سقوط از دیوارهای بلند حاشا

لیلا جدیدی

بحرانی که جمهوری اسلامی در فرو نشاندن آن عاجز مانده آنقدر عمق یافته که حتی در بالا رفتن از دیوارهای بلند حاشا اخلال ایجاد کرده است. تیپا خوری و سقوط آزاد لاریجانی، رییس مجلس ارتجاع و یک هفته پیش تر، پاسدار صفوی، همدست و مشاور فرمانده کل قوای سرکوبگر ایران از بالای این دیوار، نشان داد که آب لجنزار به سنگینی تمام در آنها رسوب کرده است.

لاریجانی اذعان می کند که حکومت در "چهار بعد" که شامل ابعاد "اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و منطقه ای" می شود با " تهدیدات جدی" روبرو است. در همین زمینه یکهفته پیش پاسدار صفوی "پنج بعد بحرانی" را بر شمرده و گفت بود که جمهوری اسلامی در "شرایط پیچیده سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، امنیتی و اجتماعی" قرار دارد.

لاریجانی راهکار برون رفت از بحرانهای مزبور را "مقاومت ملی" می داند اما بنا بر توصیه او، "به شرط آنکه واقع بین باشیم".

وی مدعی "بی تاثیر بودن تحریمها" که نتیجه پافشاری رژیم بر ادامه فعالیت مخفیانه اتمی است می شود و از سوی دیگر اذعان می کند که "دروازه های دولت" برای واردات باز است آنهم به "امید عضویت در سازمان تجارت جهانی"؛ سیاستی که سالهاست کارگران و کشاورزان ایرانی را با واردات بی حد و تولید و صادرات هیچ، خانه خراب کرده است.

در زمینه سیاسی و اجتماعی، تازه ترین اقدامات رژیم نشان از دمیدن خشم و کین خود به ملت ایران است. زندانیان سیاسی بدون ندامت نویسی اجازه ارتباط تلفنی با خانواده خود را ندارند، شاهین رجبی مورکانی زیر شکنجه در زندان اهواز به قتل می رسد و حکم 99 ضربه شلاق دیگر برای سکینه محمدی صادر می شود و در ادامه، به منزل آقای کروبی با بساط و تجهیزات دولتی حمله می شود.

در مورد بحران و بی اعتباری خارجی همین بس که سخنگوی تشکیلات خودگردان فلسطین به احمدی نژاد متذکر می شود: "کسی که در انتخابات تقلبی به قدرت رسیده، حق اظهار نظر در باره رهبری منتخب فلسطین را ندارد."

با این شرایط روزانه، "مقاومت ملی" آقای لاریجانی امری جز تاکید بر ترویج اوباشگری داخلی و خارجی و راه انداختن سریع تر و گسترده تر شعبان بی مخها نیست.

برای اینکه به خواست آقای لاریجانی "واقع بین" باشیم، به یاد می آوریم که "مقاومت ملی" مورد نظر ایشان چگونه در روز قدس ثابت کرد نه گلی بر سر رژیم می تواند بزند و نه خاری از آن برکند.