عده ای از ساکنین روستا محل زندگی خود را ترک و یا به صورت فصلی مهاجرت کرده اند، اما بسیاری از خانوارهای روستا علیرغم نبود امکانات رفاهی و بهداشتی و نداشتن کار و امکان معیشت همچنان در محل فعلی زندگی خود مانده اند و عده ای دیگر از روستاییان برای تامین زندگی و استفاده دامهایشان از مراتع اطراف محل زندگی به شغل دامداری مشغول هستند. علیرغم نبود امکانات رفاهی در این روستای کوچک و محروم، ساکنین به دلیل عدم بهرمندی از تسهیلات برای امرار معاش و زندگی حاضر به نقل مکان به محل جدید نزدیک به جاده برای تسهیل دسترسی و تامین امکانات نیستند. این امر سبب محرومیت تحصیلی در بین کودکان و جوانان روستا و فقر فرهنگی و نزدیک به صفر بودن اطلاعات ساکنین از سبک زندگی، باوجود جمعیت کم آن و همچنین محرومیت از امکانات بهداشتی شده است و جای این سوال را در ذهن باقی می گذارد، که علت عدم همکاری روستاییان(با تعداد خانوار کم) با مسئولین برای نقل مکان به محل جدید و نزدیک تر به جاده با هدف تامین تسهیلات و تامین امکانات رفاهی چیست؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر