نگاهي به...

ر تظاهرات بزرگ بعد از ظهر سه شنبه (اول ژوئن) در بیروت، در یک دست تظاهرکنندگان، پرچم لبنان، فلسطین، حزب الله، جنبش امل یا دیگر گروه های سیاسی لبنان بود و در دست دیگر، پرچم ترکیه. نکته جالب در تظاهرات لبنان همه جا سراسر پوشیده از پرچم های ترکیه و تصاویر نخست وزیر ترکیه بود و ردی و نشانی از پرچم جمهوری اسلامی به چشم نمیخورد . کشوری که مردم آن سالهاست به عناوین مختلف چوب حمایت از فلسطین, غزه و لبنان را میخورند. مردمی که در زندگی روزمره, در سیاست, در اقتصاد , فرهنگ و با زندان و شکنجه تاوان این حمایت را همه روزه میپردازند. [عكس ها و گزارش تصويري.] - جمعه 14 خرداد 1389

در تظاهرات بزرگ بعد از ظهر سه شنبه (اول ژوئن) در بيروت، در يك دست تظاهركنندگان، پرچم لبنان، فلسطين، حزب الله، جنبش امل يا ديگر گروه هاي سياسي لبنان بود و در دست ديگر، پرچم تركيه.

در كنار پوسترهاي ياسر عرفات و جمال عبدالناصر، تصوير رجب طيب اردوغان خودنمايي مي كرد، پيراهن هاي تيم ملي فوتبال تركيه بر تن جوان ها بود و فضا آكنده از شعار تركيه، تركيه.

از يك روز پيش از تظاهرات و پس از آن، كاروان هاي موتورسوار هواداران حزب الله و جنبش امل با پرچم تركيه در خيابان هاي شهر حركت مي كردند.

اما از پرچم ايران، پر سر و صداترين حامي فلسطينيان، خبري نبود.

هواداران حزب الله و جنبش امل، كه اقتدارشان را در لبنان در گروي حمايت ايران دارند، و در اين تظاهرات هم بيش از همه به چشم مي خوردند، پرچم تركيه را در كنار پرچم خود گذاشته بودند، نه پرچم ايران.

روزنامه السفير، كه نزديك به حزب الله است، تيترش بود: تركيه براي عربيت فلسطين، با خون خود پيروزي را رقم زد.

اين موفقيت، اكنون به پاي تركيه نوشته شده و تركيه را قهرمان و محبوب قلوب اعراب كرده است.

اين در حالي است كه هزينه اي كه ترك ها تاكنون براي فلسطينيان داده اند، در مقابل بيش از سي سال گشاده دستي ايران، بسيار ناچيز است.

حزب الله، متحد اصلي ايران، علناً مي گويد كه كه به "مقاومت اسلامي" در غزه كمك نظامي مي كند.

بدون پشتيباني مستقيم و غيرمستقيم، بعيد بود كه حكومت حماس بر غزه بتواند دوام بياورد.

اگر تظاهركنندگان چندصد متري بيشتر راه مي پيمودند، به تنديس يادبود "شهدايي" مي رسيدند كه ترك ها همين نود و اندي سال پيش در كنار بندرگاه بيروت به دار آويختند.

دختران و زنان و جوانان لبناني پيراهن تيم ملي فوتبال تركيه را به تن كرده بودند!.

هزينه اي كه ترك ها تاكنون براي فلسطينيان داده اند، در مقابل بيش از سي سال گشاده دستي ايران، بسيار ناچيز است.

حكومت حماس بر باريكه غزه، كه حصار اساساً براي از پا در آوردن آن برپا شد، مهم ترين پشتيبانش ايران است؛ ايراني كه اگرچه خود را تنها حامي معنوي و فراهم آورنده كمكهاي انساندوستانه براي فلسطينيان معرفي مي كند اما به عنوان پشتيبان اصلي مالي و تسليحاتي حماس شناخته شده است.

از حجم و ارزش مالي كمك هاي ايران به حماس آماري رسمي و اعلام شده در دست نيست، اما ميزان اين كمكها به اندازه اي بوده كه شعار "نه غزه، نه لبنان" را به گوش حكومت ايران برساند.

اين شعار صرفاً اعتراض به كمكهاي سخاوتمندانه ايران به متحدان فلسطيني و لبناني اش، آن هم در شرايطي كه خودش در تحريم و تنگناي اقتصادي به سر مي برد نيست، بلكه از اعتراض به هزينه سنگين سياست هاي دولت ايران در قبال موضوع فلسطين نيز حكايت مي كند و انزوايي كه اين سياست ها براي كشور به همراه آورده است.

دولتهاي عرب هم بيش از آنكه شكرگزار باشند كه در نزاع ديرينه شان با اسرائيل، ايران هم زور بازوي خود را روي نيروي آنها گذاشته و به خط اول حمله پيوسته، اتهام توسعه طلبي در سرزمين هاي عربي و چوب لاي چرخ صلح گذاشتن را عليه ايران مطرح مي كنند.

در موضعگيري هاي تند و شعار عليه اسرائيل، اين محمود احمدي نژاد است كه شهرت جهاني دارد اما آنكه عرب ها قهرمانش مي دانند، رجب طيب اردوغان است.

گرچه آقاي احمدي نژاد به دليل بيانات تند ضداسرائيلي و ضدآمريكايي اش ميان بخش بزرگي از توده هاي جهان عرب محبوب است، اما عرب ها براي آقاي اردوغان بيشتر هورا كشيده و فرياد "شكراً شكراً" سر داده اند، آن هم در حالي كه او هيچگاه خواستار ريشه كن كردن حكومت اسرائيل نشده و اگر ماجراي حمله به كشتيهايش پيش نمي آمد، قرار بود بزودي با اسرائيل رزمايش مشترك نظامي برگزار كند.

در تصوير دو تن از هواداران حزب الله را مي بينيد كه در حال نصب پرچم حزب الله لبنان و پرچم تركيه در مسير راهپيمايي هستند.

از وقتي رجب طيب اردوغان، نخست وزير تركيه، سياست نگاه به خاورميانه و دوستي با اعراب را آغاز كرده، بازرگانان و پيمانكاران ترك هر روز پاي قرارداد سودآور تازه اي را در كشورهاي عربي امضا مي كنند و در كشوري همچون سوريه كه سالهاست چرخ اقتصادش با پول زائران ايراني و نفت رايگان ايران چرخيده، اول شهروندان تركيه بودند كه بدون رواديد شدند و سپس، ايرانيان.

با وجود نقشي كه ايران در پايان دادن به اشغال جنوب لبنان ايفا كرد و با اينكه هر گوشه اين كشور را نشانه هاي كمك ايران به بازسازيهاي جنگ پركرده، كالاهاي ايراني در برابر كالاهاي تركيه در بازار لبنان تقريباٌ به چشم نمي آيند، به همان اندازه كه كمكهاي تركيه به لبنان هم در مقابل كمكهاي ايران تقريباً به چشم نمي آيد.

با آنكه وزير امور خارجه لبنان هميشه از ميان متحدان ايران در جنبش امل انتخاب مي شود، اما ميز هيئت لبنان هنگام سخنراني محمود احمدي نژاد در سازمان ملل خالي بود.

اگر تظاهركنندگان چندصد متري بيشتر راه مي پيمودند، به تنديس يادبود "شهدايي" مي رسيدند كه ترك ها همين نود و اندي سال پيش در كنار بندرگاه بيروت به دار آويختند.

در راهپيمايي بعدازظهر سه شنبه، پرچم هاي زرد و سبز حزب الله و جنبش امل زير سايه سرخ پرچم تركيه بودند و هم پرچم هاي آبي و سرخ مخالفانشان، پرچم تركيه هم در دست شيعه بود و هم در دست سني و دروزي.