حال زار بازار زابل
چراغ مغازه های بازار زابل یکی یکی کم سو می شود. مغازه ها کوچک تر می شوند و صاحبان آنها
اجناس را می گذارند و کرکره را پایین می دهند. دیگر رفت و آمدها به بازار هم کم و کمتر می شود.
چه کسی حاضر است اجاره مغازه ای را بدهد که خرید و فروشی در آن نمی شود و یا دخلش با
خرجش یکی نیست؟ از آن طرف اما بازار دست فروشان داغ تر است. فروشنده ها حتی نسخه
می پیچند و برای هر دردی یک دارو تجویز می کنند. بساط داروفروشان همیشه پهن است. هر
قرصی با هر تاریخ مصرفی که مشتری بخواهد. دستفروشان محله ای بزرگتر از بازار را تشکیل می
دهند کنار جوی آب، کنار مغازه ها، محل رفت و آمد مردم در بازار، حتی جلوی مغازه های بازار هم
بساط می کنند. مشاغل کاذب رونق بهتری از مشاغل اصلی دارند. شاید زمانی بعد از بازار رسولی
زاهدان و چابهار، بازار زابل بود که چراغی روشن داشت اما حالا با کشیدن دیوار مرزی و ممنوعیت
خرید و فروش اجناس از کشورهای همسایه مردم بیکارتر از قبل شدند. آنها کمتر پولی دارند که به
خرید در بازار بروند و کمتر اجناسی برای فروش.بازاریان کسادی کارشان را در دیوار زابل می بینند
آنها می گویند: هر چه دیوار قطورتر و طولانی تر شد بازار کار ما هم کسادتر و بی رونق تر شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر