مقاومت مسلحانه در کوبانی، ناقوس مرگ شب پرستان!
اشرف دهقانی
اشرف دهقانی
درود بی کران به مردم دلیر و قهرمان کوبانیو به ویژه زنان انقلابی، سلحشور و قهرمانی باد که در مقابل امپریالیسم آمریکا و سگ زنجیری‌اش، داعش، پرچم مبارزه و مقاومت تا پای جان را برافراشته اند.
از قهرمان و قهرمانی سخن گفتم و به یاد آوردم که عوام فریبان وطنی تحت عنوان ضدیت با "خشونت"و در واقع ضدیت صرفاً با اعمال خشونت مردم علیه دشمنان شان، مکرراًگفته بودند (و می گویند) که دوره قهرمان و"قهرمان بازی"گذشته است.اما واقعیت آن بوده و هست که تاریخ جز با نبردهای قهرمانانه توده های قهرمان و پیشاهنگانقهرمان علیه دشمنانشان- که همان نیروهای مرتجع سد راه پیشرفت تاریخ اند، به جلو نرفته است.امروز جنگ مسلحانه و قهرمانی های رزمندگان کوبانی، شکل گیری شرایط مبارزاتی نوینی را در خاورمیانه نوید می دهد.
کوبانی، نماد مبارزه و مقاومت کارگران و ستمدیدگانخاورمیانه در مقابل دشمنی است که برای حفظ سیستم گندیده سرمایه داری اش، امروز نیروی مرتجع داعشرا مسلح به تجهیزات مدرن کشتار، در لباس و هیبتیمتعلق به اعصار گذشته ، به جان توده های مردم انداخته است.اما، رزمندگاندلیر کوبانی، این پروانه های عاشق زندگی، عاشق شادی و هلهله، عاشق آزادی و برابری و همه ارزش ها و معیارهای خوب زندگی، در میان آتش جنگی که این دشمن یعنی امپریالیسم آمریکا در منطقه ما بر افروخته است، رقص آتش برپا کردهاند.
آن چه امروز در کوبانی می گذرد نمود غرور آفرین و تحسین برانگیز پیکار سترگ خلق با ضد خلق، نمود مبارزه مسلحانه خلق های منطقه خاورمیانه با امپریالیسم، این دشمن اصلی توده های منطقه است.
هنوز مدت کوتاهی از آن چه آمریکا در زیر نقاب و عبای داعشبر سر مردم شنگالو سنجارآورد، آن جا که بسیاری شان را در دریائی از خون غوطه ور ساخت و هزاران زن و کودک و پیر و جوان را زخمی و گرسنه ، آواره کوه و بیابان کرد، نمیگذرد. اما این دشمن غدّارو جنایتکار اگر در آن دیار توانست با مردمی که نه مجهز به سلاحی بودند و نه آماده جنگ ، چنان کند، حال در کوبانیخود را با مردمانی مسلح مواجه دیده است که مصمم و قاطع تا آخرین گلوله، تا آخرین رمق و تا آخرین قطره خون خود با وی می جنگند.تنها حضور زنان مسلح، زنان شجاع و مصمم در میدان جنگ کوبانیلرزه بر اندام امپریالیسم آمریکا و همه دشمنان مردم تحت ستم خاورمیانه می اندازد.چرا که هر کس هم نداند ، آن ها به خوبی می دانند که مسلح شدن زنان ، آن هم در مقیاس توده ای برای جنگ با نیروهای امپریالیستی چه پیام تلخی برای آنان و چه پیامدهای گوارایی برای مردم منطقه دارد.
این را دشمن به خوبی می داند که کوبانیدیگر یک محل کوچک در خاورمیانه نیست، کوبانیآغاز راهی است که در مسیر آن کوبانی های کوچک و بزرگ دیگر قرار گرفته اند، کوبانیهای شعله ور از خشم و کینه و انفجار مردمانی سوخته از ظلم و جنایات سرمایه داران و حکومت های حامی شان. کوبانیامروز آموزگار راه مبارزه قاطع با امپریالیست ها و سگان زنجیری شان در خاورمیانه است.
کوبانی درس رزمندگی می آموزد. کوبانیبه کارگران و ستمدیدگانخاورمیانه یاد می دهد که می توان حتی در مقابل دشمنی که به صورت هیولائیغول پیکر در مقابل شان ظاهر گشته با دستی خالی ایستاد و جنگید. کوبانیحقانیت "می شود مبارزه کرد" با دشمن سرا پا مسلح را به توده های منطقه می آموزد. می آموزد که می توان با چشم دوختن به نور کوچکی در چشم اندازهای دور دست ، حتی در شرایطی که پیروزی بعید به نظر می آید، تن به تسلیم نداد. می آموزد که باید با رزم در میدان جنگ، خون خود را وثیقه آگاهی دیگر توده ها قرار داد و برای آن ها توشه تجربه مبارزاتی فراهم کرد. کوبانیهم چنین بر افروزنده شعله های مبارزه در تن و جان همه کارگران و ستمدیدگانخاورمیانه و روشنی بخش قلب های پر درد آن هاست، چرا که کوبانیدر مقابل دشمنی می جنگدکه دشمن مشترک همه آن ها نیز هست.
در این میان، اما، ناامیدانیهم هستند که پیشاپیش شکست کوبانیرا به عزا نشسته اند.آنان چشمان کم سوئی دارند و نمی بینند کوبانی در همین عمر کوتاهش چه معادلاتیرا به هم زده و چه تأثیراتیدر میان مردم هشیار و مبارز خاورمیانه به جای گذاشته است؛ و نمیبینند که مبارزه و مقاومت های قهرمانانه زنان و مردان کوبانیپرده ریا و تزویر را در مقیاس زیادی از چهره امپریالیسم آمریکا میدرد، آمریکائی که با راندن هیولائیبه نام داعشبه جلوی صحنه، نقشه های جنگی خود را پیش برده و می کوشد در مقابل این هیولا خود را فرشته نجات جلوه گر سازد.مردم هشیار جهان می پرسند آمریکائی که با همکاری فرانسه و انگلستان به راحتی توانست دولت قذافیدر لیبی را با داشتن ارتشی سازمان یافته و مستحکم و با دستگاه های عریض و طویل قدرتمندشدر مدت کوتاهی در هم بکوبد، چگونه است که امروز علیرغم تشکیل ائتلافی از دولت های دست نشانده و امپریالیست های متحدشو همراه کردن بيش از 50قدرت دولتی با خود ، "قادر"نیست در جنگ داعش با مردم مبارز کوبانی ، حتی یک ضربه کاری به آن وارد کند! بسیج افکار عمومی در این زمینه به درجه ای است که این دشمنان مجبور شده انددر پاسخ، یا به عذر و بهانه های بی مقدار متوسل شوند و یا در رسانه های خویش به پخش اخبار دروغ در این مورد مبادرت کنند. چه چیزی جز مبارزه قهرمانانه و حماسی، به گونه ای که زنان و مردان کوبانیدست اندر کار آن هستند می توانست در مدتی کوتاه چنین اثبات گر دروغین بودن ادعاهای دشمنان مردم باشد!؟ چه چیزی جز همین مبارزه، می توانست همکاری دولت رسوای ترکیه با جنایتکارانداعش ، آن جا که مرز را به روی مبارزان کُردبرای پیوستن به رزمندگانکوبانیبست، آن جا که تظاهرات مردم مبارز و رزمنده کُردو تُرک در خیابان های شهرهای مختلف ترکیه در حمایت از توده های کوبانی را به خون و آتش کشید، در مقابل جهانیان افشاء و رسوا تر از پیش سازد!؟ چه چیزی جز همین مقاومت می توانست نشان دهد که شعار"کُردستان مستقل" در نزد دولت اقلیم بارزانی به خاطر فریب مردم کُردو بردن آن ها به زیر پرچم آمریکاست. والا چه دلیلی وجود دارد که آن ها با وجود طرح چنین شعاریو به رغم برخورداری از قدرت و تجهیزات لازم و ادعای دشمنی با داعش، به کمترین اقدامی برای کمک به مردم قهرمان کُردکوبانیمبادرت نمیکنند!
