نگاهي به...

جمعیت ایران در سال 1346 (1967 میلادی) و اقدامات دولت ـ روستانشین 2 برابر شهرنشین ـ نفت تریاکِ ایرانیان

بیستم خرداد 1346 (دهم ژوئن 1967) دولت آمار جمعیت ایران را که در آن ماه تهیه شده بود اعلام داشت.      طبق این اعلامیه، جمعیت ایران 25 میلیون و 448 هزار تَن بود ـ 12 میلیون و 998 هزار مرد و 12 میلیون و 450 هزار زن. از این جمعیت؛ 9 میلیون و 840 هزار تَن شهرنشین و 15 میلیون و 208 هزار روستانشین بودند.      در ایران وقت 67 هزار و 800 کلیمی (یهودی) و 156 هزار مسیحی زندگی می کردند. شمار کسانی که از صندوق دولت دریافتی داشتند 612 هزار تن گزارش شده بود.      این آمار دستمایه تفسیرهای اصحاب نظر شده بود که گفته بودند دولت نباید کاری کند که مهاجرت از روستا به شهر تشویق شود، شهرها باید محدوده داشته باشند و همچنین نباید بر شمار دریافت کنندگان پول از صندوق دولت اضافه شود.      دولت به این توصیه ها پاسخ مثبت داد و طولی نکشید که محدوده تهران اعلام و ساختن خانه و دادن تسهیلات (آب، برق، تلفن، مدرسه، درمانگاه و ...) در خارج از محدوده تا 25 سال ممنوع شد و سپس شهرهای بزرگ دیگر. همچنین استخدام دولتی محدود به کارشناس و جایگزینی برای بازنشستگان و آن هم از طریق درج آگهی در روزنامه ها، امتحان ورودی و انتخاب بهترین ها شد و دولت قول داد که سیاستی در پیش گیرد که نسبت جمعیت روستانشین به شهرنشین از 2 و 1 تغییر نکند.      در تفسیرها، یک بار دیگر درآمد ارزیِ «نفت» برای ایران زیانبار و فسادآور قلمداد شده بود و در یک میز گرد رادیویی، نفت «تریاک» ایرانیان خوانده شده بود و گفته شده بود که نباید دولت و مردم به این «تریاک» معتاد شوند، باید با درآمد نفت [که زیاد هم نبود] طلا و کارخانه [وسایل و ابزار تولید]خریداری و وارد کشور شود و دولت هزینه های خودرا که باید منطقی و مطابق اصول باشد از راه مالیات، گمرک و درآمد تاسیسات دولتی سودآور (مخابرات، آب، برق، راه آهن، هواپیمایی، بانکداری، بیمه و ...) تأمین کند.