نگاهي به...

هر آنچه منتشر ميشود به قصد و هدف آگاهی رسانی و روشنگری است۰ ما حق "آزاد ی بيان" و" قلم" را جزء لاينفک مبارزه خود ميدانيم! ما را از بر چسب و افترا زدن باکی نيست! سلام به شهدای خلق! سلام به آزادی!

۱۳۹۳ خرداد ۲۶, دوشنبه

نامه سرگشاده‌ی مریم زندی به رییس جمهور: وزارت کشور من را مجبور به استعفا کرده است

نامه سرگشاده‌ی مریم زندی به رییس جمهور: وزارت کشور من را مجبور به استعفا کرده است

maryam-zandi
عکس از علی تهرانی
مریم زندی، عکاس و رییس پیشین هیات مدیره انجمن ملی عکاسان ایران در نامه ای به حسن روحانی، رییس جمهور ایران نسبت به درخواست وزارت کشور مبنی بر حذف او از هیات مدیره انجمن عکاسان ایران اعتراض کرد.
در نامه‌ای که خانم زندی نسخه‌ای از آن را در اختیار سایت عکس آنلاین قرار داده، آمده است :
به نام خدا
تاریخ:۱۳۹۲/۹/۱۱
ریاست محترم جمهور، جناب آقای دکتر روحانی
با سلام
گفتید که سپیده را می بینم و ما امید بستیم به سپیده برای این شب تاریک طولانی
می‌دانم که سرتان شلوغ است وهمه برای دادخواهی ظلم هایی که برآنهارفته سراغ شما آمده اند، حق دارید ولی…من هم به شعار تدبیر و امید شما رأی داده ام.
در طول ۳۵ سال کار عکاسی حرفه ای ام بعنوان تنها زن عکاس حرفه ای ایران که تمام جریانات انقلاب۵۷ ‌را (در حدود ۲ سال) عکاسی کرده  و به عنوان کسی که به تنهایی آرشیو منحصر به فردی از ‌بزرگان و هنرمندان و‌تاثیرگذاران هنر وسیاست در این مرز و بوم تهیه کرده (که ادای دین من بوده به فرهنگ‌ میهنم) نه تنها هرگز کمک و همراهی با من نشده بلکه در هر‌مقطع با مشکلات و موانع بسیار‌ روبرو‌ شده ام .
●در تیر ماه سال ۱۳۸۸‌ به جرم عکاسی در تظاهرات دستگیر شدم که البته بعد از بازجویی و انگشت نگاری وغیره ،  آزاد شدم.
●در‌خردادماه سال ۱۳۸۹ نشان درجه یک هنر راکه قرار بود از دست رئیس دولت وقت بگیرم، دراعتراض به فشارها و شرایط بسیار بد عکاسان وعکاسی در جامعه‌، نگرفتم وطی نامه ای دلایل خود را ابراز کردم. ازآن تاریخ به شکل‌های مختلف برای من محدودیت ایجاد شده است.
جناب آقای روحانی
من عکاسم، قاضی نیستم ! عکاسی برای من حرفه، هنر ووظیفه است.
ایمان دارم که عکسهایم از وقایع اجتماعی ایران، اسنادی برای ملت ما و نسلهای آینده است و تاریخ قضاوت خواهد کرد که من تا چه اندازه به وظیفه ی فرهنگی خود عمل کرده ام.
همانطور که در تاسوعا و عاشورای سال ۱۳۵۷ و تمام وقایع انقلاب ‌‌در خیابان بودم و عکاسی می‌کردم  (که عکسهایش‌سالهاست‌‌ در‌ محاق ‌سانسور وزارت‌ ارشاد قرار گرفته). همانطورکه در پیروزی شما در خرداد ۱۳۹۲ بین مردم بودم واز شادی آنها عکاسی می کردم، هراتفاقی که در میهن من بیفتد من موظف به ثبت آن هستم .
طی نامه شماره ۳۹۰۰۴ به تاریخ‌ ۱۳۹۲/۳/۲۳‌وزارت کشور، صدور پروانه تأسیس برای انجمن صنفی عکاسان ایران  (تنها NGO عکاسی فراگیر ایران) ‌منوط‌به حذف ! من‌ازهئیت مدیره انجمن شده است. انجمنی که من از موسسان آن بوده ام و‌در اولین ‌و تنها مجمع عمومی آن بالاترین تعداد رأی را داشته ام و حدود ۹ سال مسئولانه و مشتاقانه انرژی و وقتم رابه امید ارتقای جامعه و هنر‌عکاسی، درآن صرف کرده ام.
اکنون چون اعتراضات، دلایل و نامه نگاری های من به مسئولین، در این مدت به جایی نرسیده ومن بخاطر موقعیت انجمن عکاسان ایران، ‌مجبور به استعفا هستم و حتی نمی‌دانم ازچه مرجعی و بخاطر چه جرمی قرار است مجازات واز حقوق اجتماعی خود محروم شوم، به آخرین امیدم یعنی نوشتن این نامه متوسل شده‌ام.
درطول سی و پنج سال عکاسی حرفه ای درکشورم مطمئن هستم که هرگز خلاف قانون کاری نکرده‌ام. استدعا دارم دستور بفرمائید اگر من گناهی (جرمی) مرتکب شده ام آنرا مطرح ودر دادگاهی عادلانه ثابت کنند.
این نامه به معنی آنست که امیدعدالت در دلهای ما زنده شده، پس ای عدالت به میهن غمگین من بتاب.
با احترام وتشکر
مریم زندی

هیچ نظری موجود نیست: