نگاهي به...

سازمان اکثریت؛ هم‌صدایی با قدرت و «کمیسیون حقیقت‌یاب» مقام عظما
مهدی اصلانی

نام "کمیسیون حقیقت‌یاب" تداعی‌کننده‌ی نامِ نلسون ماندلا و رسیده‌گی به وضعیت قربانیان نقض حقوق بشر در رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی است. ماندلا در سال ۱۹۹۵ پس از آن‌که مردم آفریقای جنوبی وی را به ریاست جمهوری انتخاب کردند هدف از تشکیل کمیسیون حقیقت‌یاب را رسیده‌گی به شکایات مردم از نظام آپارتاید قرار داد. نام کمیسیون حقیقت‌یاب بارِ معنایی ویژه‌ای با خود حمل می‌کند که موضوعیت‌اش نقض حقوق بشر و رسیده‌گی به جنایات سازمان‌یافته و از پیش تعیین‌شده‌ی دولتی در چرخه‌ی قدرت است.

علی خامنه‌ای مقامِ نسبتاً! عظما و "ولی فقیه مسلمین" پس از «حادثه‌ی منا» بر لزوم تشکيل «کميته‌ی حقيقت ياب» با حضور کشورهاي اسلامي و از جمله ايران تاًکید داشت. خامنه‌ای در بخشی دیگر از سخنانش عربستان را تهدید به برخورد خشن از سوی حکومت اسلامی کرد: «عمل نکردن به وظايف براي انتقال ابدان مطهر، عکس العمل سخت و خشن ايران را در پي خواهد داشت.»

علاءالدین بروجردی رئیس کمیسیون امنیت مجلس شورای اسلامی نیز در گفت‌و‌گو با ایرنا از درخواست ایران برای تشکیل «کمیته‌ی حقیقت‌یاب» سخن گفت. این مقدمه‌ی ناگزیر زان‌رو آوردم تا گفته باشم سخن اصلی‌ی این مکتوب را.

در میان سازمان‌های سیاسی ایران نامِ سازمان فداییان اکثریت به جهتِ هم‌صدایی و هم‌شانه‌گی با قدرت –به ویژه در سال ۱۳۶۰-  برآمد زخمی ناسور بر پیکرِ جامعه‌ی ایرانی است. این سازمان با فاصله گرفتن از سیاستهای عهد ماضی به ظاهر خوانشی دیگر از سیاست ارائه می‌کند، اما در پاره‌ای موضع‌گیری‌های سیاسی زخمِ کهنه‌ی مانده بر پیکر این سازمان سرباز می‌کند. سرطانی که هیچ شیمی‌درمانی‌ای قادر به علاج‌اش نیست. سازمانی که با ریزش مداوم به «دونر‌کبابی» شباهت یافته که تمامی گوشت‌اش آتش‌سوزِ سیاستِ رهبری وقت‌‌اش شده و چونان میله‌ای فلزی تنها بر گرد نام فدایی که دست بردارش نیست می‌چرخد.

شاه‌کار! اخیر این سازمان با صدور بیانیه‌ای به مناسبت «حادثه‌ی منا» و درگذشت تعدادی از حجاج ایرانی را با هم مرور می‌کنیم تا شاهدی بر مدعایم که همانا هم‌صدایی با قدرت در این سازمان است آورده باشم.

سازمان اکثریت با صدور بیانیه‌ای «خواهان عذرخواهی مقامات دولت عربستان سعودی از خانواده‌ی قربانیان، پرداخت غرامت و پذیرش تشکیل کمیته‌ی حقیقت یاب از کشورهای ذینفع (بخوان جمهوری اسلامی) در این فاجعه و نهادهای بی طرف بین المللی شده است. اکثریت هم‌چنین و گویی در مقامِ مشاورِ وزارت امور خارجه‌ی دولت فخیمه‌ی اسلامی از «عدم همکاری سعودی‌ها با ایران و عدم صدور به موقع ویزا برای نمایندگان دولت ایران از سوی دولت عربستان» خبر داده است.

علی خامنه‌ای مفهومِ ماندلایی "کمیسیون حقیقت‌یاب" را جهتِ مشروعیت بخشیدن به گفتمانِ اسلامی‌اش مصادره‌ی به مطلوب می‌کند و سازمان اکثریت با رج زدن از روی دست مقام عظما (جهت انتقال ابدان مطهر حجاج) خود را تا حد ماًمور کفن‌و‌دفن و شهردار بهشت‌زهرا تنزل می‌دهد. اکثریت خواسته یا ناخواسته ساختار یک گفتمان را مبهم می‌کند تا صدایش شبیه قدرت شود.

علی خامنه‌ای سخن از برخورد خشن می‌کند و اکثریت در بیانیه‌اش با تقلب از روی دست وی می نویسد: «به نظر ما سیاسی کردن این رویداد، برخوردهای تند و تهدیدآمیز، تنش بین دو دولت را تشدید کرده و می تواند عکس العمل‌های خشن و سختی را موجب شود» اکثریت با زبانِ بی‌زبانی به خاندان آل سعود هشدار می‌دهد آقا را عصبانی نکنید وگرنه بد می‌بینید.

سازمان اکثریت مشتی اوباش حکومتی در نهاربازار و سیرکِ نماز جمعه که به فرموده در هر حادثه‌ای از دیوار سفارت بالا رفتن تا "حق مسلم ما است" بر صحنه ظاهر شده و یقه می‌درانند و در هر تظاهر حکومتی حاضر به یراق آماده‌ی عربده‌جویی هستند و "می‌کشم می‌کشم آن‌که برادرم کشت" سر می‌دهند را "صدها معترض و مردم کشور" می‌خواند: «واقعه‌ی منا مردم کشورمان را هم شدیدا متاثر کرد.[...] به خیابان آمدن صدها معترض و سردادن شعار "مرگ بر خاندان آل سعود" و ایجاد فضای تند علیه دولت سعودی روبرو شده است» سقوط یک سازمان سیاسی آن است که به بهانه‌ی هم‌دردی با بخشی از خانواده‌‌های عزادار که ممکن است بسته‌گانِ خودمان نیز در میان‌شان باشند کنار دست ولی فقیه به بلندگوی قدرت بدل شود.
جان‌مایه‌ی بیانیه‌ی اخیر اکثریت هم‌صدایی با قدرت حکومت اسلامی و فضیلت بخشیدن به علی خامنه‌ای است.

ـــــــــــــــــــــــــــ پی‌نوشت: پس از دیدن بیانیه‌ی اکثریت با دو تن از اعضاء و کادرهای قدیمی و سابق اکثریت تماس گرفتم و از تعجیل و چرایی صدور بیانیه پرسیدم. پاسخ به تقریب مشابه هردو این بود: آخ تو چه حوصله و وقتی داری. ما اصلا! بیانیه را نخوانده‌ایم. هر دو صدور بیانیه را سخیف خواندند و باورمند بدان که هنوز شبحی مبارک و "فرخ" بر فراز این سازمان در حرکت است. نام هر دوتن نزد نگارنده محفوظ است. تمامی نقل‌قول‌های مربوط به اکثریت برگرفته از بیانیه‌ی هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) است