نگاهي به...

کشاورزان از بی‌آبی رو به کارگری ساختمان آورده‌اند!

مهاجرپذیری شهرهای بزرگ استان که عمدتا از روستاهای فاقد آب و به ویژه از نسل جوان است، بر آمار این قشر افزوده و این شغل را به مرز بحران نزدیک کرده است.

به گزارش خبرنگار ایلنا از اصفهان،کارگران فصلی یکی از اقشار آسیب پذیر جامعه به حساب می آیند که علاوه بر مشکلاتی که جامعه کارگری با آنها دست و پنجه نرم می‌کند. از جمله این مشکلات می توان به سختی کار، کم بودن سطح درآمد، میزان برخورداری از رفاه اجتماعی و ... اشاره کرد، ضمن اینکه این قشر با مشکلات مهمی همچون امنیت شغلی، بیمه تامین اجتماعی و ثبات درآمدی مواجه هستند.
عرصه کارگران فصلی در ایران هرچند حول محور مشاغلی مانند ماهیگیری، برنج کوبی، نی‌بری و مشاغل مرتبط با کشاورزی می چرخد، اما مشاغل مرتبط با ساخت و ساز و کارگران ساختمانی به سبب آب و هوا در فصول مختلف و نیز رکود و رونق ساخت و ساز در ایران نیز در گروه مشاغل فصلی قرار می گیرند.
این کارگان در مرکز استان و برخی از شهرهای بزرگ استان حضور دارند که اکثر بناهای ساخته شده در این مراکز با عرق جبین این کارگران بنا نهاده شده است.
اگر به حاشیه برخی از نقاط بزرگراههای اصفهان و یا خیابان‌های فرعی شهرهای بزرگ استان در ساعات اولیه سری بزنید می‌توانید تجمع گروهی از این کارگران را که گروهی از آنها با تجهیزات کارگری مانند بیل و کلنگ و برخی با دست خالی منتظر کارفرمایانی که شاید بیایند و آن ها را به کار گیرند ایستاده‌اند؛ اگرچه بخشی از کارگران با استادکاران خاص خود کار می‌کنند و برخی از کارفرمایان مشغول در صنعت ساخت و ساز، گروه کارگری خاص خود را دارند، اما بخش اعظمی از این خانواده کارگری، از طریق همین ایستادن در حواشی شهر به دنبال کسب روزی می روند.
در یکی از روزهای زمستان امسال به سراغ محل تجمع این کارگران در یکی از شهرهای استان رفتیم؛ به محض توقف اتومبیل گروهی از کارگران به سمت خودرو دویدند.
یکی از کارگران که پیش از بقیه متوجه حضور ما شده بود، زودتر از بقیه خود را به خودرو ما رساند؛ بلافاصله همراه با نفس- نفس زدنی که حاصل دویدن بود، گفت:«ارباب، برویم، من همه کار بلدم، روزی ۱۰۰ تومان بدهی، تا شب از بنایی تا گچ کاری و سرامیک کاری انجام می دهم، ناهار هم نمی‌خواهم».
کم‌کم دسته کارگران به خودرو ما رسیدند. کارگر دیگر که خود را از کارگر اول عقب تر می‌دید با لحجه‌ای که مشخص بود مرتبط با آن منطقه نیست، گفت« آقا من با ۷۰ تومان می آیم، خودم بیل و کلنگ هم دارم»؛ دیگری با فریاد گفت«من ۵۰ تومن می‌گیرم، یک هفته است که کار نکرده‌ام»، که به یکباره اعتراض بقیه را به همراه داشت«چرا نرخ را می شکنی! همه ما یک هفته است که کار نکرده ایم، تو سر مال نزن!».
از ماشین پیاده شده و برایشان دلیل حضورمان را گفتیم؛ یکی از کارگران که سن و سالش کم تر از بقیه بود، گفت:«برای کجا فیلم می‌گیری؛ اصلا چرا می‌خواهی بگیری، من زمین داشتم، رعیت(کشاورز) بودم، پدرم هم کشاورز بود، زمین هم کم و بیش زندگی ما را می گذراند، آب که کم شد، دیگر به ما آب نرسید، مجبور شدیم به شهر بیاییم؛ فکر می کردم بهتر می شود، اینجا هر روز هشتم گرو ۹ است؛».
دیگری که تا این لحظه ساکت بود، به یکباره با صدایی که با بغض همراه بود رو به ما گفت:« آقای من یک هفته است هیچ چیز سر سفره خانواده ام نبرده ام، از خجالت رویم نمی شود چیزی به زن و بچه‌ام بگویم، روزها تا ظهر این جا می ایستم و ظهر دست خالی به خانه برمی‌گردم».
کار به این جا که رسید یکی از کارگران با فریادی اعتراضی گفت: «آقا چه را می خواهی بگیری بدبختی را، بیچارگی ما را، برو از اون مسئولانی که لم دادند در اتاق های گرم‌شان سئوال کن.»
کارگران ساختمانی به دلیل رکودی سنگینی که در طول پنج سال گذشته در کشور حاکم بوده است با سختی های زیادی دست و پنجه نرم می کنند و از طرفی مهاجرپذیری شهرهای بزرگ استان که عمدتا از روستاهای فاقد آب و به ویژه از نسل جوان است، بر آمار  این قشر افزوده است و این شغل را به مرز اشباع نزدیک کرده است؛ با این وجود برخی اقدامات مثبتی که در سال های گذشته برای بیمه این کارگران صورت گرفته بود، به دلیل کاهش بودجه با مشکلاتی برخورد کرد است و هنوز جمعیت عظیمی از این قشر بدون هسچ بیمه و قرارداد کاری مشغول به کار هستند.
معاون بیمه سازمان تأمین اجتماعی در این رابطه آمار کارگران ساختمانی که تحت پوشش بیمه قرار گرفته‌اند گفته بود: در حال حاضر یک میلیون و ۲۰۰ هزار کارگر ساختمانی شناسایی شدند که از این تعداد یک میلیون و ۴۰ هزار و ۱۸۹ نفر تحت پوشش بیمه قرار گرفته اند.
محمدحسن زدا گفته بود: بر اساس آمارهای انجمن صنفی کارگران ساختمانی در حال حاضر ۵۰۰ هزار نفر در این شغل مشغول کار هستند که تحت پوشش بیمه قرار ندارند البته این آمار انجمن صنفی است و ما از تعداد پشت نوبتی ها اطلاعی نداریم.