ی اصلی این عکس، دختربچه‌ی ۹ ساله‌ای است که با بدنی برهنه و در حالتی وحشت‌زده از روستای در حال سوختن فرار می‌کند. او که “کیم فاک فنَ ثی” نام دارد، در حال شرکت در یک مراسم مذهبی به همراه خانواده‌اش بود که بمباران روستا انجام گرفت. “کیم” برای این‌که به همراه لباس آتش‌گرفته‌اش نسوزد، آن را کاملا درآورده و با بدنی برهنه فرار از روستا کرده بود.
وی سه سال قبل، در سال‌‌روز ۴۰ سالگی آن اتفاق، در مصاحبه‌ای شرکت کرد و سرنوشت خود را بعد از ثبت شدن آن عکس شرح داد.
خانم “کیم” در این مصاحبه گفت که بعد از ثبت عکس، به روی زمین افتاد و توسط “نیک اوت” عکاس عکس و یک روزنامه‌نگار بریتانیایی به نام “کریستوفر وین”، ابتدا به بیمارستانی کوچک و سپس به بیمارستان امریکایی در سایگون پایتخت اشغال‌شده‌ی ویتنام منتقل شد.
او که در مدت ۱۴ ماه بستری بودن در بیمارستان، تحت ۱۷ عمل جراحی قرار گرفت، احساسش از آن روز را این‌گونه توصیف کرده است: «دلم می‌خواست در همان روز به همراه خانواده‌ام می‌مردم و این همه خشم و نفرت را با خودم نگه نمی‌داشتم.»
“کیم فاک فن ثی” با وجود زخم‌های عمیقی که بر روی بدن و روحش باقی ماند، برای سال‌ها تحت فشار دولت کمونیستی ویتنام قرار داشت که می‌خواست تا جایی که ممکن است از او استفاده‌ی تبلیغاتی کند. وی بعدها در رشته‌ی پزشکی وارد دانشگاهی در کوبا شد و در آن‌جا با یک دانشجوی ویتنامی دیگر ازدواج کرد. آن‌ها برای ماه عسل به مسکو رفتند و در مسیر برگشت زمانی که هواپیمای حامل‌شان در فرودگاهی در کانادا مشغول سوخت‌گیری بود، از هواپیما پیاده شدند و تقاضای پناهندگی سیاسی کردند.
“کیم” در سال ۱۹۹۷ به همراه همسرش “بنیاد بین‌المللی کیم” را در ایالات متحده امریکا تاسیس کرد که هدفش فراهم کردن کمک‌های پزشکی و روحی به کودکان قربانی جنگ است.
“کیم فاک فن ثی” با وجود زخم‌های عمیقی که بر روی بدن و روحش باقی ماند، برای سال‌ها تحت فشار دولت کمونیستی ویتنام قرار داشت که می‌خواست تا جایی که ممکن است از او استفاده‌ی تبلیغاتی کند. وی بعدها در رشته‌ی پزشکی وارد دانشگاهی در کوبا شد و در آن‌جا با یک دانشجوی ویتنامی دیگر ازدواج کرد. آن‌ها برای ماه عسل به مسکو رفتند و در مسیر برگشت زمانی که هواپیمای حامل‌شان در فرودگاهی در کانادا مشغول سوخت‌گیری بود، از هواپیما پیاده شدند و تقاضای پناهندگی سیاسی کردند.
“کیم” در سال ۱۹۹۷ به همراه همسرش “بنیاد بین‌المللی کیم” را در ایالات متحده امریکا تاسیس کرد که هدفش فراهم کردن کمک‌های پزشکی و روحی به کودکان قربانی جنگ است.
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)
