بهاره هدایت : «به زنده دفن شدن محکو م نشده ایم .»
Thu 1 05 2014
بهروز ستوده
|
« اين روزها قوه قضائيه، وزارت اطلاعات و سازمان زندان ها همگی هم قسم شده‌اند که اين حکم ناعادلانه را اجرا کنند( حکم مرگ تدریجی) ، دست مريزاد به اين اتحاد ، اما بايد بدانند که مقاومت و واکنش زندانی هم واکنشی طبيعی و حتی حياتی است . در آن دادگاه های ناعادلانه ما هيچ کدام به « زنده زنده دفن شدن» محکوم نشده ايم! ارتباط با خانواده «حق» زندانيست. چنين حکم و مجازات مضاعفی با معيارهای هيچ نوع حقوق بشری چه اسلامی و غير اسلامی و چه شرقی و غربی.. منطبق نيست . افتخار به زندان های «ام القرای اسلام و تشيع» در مقايسه با زندان های کره شمالی و ابوغريب و گوانتانامو چاره کار نيست!»
اصل نامه بهاره هدایت را با رجوع به آدرس زیر میتوانید بخوانید : http://news.gooya.com/politics/archives/2014/04/178959.php
قوه قضائیه و مسئولان زندان که زیر نظر مستقیم مقام های امنیتی بیت رهبری عمل میکنند ، برای توجیه توحش خود و ضرب و شتم زندانیان سیاسی و به تعبیر بهاره هدایت "زنده زنده دفن کردن" زندانیان سیاسی ، تمام تلاش و عوامفریبی خود را در روزهای اخیر بر روی این مسئله متمرکز کرده اند که حمله وحشیانه نیروهای امنیتی به بند 350 را "بازرسی" از زندان جلوه دهند و چنین وانمود سازند که گویا در خلال "بازرسی" موفق به کشف ابزار و وسائل ممنوعه از جمله کشف تلفن همراه شده اند ، بهاره هدایت برخلاف تبهکاران حاکم و دارودسته هائی که در کمین قدرت نشسته اند و سعی در مخدوش کردن اصل ماجرا و خلافکار نشان دادن زندانیان را دارند ، بدرستی از منظر حقوق زندانیان به مسئله حمله به زندانیان بند 350 نگاه میکند و در نامه سرگشاده خود اعلام میدارد که وقتی زندانی را از حقوق طبیعی اش محروم سازند ، زندانی حق دارد که از حقوق پایمال شده خود دفاع و برای بدست آوردن آن اقدام کند . حق ملاقات و حق ارتباط تلفنی زندانیان با خانواده هایشان حق طبیعی و قانونی آنان است که این حقوق حتی در آئین نامه های مربوط به زندانها در جمهوری اسلامی نیز برسمیت شناخته شده است ، ولی از آنجائی که در نظام ولایت فقیه ، قانون و مقررات یعنی اراده و تصمیم فقیه و نوچه های ریز و درشت امنیتی پیرامون بیت رهبری ، و از آنجائی که مسئولان زندان حق ملاقات و حق ارتباط تلفنی زندانیان را با خانواده هایشان از آنان سلب نموده و یا آنرا به صورت امتیازی در آورده که به هرکس که خود اراده کنند میدهند ، زندانیان حق دارند و چاره ای ندارندکه برای بدست آوردن این حق طبیعی و قانونی که مسئولان زندان از آنان دریغ داشته اند تلاش کنند ، و "کشف" تلفن همراه و یا هر وسیله دیگر را میبایستی دراین ارتباط مورد بررسی قرار داد . بهاره هدایت در این مورد چنین نوشته است :
« مسئولين دستگاه قضا از «کشف» چند دستگاه موبايل در بند ۳۵۰ برافروخته شده اند ، بايد از ايشان پرسيد: آيا می دانيد «حداکثر سالی ۲۶ ساعت ملاقات با خانواده» يعنی چه؟! يعنی زنده به گور کردن زندانی! شما با قطع تلفن و سلب غير موجه «حق ارتباط با خانواده» زندانيان را به مرگ تدريجی محکوم کرده ايد، حکمی نانوشته و ظالمانه مزيد بر ساير بی عدالتی های تحميل شده بر زندانيان در طول اين سالها . شما حکم کرده ايد که زندانی سياسی بدون دسترسی به تلفن نهايتا هفته ای نيم ساعت با خانواده ارتباط داشته باشد (و آن هم اکثرا غير مستقيم) و اين يعنی موريانه وار سلامت حسی، عاطفی و روحی زندانيان را کاهيدن و به مخاطره انداختن. نوعی شکنجه آرام و بی صدا، بی جای کبودی و اثر جراحتِ مشهود! قصد کرده ايد زندانی سياسی را آرام آرام از تمام پيوندهايش با خانواده و دنيای بيرون منفصل کنيد. او را سالها در خلاء زندانی می کنيد تا شريان های حيات معنوی او در ارتباط با دنيای آزاد به کلی مسدود و حتی منهدم شود. قصدتان ويران کردنی موذيانه و بی رحمانه بوده و حالا برآشفته ايد که چرا زندانيان به اين مرگ تدريجی تن نداده اند و وعده‌ی فشارهای بيشتر می دهيد؟!! »
بهاره هدایت بدرستی پرده از روی قصد شوم دستگاه امنیتی خامنه ای که همانا شکستن و خرد کردن روح و روان زندانیان است برمیدارد و تن ندادن زندانیان به مرگ تدریجی را عکس العمل طبیعی و انسانی زندانیان در مواجهه با چنین فشارهای نابود کننده میداند ، این شیر زن مبارز و آگاه همچنین در نامه خود مرز و دیدگاه خویش را با منادیان اصلاح نظام فاسد و اصلاح ناپذیر جمهوری اسلامی و با تدبیرهای دولت اعتدال که گویا هنوز مشغول تحقیق و کشف حقایق در مورد حمله به بند 350 میباشند مشخص میسازد و مسئولیت واقعه مذکور را فقط و فقط متوجه کسانی میسازد که زندانیان را از حقوق خویش محروم نموده و نابود کردن تدریجی جسم و جان زندانیان را در دستور کار خویش قرار داده اند . بنابراین آن دسته ازکسانی که مذبوحانه تلاش میکنند حمله وحشیانه نیروهای امنیتی خامنه ای به زندانیان سیاسی بی دفاع را با بهانه "خلاف کاری" و رعایت نکردن مقررات زندان از جانب زندانیان کم رنگ سازند ، خوب است بدانند که قانون شکن و مجرم اصلی ،خامنه ای و دستگاه قضائی و امنیتی او است که شریف ترین فرزندان ایران را به جرم آزادیخواهی ودفاع از آرمانهای مردم ایران به بند کشیده اند و در دادگاههای قلابی و عاری از وجاهت قانونی به زندانهای دراز مدت محکوم نموده ، به این هم بسنده نکرده و میخواهند روح و روان زندانیان سیاسی را درهم شکسته و آنانرا به "توبه" وادار سازد تا باعث عبرت دیگران گردند! آری مجرم اصلی در این میان حکومت ولایت مطلقه فقیه و رهبرفاسد و بیماری است که حتی به قوانین مصوبه حکومت خود هم وقعی نمی نهد !
بهاره هدایت در بخش دیگری از نامه سرگشاده خود با ذکر مثالی ، حقانیت و تلاش زندانیان را در مبارزه با مرگ تدریجی به تصویر میکشد و نشان میدهد که چگونه افکار بیمارگونه حکومتگران جمهوری اسلامی به تلاش زندانیان سیاسی برای زنده ماندن و مبارزه با مرگ تدریجی نیز برچسب امنیتی میزنند تا از این طریق بتوانند به آزار و اذیت آنان پرداخته و حقوق قانونی زندانیان را پایمال نمایند . بهاره در این مورد چنین مینویسد :
« وضعيت زندانی سياسی در مواجهه با اين شيوه برخورد در اين سال ها مانند اين است که او را يک هفته به زير آب فرو برده و بعد نيم ساعت فرصت تنفس دهند و سال ها اين چرخه را تکرار کنند. به راحتی می توان تصور کرد که اين تنفس نيم ساعته، تنفسی بريده بريده و پر اضطراب است در کشاکش آمد و رفتن . و متاسفانه حال مشکل مسئولين قضايی اين است که زندانی به چه حقی وقتی که زير آب است دست و پا می زند و تقلا می کند؟! می خواهد توجه «رسانه های معاند» را جلب کند و سياه نمايی کند؟! می خواهد بگويد که «حقوق بشر اسلامی» او را شکنجه می دهد؟! می خواهد «خوراک تبليغاتی برای غربی ها» فراهم کند؟! مسئولين زندان مفتخرند که در «بازرسی های نوبه ای» هر کسی را که در زير آب تقلا کرده باشد، قلع و قمع کرده اند، اما کسی نيست پاسخ دهد که چند درصد از تماس های گرفته شده با همين خطوط تلفن «اکتشافی» خارج از دايره خانواده زندانی بوده است؟ »
شیرزن زندانی بهاره هدایت در نامه کوتاه و سرگشاده خود ماجرا یورش چکمه پوشان خامنه ای به زندانیان بند 350 و سر و دست شکستن زندانیان بی گناه و بی دفاع را بدرستی تحلیل کرده و کار دولت امید و اعتدال آقای حسن روحانی که گویا هنوز بدنبال کشف "حقیقت" وقایع بند 350 میباشند را آسان نموده است ! ولی کیست که نداند اگر دیرهنگام گزارشی از جانب دولت اعتدال به مردم ایران ارائه شود بی تردید حق بجانب زندانیان سیاسی که تمامی حقوق طبیعی و انسانی مجروح و مصدوم شده اند نخواهدبود بلکه دو طرف مقصر و خلافکار شناخته خواهند شد ! تا اعتدال حاصل شود و مبادا دولت اعتدال از طرف "مغرضان" مستعجل به بی اعتدالی متهم شود !
روزجهانی کارگر به بهاره عزیز و تمام زندانیان سیاسی ایران و بویژه کارگران زندانی ، این فرزندان شریف و سرافراز ایران زمین که به کینه خامنه ای و اوباش حاکم ، در قتلگاه اوین و سایر شکنجه گاههای حکومت اسلامی به اسارت گرفته شده اند خجسته باد .
11 اردیبهشت 93
اول ماه می 2014
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر