موسیقی مجاز
۱۲/خرداد/۱۳۹۶
موسیقی مجاز (برای برادران رجبیان که در زندان هستند)،طرح از مانا نیستانی
هر آنچه منتشر ميشود به قصد و هدف آگاهی رسانی و روشنگری است۰ ما حق "آزاد ی بيان" و" قلم" را جزء لاينفک مبارزه خود ميدانيم! ما را از بر چسب و افترا زدن باکی نيست! سلام به شهدای خلق! سلام به آزادی!
۱۳۹۶ خرداد ۱۲, جمعه
تخریب گورهای جمعی مربوط به اعدام‌های تابستان ۶۷
تخریب گورهای جمعی مربوط به اعدام‌های تابستان ۶۷ موجب نابودی آثار جرم خواهد شد
عفو بین‌الملل و عدالت برای ایران در اطلاعیه‌ای مشترک از تخریب یک گور جمعی در اهواز، جنوب غربی ایران که حاوی بقایای حداقل ۴۴ نفر که در تابستان ۱۳۶۷ به صورت فرا قضایی اعدام شدند است، ابراز نگرانی کرده و هشدار داده‌اند که این اقدامات موجب از بین رفتن شواهد جرم و امکان دادخواهی خواهد شد.
فیلم‌ها و عکس‌هایی که به سازمان غیردولتی عدالت برای ایران رسیده و توسط عفو بین الملل بررسی شده نشان می‌دهد که در حال حاضر بولدوزرها بر روی یک پروژه‌ی ساخت و ساز درست در کنار گورهای دسته‌جمعی در اهواز مشغول به کار هستند و تپه‌ایی از خاک و زباله اطراف گور دسته جمعی را فراگرفته است. اگر چه مقامات ایران هیچ اظهار نظر رسمی در این‌باره نکرده‌اند، خانواده‌های قربانیان از طریق یکی از کارگران در محل مطلع شده‌اند که قرار است بلوک‌های سیمانی که نشان گورهای دسته جمعی است با خاک یکسان شده و آن منطقه به منظور احداث یک «فضای سبز» یا مرکز تجاری پاکسازی شود.
مگدلانا مغربی، معاون بخش خاورمیانه و آفریقای عفو بین الملل، گفت: «با تخریب گورهای جمعی در اهواز به نظر می‌رسد مقامات به طور بدخواهانه و عامدانه تلاش دارند که آثار جنایت‌های گذشته‌شان را از بین ببرند و خانواده‌های قربانیان کشتار سال ۱۳۶۷ را از حقوق‌شان در زمینه حقیقت، عدالت و جبران خسارت محروم کنند. این یک تعرض آشکار نسبت به عدالت است که باید فورا متوقف شود.»
شادی صدر، مدیر سازمان عدالت برای ایران گفت: « طی سالیان گذشته مقامات درد و رنج غیرقابل تحملی را به خانواده‌های قربانیان اعدام‌های فراقضایی سال ۱۳۶۷ تحمیل کرده‌اند. آنها خانواده‌ها را از حق دفن محترمانه عزیزان‌شان محروم کرده و آنها را مجبور کرده‌اند که برای بازدید از مزار عزیزان‌شان از میان تپه‌های زباله‌های عبور کنند. حالا هم قصد کرده‌اند که آرامگاه قربانیان را نابود و خاطره‌ی آنها از تاریخ را محو کنند.»
گورهای جمعی صحنه‌ی جرم به حساب می‌آیند و برای حفظ آنها نیاز است که متخصصین جرم‌شناسی به کار گرفته شوند تا حفاری‌های لازم را انجام داده و از حفظ آثار جرم و شناسایی دقیق پیکرها اطمینان حاصل کنند. مقامات ایران با تخریب محل گورهای جمعی، شواهد مهمی را از بین می‌برند که یک روز می‌تواند برای روشن شدن تعداد و هویت کسانی که به‌دست حکومت کشته شدند، استفاده شود.
گورهای جمعی اهواز در یک تکه زمین بایر در سه کیلومتری شرق گورستان بهشت آباد واقع شده است. تصور می‌شود که این گورها حاوی اجساد ده‌ها تن از افرادی است که از جمله‌ی چند هزار زندانی سیاسی بودند در موج اعدام‌های فراقضایی در سرتاسر ایران در تابستان سال ۱۳۶۷ اعدام شدند. در آن سال ارتباط زندانیان سیاسی با بیرون قطع شد و پس از یک دوره بی‌خبری مطلق، به طور مخفیانه اعدام شدند. اجساد اعدام شدگان شبانه به کانال‌های تازه کنده شده انداخته شد.
این تنها گور جمعی از کشتار سال ۱۳۶۷ نیست که در معرض خطر نابودی قرار گرفته است. عدالت برای ایران از تخریب گورهای جمعی در حاشیه گورستان بهشت رضا در شهر مشهد، استان خراسان رضوی نیز مطلع شده است. تصور می‌رود که در آن منطقه حدود ۱۷۰ زندانی سیاسی به طور جمعی دفن شده‌اند.
خانواده‌های داغدیده که از این محل به مناسبت نوروز ۱۳۹۶ دیدن کردند، متوجه شده‌اند که حجم عظیمی از خاک روی گورهای جمعی ریخته شده به طوری که سطح مسطح قبلی تبدیل به یک تپه کوچک شده است. اگرچه هنوز دلایل این اقدام مشخص نیست اما این رویداد نگرانی‌های مشابه‌اییی مشابهی راجع به تلاش مقامات برای از بین بردن آثار و شواهد کشتارهای فراقضایی ایجاد کرده است.
ترجمه ی آزاد از حسن عزیزی : « دشمن مشترک »* - شعری از محمود درویش
« دشمن مشترک »*
جنگ به خوابِ قیلوله می رود .
جنگچویان به سوی یاران باز می گردند ..
فرسوده و خسته..
و با ترسی از سوء تعبیر کلام شان :
پیروز شدیم ، چون زنده ایم .
دشمن نیز پیروز شده ، چون زنده است .
شکست یتیم ا ست .
جنگجواما ، از نگاه یارش ،
سربازی ساده نیست .
می گوید :
اگر چشمانت در قلبم جای نداشت ،
گلوله ای آن را شکافته بود !
یا : اگراز کشتن گریزی نبود ،
کسی را نمی کشتم .
ترس من از مرگ برای تو بود ،
خود را نجات دادم تا اند وهگین نشوی .
می گوید که :
قهرمان تنها به درد سنگ قبر می خورد .
در جنگ هرگزبه پیروزی نمی اندیشم ،
بلکه تنها به نجات خودم ..
و به آن خا ل های پشت تو، نیز.
چه شباهت نزدیکی ست میان ..
سلامتی من، صلح وخوابگاهت .
ونیز می گوید:
وقتی تشنه می شوم ..
از دشمن آب می طلبم ..
او اما ، گوش نمی دهد ،
به جای آن، نام تو را برزبان می آورم ،
شرف و عزت تورا ، نیز .
جنگجویان درهردوسو ،
سخن یکسانی دارند .
کشته های دوسوی جبهه اما ،
بسیاردیرمی فهمند ،
که دشمن مشترکی دارند ،
وآن : مرگ است .
پس معنای آن چیست ؟
چیست معنای آن دشمن مشترک ،
اگر مرگ نباشد ؟
----------------------------------------------------------
* از مجموعه ی شعر( أثر الفراشه – رد پروانه ) از محمود درویش
ترجمه ی آزاد از حسن عزیزی .
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)
