گفت Berlinguer «انريكو برلينگوئرEnrico Berlinguer» كه 12 سال بر حزب كمونيست ايتاليا رهبري كرد دراين روز (11 ژوئن) در سال 1984 و در 62 سالگي درگذشت

نگاهي کوتاه به انديشه هاي برلينگوئرBerlinguer، مردي كه به برژنف «نه» گفت

Berlinguer «انريكو برلينگوئرEnrico Berlinguer» كه 12 سال بر حزب كمونيست ايتاليا رهبري كرد دراين روز (11 ژوئن) در سال 1984 و در 62 سالگي درگذشت . وي يك اشراف زاده بود كه از جواني ماركسيسم را راه نجات بشر تشخيص داده و به حزب كمونيست ايتاليا پيوسته بود. پدر بزرگ وي ناشر روزنامه و پدرش از آشنايان «پالميرو تولياتي» كمونيست برجسته ايتاليا بود و چون فرزندش را شيفته ماركسيسم يافت به جاي ايجاد سد در برابر او ، وي را نزد تولياتي برد و وبه او معرفي كرد. برلينگوئر براي مطالعه ماركسيسم و اطلاع از تجربه شوروي در اين زمينه به مسكو رفت و در بازگشت مسئول سازمان جوانان حزب كمونيست ايتاليا شد وي معتقد بود كه اگر اشتياق به يك ايدئولوژي از جواني در يك فرد تقويت نشود ، بعدا به سهولت مي توان راه او را تغيير داد.     وي در كنگره هاي احزاب كمونيست هيچگاه تسليم نظر ديگران مبني بر رد سوسيال دمكراسي نشد و بر اين اعتقاد خود كه نمي توان فرهنگ ملي را نا ديده گرفت پاي فشرد . اوعقيده داشت كه بناي سوسياليسم در هر كشور متفاوت است و بستگي     به فرهنگ ملي و شرايط زندگي دارد و نمي توان يك الگو را براي همه ملل بكار بُرد.     برلينگوئر كه در سال 1972 دبير كل حزب كمونيست ايتاليا شده بود در كنگره احزاب كمونيست در مسكو كه باطنا براي تقبيح رژيم و روش هاي مائو تسه دونگ برگزار شده بود در برابر برژنف ايستاد و به او به وضوح «نه» گفت. برلينگوئر در همين اجلاس نظر تازه اي مطرح كرد و گفت:     "تا زماني كه يك حزب ازحوزه سوسياليسم خارج نشود نمي توان آن را از اين جرگه خارج كرد. احزاب بايد استقلال فكر و عمل داشته باشند تا از انتقاد و شكست دور بمانند، جوامع در حال تکامل هستند و روانشناسي ملل از هم متفاوت است ـ روانشناسي افراد هر جامعه و شرايط و سطح زندگاني هر ملت حرف آخر را مي زند. نفوذ در تصميمگيري هاي احزاب باعث شكست آنها و در نتيجه شكست كمونيسم خواهد شد.".     مفسران رسانه ها بلافاصله اين اظهارات برلينگوئر را پيدايش كمونيسم اروپايي عنوان دادند. برلينگوئر كه درستي افكار او اينك آشگار شده است از سركوب روشي كه حزب كمونيست چك اسلواكي به رهبري دوبچك در نيمه دهه 1970 در پيش گرفت انتقاد كرده و گفته بود كه اين عمل نقطه پايان بر «كمونيسم چك اسلواكي» است.     وي كمونيست كردن افغانستان را هم عملي غير منطقي خوانده و گفته بود: افغانها آخرين ملتي در روي زمين خواهند بود كه ممكن است سوسياليسم را بپذيرند. يك كشور مي تواند دولت و يا رهبر كمونيست داشته باشد به اين شرط كه اين رهبر و دولت در صدد پياده كردن اجباري نظام كمونيستي برنيايند.     برلينگوئر نوشته است كه ماجراي شيلي و بر اندازي «آلنده» بيش از هر رويداد ديگر اورا متاثر و با توجه به ادامه سياست ضد سوسياليستي دولت واشنگتن، نگران آينده چنين جنبش هايي ساخته است.

در قلمرو ادبيات

من يك نويسنده ام، نه سياستمدار، من هرچه را كه ببينم و احساس كنم مي نويسم و نه به خاطر پول و مقام

فوگارد «آتول فوگارد Athol Fugard» نويسنده اي كه همه تلاش خود را در راه حذف هرگونه تبعيض از زندگي بشر بكار برده است 11 ژوئن سال 1932 در جمهوري فدرال آفريقاي جنوبي به دنيا آمد. معروفترين كتاب او « گره خون » عنوان دارد كه شرح مظالم نظام اقليت سفيد پوست آفريقاي جنوبي نسبت به رنگين پوستان است.     بيشتر كارهاي « فوگارد » نمايشنامه است . نوشته هاي او انعكاس واقعيات زندگاني روزمره است. هرزمان كه در مراسمي فوگارد را به عنوان نويسنده بزرگ معرفي كرده اند گفته است كه هيچ بزرگي در خود نمي بيند، جز اين كه مهارت او در توصيف حقايق از شماري ديگر از مردم عادي بيشتر است.     فوگارد يك بار در برابر قاضي ژريم آرپاتيد در دفاع از خود گفته بود كه او يك نويسنده است ، نه يك سياستمدار كه براي نوشتن و گفتن هزار ملاحظه داشته باشد و مواظب مقام و پول خود باشد و اضافه كرده بود : من هرچه را كه ببينم و احساس كنم به رشته تحرير مي كشم ، نه به خاطر پول و مقام ومصلحت اين و آن ؛ تنها براي ارضاي خودم ، و بيان مشاهدات و انعكاس احساس و عواطف و اعلام فكر و نظر توطئه نيست و جرم نمي تواند باشد ، بنا براين من خلافي مرتكب نشده ام كه از خود دفاع كنم . من هرگز به قلم و حق خيانت نمي كنم ، پاي بر احساس خود نمي گذارم ، لب فرو نمي بندم و قلم بر زمين نمي گذارم.