آری صاحبان چشمان کم سو با عدم باور به قدرت توده ها قادر به دیدن این امور و رشد آگاهی در پرتو آن در میان ستمدیدگاننیستند. آن ها هم چنین، به حرکت در آمدن توده ها در نقاط مختلف در پشتیبانی از کوبانی را هم حوادث کوچکی می شمارندو نمیتوانند ببینند که همین سرازیر شدن توده ها به خیابان ها در حمایت از مبارزه مسلحانه مردم دلیر کوبانیتمرینی برای پا گذاشتن خود آن ها به عرصه مبارزات بزرگتری است؛ و پلاکاردهای"کوبانیتنها نیست"در دست این توده هم سرنوشت، نشان جرقه های آتشی هستند که دیر یا زود گُرگرفته و آتش به خرمن دشمن خواهد زد. رزم دلاورانهرزمندگانکوبانیدر میان همه سیاهی ها و دنیای تاریک و منجمدیکه داعشگسترش آن را در سراسر خاورمیانه هدف خود قرار داده، در عین حال تابش نور امید در دل ستمدیدگانو گرمی بخش قلب آن هاست.این ها پیروزیهائیهستند که به دست زنان و مردان جنگجو و مصمم و قاطع در نبرد با داعش، این سگ زنجیری جدید امپریالیسم آمریکا در خاورمیانه به دست آمده اند.به واقع، کوبانیبا تأثیرات انقلابی ارزشمندی که تا کنون در میان توده های منطقه و جهان به جای گذاشته است، کار خود را کرده و پیشاپیش به پیروزی دست یافته است. پس بحث شکست یا عدم شکست کوبانیبی معناست.البته ما این را می دانیم که کوبانیبا تنی زخمی میرزمد و در این رزم هر آن توازن قوا ممکن است به سود دشمن تغییر کند. در عین حال کوبانیرا خطرات دیگری هم تهدید می نماید، از جمله خطر تلاش دشمن برای نفوذ در میان مبارزین و به انحراف بردن و به شکست کشاندن جنبش از درون.باید به یاد داشت که در عصری که ما زندگی می کنیم تنها و تنها با رهبری های واقعاً کمونیستی امکان پیروزی یک جنبش انقلابی وجود دارد، امری که متأسفانه توده های قهرمان و رزمنده کوبانیدر حال حاضر از عدم وجود آن در رنج اند- هر چند جنگ دلیرانه این مردم انقلابی، خود هموار کننده راه شکل گیری چنین رهبری است.
زنان و مردان رزمنده کوبانیبا مبارزه مسلحانه خود با دشمن کارگران و ستمدیدگانخاورمیانه، قدم در راهی گذاشته اندکه تنها راه پایان دادن به سلطه سرمایه داران (چه امپریالیست ها و چه سرمایه داران وابسته در کشورهای تحت سلطه) در منطقه می باشد. از این رو مبارزه آن ها در مسیر تاریخ رو به جلو قرار دارد. در راستای راهی پر فراز و نشیب، پر پیچ خم و مملو از درهم شکستن ها و دوباره سر بر آوردن ها، سوختن ها و از خاکستر خود دوباره زنده شدن ها، شکست ها و پیروزی ها و بالاخره پیروزی. تاریخاصولاً این چنین به پیش رفته است.
بگذاریدسخنم را با ابراز انقلابی ترین درود ها نسبت به زنان سلحشور و حماسه ساز کوبانیبه پایان ببرم.
امپریالیسم آمریکا سال هاست که داعشی هائیچون جمهوری اسلامی را به مثابه سگان زنجیری خود در منطقه رها کرده تا در شرایط رکود و خوابیدن تولید در سیستم سرمایه داری جهانی ، زنان را با سنت ها و آداب و رسوم عهد تاریک فئودالیبه زنجیر بکشند. ولی زنان نیز سال هاست در همه جا برای گسستن زنجیرهای دست و پای خود لحظه ای از مبارزه باز نایستادهو به هر شکل ممکن در مقابل این مرتجعینقد علم کرده اند. اکنون که زنان رزمنده کوبانیسلاح به دست در سنگر مقدم مبارزه با امپریالیسم و مزدور داعشیاش می جنگند، سیمای مبارزات انقلابی آینده را هم ترسیم می کنند. دور نیست روزی که زنان مبارز و انقلابی در سرتاسر خاورمیانه با الهام از رزم دلیرانه کنونی زنان قهرمان کوبانیدر ابعادی هر چه توده ای تر در کنار مردان مبارز و انقلابی پا به میدان جنگ مسلحانه با دشمن بگذارند؛ و آن روز امپریالیسم و همه دشمنان کارگران و ستمدیدگاندر منطقه ما مرگ خود را در جلوی چشمان شان خواهند دید.
22مهر 1393 - 14 اکتبر 2014
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر