چهل فعال مذهبی محکوم به اعدام در زندان رجایی‌شهر
پیش از این سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای خواستار توقف اجرای حکم اعدام چهار تن از این زندانیان شده بود.
۳۹ نفر از این محکومان، کرد و یک نفر بلوچ است. این افراد فعالان مذهبی اهل سنت هستند و در دادگاه انقلاب به محاربه، اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام محکوم شده‌اند. آنان اتهامات وارده را رد کرده‌اند.
نام این ۳۳ زندانی به ترتیب حروف الفبا: شاهو ابراهیمی، حامد احمدی، شهرام احمدی، عالم برماشتی، امید پیوند، سید عبدالهادی حسینی، جهانگیر دهقانی، جمشید دهقانی، محمدیاور رحیمی، بهمن رحیمی، مختار رحیمی، عبدالرحمان سنگانی، فرزاد شاه نظری، بهروز شاه نظری، کاوه شریفی، آرش شریفی، امجد صالحی، محمد غریبی، وریا قادری فرد، محمد کیوان کریمی، صدیق محمدی، پوریا محمدی، طالب ملکی، کمال ملایی، سید جمال موسوی، کیوان مؤمنی فرد، تیمور نادری زاده، فرشید ناصری، برزان نصرالله زاده، احمد نصیری، ادریس نعمتی، فرزاد هنرجو، و کاوه ویسی است.
هفت تن دیگر از محکومان به دلیل فشارهای وارده از سوی تیم‌های بازجویی تاکنون نخواسته‌اند که نام‌شان توسط رسانه‌ها یا سازمان‌های حقوق بشری منتشر شود.
جزئیات اتهام‌های وارده به این زندانیان بدین ترتیب است: «محاربه»، «اقدام علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام از طریق سخنرانی در مساجد، دانشگاه و مکان‌های عمومی»، «برگزاری کلاس‌های اعتقادی و سیاسی»، »گذراندن دوره طلبگی»، «جمع کردن صدقات زکات فطر و پخش کردن آن میان فقرا»، «توزیع کتب و سی‌دی‌های دینی»، «در اختیار قراردادن منزل برای برگزاری کلاس‌های اعتقادی و سیاسی»، «برگزاری شعائر دینی که از جانب دولت ممنوع است (شرکت در نماز عید در وقت مطابق شرع اهل سنت در مصلای خارج از شهر)»، «تأمین هزینه‌های مصرفی در امور تبلیغات»، «برگزاری کلاس برای طلاب علوم شرعی و تدریس کتب شرعی برای طلاب» و «نگهداری کتب اعتقادی اهل سنت و سی‌دی‌های سخنرانی».
از ۳۳ زندانی یادشده که اطلاعات خود را در اختیار زمانه گذاشته‌اند، یک نفر در سال ۱۳۸۷، ۱۶ تن در سال ۸۸، ۱۴ تن در سال ۸۹ و دونفر در سال ۹۰ دستگیر شده‌اند.
بیشتر این زندانیان متولد دهه ۶۰ هستند و بر اساس اطلاعات موجود، فقط تیمور نادری زندانی کرد ۴۹ سال دارد.
مقامات قضائی مدعی هستند که این افراد جرایم امنیتی مرتکب شده‌اند. پیش از این سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای خواستار توقف اجرای حکم اعدام چهار تن از این زندانیان شده بود.
در متن این بیانیه به اتهامات و زمان دستگیری این متهمان اشاره شده است: «این چهار تن متهم به دست داشتن در ترور ملا محمد شیخ‌الاسلام شده‌اند، اما این زندانیان مدعی هستند که تاریخ دستگیری آنها دو ماه پیش از ترور شیخ‌الاسلام بوده است و دلیل انتصاب این اتهامات به آنها تنها به دلیل تبلیغات مذهبی و فعالیت‌های مسالمت‌آمیز آنها است.»
یک زندانی اهل سنت: با گروه‌های تندرو، ارتباط نداریم
یکی از این محکومان که به دلایل امنیتی، مایل به ذکر نام خود نیست در پاسخ به اینکه آیا زندانیان یادشده عضو گروهی خاص هستند یا خیر، به زمانه گفته است: «ما در هیچ گروه خاصی عضویت نداریم و ارتباط دادن ما با گروه‌های تندرویی که در منطقه فعال هستند در حق ما ظلم بزرگی است. بارها طی بیانیه‌های مختلف خود را مبرا از گروهای تندرو در منطقه دانسته‌ایم و گفته‌ایم که ما اهل خشونت نبوده و نیستم و فقط جرم ما تبلیغ عقاید اهل سنت و اعتراض به توهین‌هایی بوده که به عقاید اهل سنت توسط افراد تندرو حکومتی شده که نمونه آن آخوند بیژن داوطلب و آخوند جویباری و گفته‌های ابراهیم حاتمی کیا و خیلی موارد دیگر بوده است. فعالیت ما در حد روشن کردن مردم نه بیشتر بوده است.»
در بیانیه عفو بین الملل اشاره شده است که این محکومان در دادگاه‌هایی که حق دفاع مناسب را از آنها سلب کرده محکوم شده‌اند.
این زندانی درباره نام گروهی که زندانیان اهل سنت متهم به عضویت در آن هستند گفته است: «به ما می‌گویند عضو گروه‌های سلفی هستیم. نام مشخصی ندارد. یعنی گروه متشکلی وجود ندارد که متهم به عضویت در آن گروه باشیم. بازهم تکرار می‌کنم همه ما گروه‌های تندروی منطقه را محکوم می‌کنیم و معتقدیم اسلام هم همیشه ضربه از تندروی خوارج خورده و طی چند بیانیه اعلام کردیم که ما با هیچ گروهی ارتباط نداشتیم و اصلاً اهل خشونت نیستیم.»
او درباره ارتباط و میزان آشنایی این زندانیان با یکدیگر گفته است: «اصلا اکثر این افراد بازداشتی همدیگر را نشناخته‌اند و فقط وجوه مشترک‌شان مذهبی بودن و ارتباط با مساجد بوده. یعنی بعضی از ما تا روز دادگاه نیز همدیگر را نمی‌شناختیم، ولی در یک پرونده محکوم شده‌ایم.»
به گفته این زندانی، «چند تن از زندانیان یادشده مانند پوریا محمدی، یاور رحیمی و امید پیوند دانشجو هستند و بقیه هم شغل آزاد داشتند».
این زندانی از نهادهای مدافع حقوق بشر خواسته که «بدون تعصب به پرونده این چهل نفر جوان بپردازند و به شعارهایی که می دهند جامه عمل بپوشانند» و به آنان «کمک کنند تا صدای مظلومیتی که سال‌هاست که خاموش شده به گوش جهانیان برسد».
وی که خواهان «عفو و آزادی مشروط برای کلیه زندانیان اهل سنت» است، درباره شرایط زندانیان اهل سنت در زندان رجایی شهر که خانواده‌های آنان اغلب ساکن شهرهای غرب ایران هستند گفته است: «زندان در هر شرایطی سخت است ولی اگه آدم در شهر خودش بود حداقل خیلی از چیزها جبران می‌شد. سختی سفر خانواده‌ها برای ملاقات و هزینه دوری راه هست. اگر هر هفته خانواده را می‌دیدی روی روحیه خیلی تاثیر داشت. به نظرم اگر برای زندانیان سیاسی تلفن مهیا کنند تا بتوانند با خانواده‌هایشان و وکیل پرونده تلفنی صحبت کنند خیلی خوب بود.»
این زندانی اهل سنت «ملاقات حضوری با وقت کافی»، «نبودن دیوار مابین خانواده و زندانی در زمان ملاقات»، «حق مرخصی به ویژه هنگام فوت و ازدواج اقوام درجه یک» و «بهبود وضعیت غذا و بهداری زندان» را از جمله ضرورت‌هایی دانسته که لازم است در زندان رجایی شهر به آن رسیدگی شود.
پیش از این، شش زندانی عقیدتی و سیاسی اهل سنت در زندان قزل‌حصار کرج توسط چوبه دار اعدام شدند. شش تن از ۴۰ زندانی اهل سنت پیش از این در نامه‌ای به اعدام شش زندانی یاد شده اعتراض کردند.
در این نامه که در سالگرد اعدام این شش نفر در تارنمای هرانا منتشر شده، نوشته شده است: «شش تن از دوستان و هم قطاریان ما به نام‌هاى اصغر رحیمی، کیوان زند کریمی، بهنام رحیمی، محمد ظاهر بهمنی، هوشیار محمدی و بهرام احمدی به خاطر جرمى که هرگز مرتکب آن نشده بودند اعدام شدند.»
همچنین در بیانیه عفو بین الملل اشاره شده است که این محکومان در دادگاه‌هایی که حق دفاع مناسب را از آنها سلب کرده محکوم شده‌اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر