بیست و نهم مارس سال ۱۹۵۴ نيروهاي فرانسوي مستقر در شمال ويتنام كه به عنوان بازوي استعمار فرانسه عمل مي كردند در آخرين پايگاه خود در زير آتش نيروهاي ژنرال جياپ ماتم گرفتند و به دست و پا افتادند. نيروهاي فرانسوي از ساير پايگاه هاي شمال ويتنام به پايگاه دور افتاده « دين بين فو Dien Bien Phu» (دشتي در ويتنام شمالي نزديک مرز لائوس) كه داراي يك فرودگاه اضطراري بود عقب رانده شده بودند. آنان در اينجا هم زير آتش بي امان افراد ژنرال جياپ كه گروهي داوطلب غير نظامي مركب از ملي گرايان و كمونيستها بودند قرار گرفتند . در اينجا ، سيم خاردار ، ميدان مين و بمباران با بمب ناپالم مانع ادامه حمله افراد جياپ و رخنه آنان به پايگاه نشد و در همين جا بود كه فرانسه از پاي در آمد. آغاز محاصره دين بين فو پايان يك قرن حضور استعماري فرانسه در منطقه هندوچين بود
Lý ngùa ترانه ويتنامی اسب سياه
در هشتم ماه مه ۱۹۵۴ همه روزنامه هاي جهان نوشتند:
دين ـ بين فو» DIEN-BIEN-PHU سقوط كرد
مردم مشرق زمين در آن زمان درنيافتند كه سقوط «دين بين فو» ضربه مرگباري بر استعمارگران فرانسوي است و از نظر سوق الجيشي چه اهميتي دارد. ولي غربی ها شصت شان خبردار شد كه سقوط «دين ـ بين ـ فو» چه توفان سياسي در پي خواهد داشت.
با سقوط «دين ـ بين ـ فو»، قدرت نظامي، سياسي، اقتصادي فرانسه و موقعيت آن كشور در جهان، نزول كرد.
فرانسوی ها با این ادعا که اگر ما هندوچين را اشغال نكنيم همه منطقه جنوب شرقي آسيا را انگلیس می قاپد ــ برای حمله و تجاوز به ویتنام زمینه چینی کردند. بتدريج دهها هزار فرانسوي در هندوچين مستقر شده و به چپاول مواد اوليه آن از جمله كائوچو مشغول شدند.
هوشي ـ مين حزب كمونيست ويتنام را تشكيل داد
«هوشي مين» كه در سال ۱۸۹۰ به دنيا آمده بود (فوت ۱۹۶۹) حزب كمونيست ويتنام را در سال ۱۹۳۰ تشكيل داد. او چندسالي در فرانسه كار مي كرد. ولي پليس فرانسه او را به علت فعاليتهاي سياسي به هندوچين فرستاد. از همان زمان «هوشي مين» و دوستان نزديكش از جمله «جياپ» تشكيلاتي را به وجود آوردند تا ويتنام مستقل شود.
با شروع جنگ دوم جهاني، ارتش ژاپن همه جنوب شرقي آسيا از جمله هندوچين را اشغال كرد ولي با مقاومت سخت نيروهاي «هوشي ـ مين» روبرو شد.
هشتم ماه مه ۱۹۴۵ كه به جنگ دوم خاتمه داده شد نبرد استقلال طلبان با ارتش فرانسه شروع شد.
در سال ۱۹۴۶ قراردادي بين فرانسه و ويتنامي ها امضا شد. دولت فرانسه بطور ضمني استقلال بخش شمالي ويتنام را كه مركز آن هانوي بود به رسميت شناخت ولي آن را وابسته به فرانسه كرد. ژنرال هاي فرانسه در جنوب ويتنام حكومتي حامي خود را به وجود آوردند كه مورد تأييد ويتنام شمالي نبود. در اواخر سال ۱۹۴۶ نيروي هوايي فرانسه شهر«هايفونگ» (HAIPHONG) را بمباران كرد. هوشي مين و يارانش كه وضع را چنين ديدند جنگهاي پارتيزاني را شروع كردند.
ارتش فرانسه نمي دانست «ويت كنگ» كجاست و قادر نبود آنها را از مردم ديگر تشخيص دهد.
در سراسر ويتنام ارتش فرانسه اقدام به جنگ كامل عليه مردم ویتنام كرد. شهرها در تصرف فرانسه، و دهكده هاي «خفته» در جنگلهاي انبوه و كوه ها، در اشغال پارتيزان ها و جنگجويان «ويت مين» قرار گرفت.
ارتش فرانسه تا رودخانه «قرمز» در شمال ويتنام و نزديك جمهوري چين پيش رفت.
«ويت كنگ» هر روز ضربات سختي به ارتش فرانسه مي زد و صدها كاميون حامل سربازان را در دل جنگل ها به رگبار مسلسل مي بست و امنيت را بكلي از ارتش استعماري سلب كرده بود.
«ويت ـ كنگ» راههاي ارتباطي فرانسويان را مختل و كابلهاي برق و تلفن را قطع مي كرد. يك سرباز فرانسوي جرأت نداشت وارد جنگل شود. «ويت كنگ» روزها كشاورزي و شبها جنگ مي كرد. ارتش فرانسه نمي دانست «ويت كنگ» كجاست و قادر نبود آنها را از مردم ديگر تشخيص دهد. دولت فرانسه تا مي توانست نيرو به ويتنام مي فرستاد و علیه نیروهای به اصطلاح تروریستی ویتنامی به تبلیغات وسیع دست زد.
جنگجويان به دور از ديد ارتش فرانسه شبانه با سختي زياد تونل ها را حفر مي كردند
در سال ۱۹۵۳ سرفرماندهي عالي ارتش فرانسه در ويتنام تصميم گرفت ضربه يي به قلب «ويت ـ كنگ» بزند. براي رسيدن به اين هدف محل «دين ـ بين ـ فو» را كه در شمال ويتنام و نزديك رودخانه قرمز بود برگزيد. همه اميد فرانسه براي شكست «ويت كنگ» در «دين ـ بين فو» متمركز شد و آنجا انبار پیچیده ترین سلاح ها، فرودگاههاي نظامي و تأسيسات مخابراتي گرديد.
ژنرال «جياپ» General Vo Nguyen Giap كه رهبري ارتش «ويت كنگ» را به عهده داشت و جهان او را نابغه نظامي مي دانست احساس كرد با حملات كلاسيك نمي تواند «دين ـ بين ـ فو» را تسخير كند. «جياپ» از دهها كيلومتر دورتر از اين پايگاه اقدام به حفر تونلهاي زيرزميني كرد و جنگجويان به دور از ديد ارتش فرانسه شبانه با سختي زياد تونل ها را حفر مي كردند. سازمان اطلاعاتي ارتش فرانسه كه بسيار مجهز بود ، رو دست سختی خورد و نتوانست از اين تونل هاي زيرزميني آگاه شود.
دهها هزار «ويت ـ مين» زير شكنجه هاي طاقت فرسا جان باختند ولي تسليم زر و زور نشدند.
اول ماه مه ۱۹۵۴ تعرض بزرگ «ويت ـ مين» به فرماندهي «جياپ» كه طرح او را «هوشي ـ مين» تأييد كرده بود به پايگاه «دين ـ بين ـ فو» شروع شد. ژنرالها و سربازان فرانسوي ناگهان مشاهده كردند از قلب پايگاه «دين ـ بين ـ فو» جنگجويان بيرون آمده و با آنها پيكار مي كنند. وحشت ارتش فرانسه را فراگرفت آنها خود را كاملاً در محاصره «ويت ـ كنگ» ديدند. هزاران نفر از طرفين در اين جنگ بزرگ جان باختند. ژنرال هاي فرانسوي مشاهده كردند كه از دل جنگل توپخانه ضدهوايي هواپيماهاي جنگي آنها را پي درپي ساقط مي كند.
«ويت ـ كنگ» با دوچرخه قطعات توپخانه ها را محرمانه به جنگل ها مي بردند و در آنجا قطعات توپخانه سنگين را به هم وصل مي كردند.
«ويت كنگ» دهها توپخانه ضدهوايي، توپخانه زميني و حتي تانك را بدين ترتيب مونتاژ مي كرد. سرفرماندهي ارتش فرانسه در ويتنام هرگز تصور نمي كرد «ويت ـ كنگ» از چنين توپخانه سنگين در دل جنگلها بهره مند باشد.
روز سوم ماه مه ۱۹۵۴ «ويت ـ كنگ» موفق شد سومين پل ارتباطي ارتش فرانسه را تسخير كند. در اين نبرد تن به تن هزاران تن از سربازان فرانسوي كشته و يا اسير شدند. ستاد ارتش فرانسه كه دريافت در موقعيت دشواري قرار گرفته است هشت هزار چترباز فرانسوي را روانه جبهه كرد كه اكثر آنها پيش از فرود آمدن به زمين با توپخانه ضدهوايي «ويت كنگ» كشته شدند. زمين جبهه به علت باران هاي سيل آساي منطقه حاره حركت را از سربازان فرانسوي سلب كرد در حالي كه «ويت ـ كنگ» به آن عادت داشت.
روز ششم ماه مه شديدترين نبردها كه هرگز ويتنام نديده بود روي داد. رهبران ارتش فرانسه دريافتند كه به فاجعه سقوط بزرگترين پايگاه نظامي فرانسه در جنوب شرقي آسيا نزديك مي شوند.
از لحظه سقوط «دين ـ بين ـ فو» هزاران سرباز فرانسوي از ارتش فرار كردند
روز هشتم ماه مه ۱۹۵۴ خبر سقوط دين بين فو در فرانسه پخش شد. روزنامه های غربی نوشتند خبري بسيار غم انگيز لحظه يي به ما رسيد كه سالروز پيروزي در جنگ دوم بود (۸مه ۱۹۴۵).
در نبرد «دين ـ بين ـ فو» ارتش فرانسه چهار هزار كشته و هشت هزار نفر اسير از دست داد از جمله ژنرال مشهور «دوگاستري».
ويت ـ مين هشت هزار كشته داد ولي مهمات زيادي كه از ارتش فرانسه به جاي مانده بود به غنيمت گرفت. ژنرال «ناوار» فرانسوي اعلام كرد كه «ويت ـ مين» دويست هزار توپ شليك كرد كه نشان قدرت نظامي آن بود. با سقوط ««دين ـ بين ـ فو» حيثيت داخلي و جهاني «ويت ـ كنگ» به اوج رسيد.
از لحظه سقوط «دين ـ بين ـ فو» هزاران سرباز فرانسوي از ارتش فرار كردند و ژنرالها كه تصور مي كردند دين ـ بين ـ فو آنها را بر همه ويتنام مسلط خواهد كرد ، به سرعت قافیه را باختند !!
با خبر سقوط «دين ـ بين ـ فو» فرمانده كل ارتش فرانسه به گريه افتاد.
ژنرال «ناوار» (NAVARRE) كه فرماندهي كل ارتش فرانسه در ويتنام را عهده دار بود با خبر سقوط «دين ـ بين ـ فو» و اسير شدن ژنرال دوگاستري، به گريه افتاد.
با شكست ارتش فرانسه در «دين ـ بين ـ فو» در فرانسه «پيرمندس فرانس» از حزب سوسياليست كه طرفدار صلح بود نخست وزير شد و با «ويت ـ كنگ» وارد مذاكره شد.
به موجب قراردادي كه بسته شد مدار هفده درجه ويتنام شمالي را از جنوب جدا كرد. هانوي پايتخت «ويت ـ
كنگ» به رهبري «هوشي ـ مين» و پايتخت جنوب «سايگون» اعلام شد.
«باگوداي» امپراتور ويتنام خلع و «نگوين ـ ديم» رييس دولت جنوب شد كه چندي بعد به قتل رسيد. در جنوب جبهه آزاديبخش ويتنام به وجود آمد كه ويت ـ كنگ ناميده شد. بتدريج دولت ويتنام شمالي به ياري ويت ـ كنگ كه در جنوب مي جنگيد، آمد.
از سالهاي ۱۹۶۰ ويتنامي ها با بزرگترين قدرت نظامي جهان امريكا نیز، به نبرد پرداختند و سرانجام در سال ۱۹۷۵ توی پوز این ارتش متجاوز زدند که پیش از آن در ویتنام، از هیچ جنایت ضد بشری کوتاهی نکرده بود.
با کمال تأسف در سالروز این حماسه بزرگ نیز، مارکسیست های میهنمان از آن یاد نکردند...
***
به یاد «دین بین فو» ترانه زیر را بشنویم ، حتی اگر زبانش را نفهمیم، شور زندگی را از لابلای آن حس می کنیم.
§Ñp nh÷ng mïa xu©n اين ترانه در ويتنام مشهور است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر