فروردين :بلوچستان ايران؛ از فقر گسترده تا خشونت کور

ميانه:امير حسين آسايش:استان محروم و توسعه نيافته سيستان و بلوچستان در سالهای اخير شاهد افزايش خشونت و منازعات مسلحانه توسط گروههای ستيزه جو بوده است که مسوليت حملات متعددی را عليه نيروهای نظامی و افراد غير بلوچ بعهده گرفته اند. به طور کلی اوضاع در سيستان و بلوچستان بحرانى است و اين استان هر روز بيشتر از قبل به کانون ناامنی و شرارت تبديل می گردد. گرچه دولت مرکزی همواره ريشه نا آراميهای بلوچستان را مرتبط با اغراض ضد ايرانی خارج از مرز ها می داند، اما يقينا نمی توان اثر محروميت شديد اقتصادی و همچنين عدم دسترسی به نهاد های سياسی را در ايجاد و گسترش اين نا آراميها ناديده گرفت. بر اساس آمارهای رسمی دولت؛ استان سيستان و بلوچستان توسعه نيافته‌ترين استان کشور است. نرخ بيکاری در اين منطقه پنج برابر بيشتر از نرخ متوسط کشوری است و اين استان از نظر شاخص بيسوادی در صدر قرار دارد. طی دو دهه گذشته کم‌ترين ميزان سرمايه‌گذاری در اين استان صورت گرفته و بيشترين ميزان اعدام در اين استان ثبت شده است. ۹۰ درصد از ساکنان اين پهناورترين استان ايران جزء اقشارآسيب پذير هستند و ۴۵ درصد از اين افراد زير خط فقر زندگی مي‌کنند. بدون هيچ گونه اغراقي؛ پديده قاچاق کالا به يک پديده فراگير تبديل شده و قاچاق موادمخدر به يک شغل نيمه‌رسمی تبديل شده است. سازمان بهزيستی معتقد است که اين استان از بالاترين نرخ اعتياد برخوردار است و اخبار رسانه‌های رسمی تاييد مي‌کند که اين استان، ناامن ترين منطقه کشور است. بلوچستان ايران با دارا بودن ۱۱۰۰کيلومتر مرز خاکی از شرق با پاکستان و افغانستان و۳۰۰ کيلومتر مرز آبی از جنوب با دريای عمان و کشورهای خليج فارس؛ ۵/۱۱ درصد از خاک ايران را شامل شده است. اين استان پهناور که فقط ۳ درصد از جمعيت ايران را در خود جای داده، هنوز که هنوز است دارای ساختاری به شدت کهنه و عشيره‌ای است. همه چيز در گرو قبايل و طوايف اصلی اين منطقه همچون طوايف ريگي، براهوئي، ناروئي، شهنوازي، مري، کهرازهي، مبارکي، سردارزهي، شيرانی و لاشاری است. فقر و فلاکت عمومی در اين استان سني‌ نشين يک واقعيت قديمی است که در سال‌های اخير با خشکسالی شديد ابعاد بيشتری يافته است.

دنباله مطلب