نامه کارگران زندانی به اجلاس ٢٠١٤ آی ال او
آقایان و خانم ها، صدای نمایندگان تشکل های مستقل کارگری و کارگران را از زندان اوین رضا شهابی و بهنام ابراهیم زاده، جعفر عظیم زاده ، جمیل محمدی، مهدی فراحی شاندیز، عبدالرضا قنبری و از زندان رجایی شهر کرج شاهرخ زمانی و رسول بداغی و از زندان تبریز محمد جراحی ، از زندان مهاباد ابراهیم مصطفی پور ، قاسم مصطفی پور ، جمال مینا شیری ، هادی تنومند ، محمد کریمی و همچنین از زندان بوکان محمد مولانایی ، یوسف آب خرابات ، واحد سیده و دیگر دوستان کارگری که در زندانهای مختلف مانند سنندج ، اهواز ، اصفهان و شیراز ، مشهد و ... زندانی هستند ، بشنوید.
..........
بخش اول نامه کارگران زندانی به اجلاس ٢٠١٤ آی ال او،
با سلام به حاضرین در نشست سالانۀ آی ال او
صدای ما را از زندان گوهردشت، اوین و زندان مرکزی تبریز بشنوید
جناب رئیس ، تشکل ها ، سندیکا ها و اتحادیه های کارگری شرکت کننده در نشست سالانه 2014 سازمان جهانی کار:
توجه شما را به سرکوب و خفقان علیه تشکل های کارگری و نقض ابتدایی ترین حقوق خانواده 50 میلیونی کارگران ایران در نبود امنیت شغلی ، اخراج میلیونی ، دستمزد های یک چهارم زیر خط فقر و ممنوعیت حق اعتصاب و حق ایجاد تشکل مستقل کارگری و کشتار و اعمال ضد کارگری و راسیستی علیه کارگران پناهنده افغانی در ایران توسط ماموران جمهوری اسلامی جلب می کنیم.
آقایان و خانم ها، صدای نمایندگان تشکل های مستقل کارگری و کارگران را از زندان اوین رضا شهابی و بهنام ابراهیم زاده، جعفر عظیم زاده ، جمیل محمدی، مهدی فراحی شاندیز، عبدالرضا قنبری و از زندان رجایی شهر کرج شاهرخ زمانی و رسول بداغی و از زندان تبریز محمد جراحی ، از زندان مهاباد ابراهیم مصطفی پور ، قاسم مصطفی پور ، جمال مینا شیری ، هادی تنومند ، محمد کریمی و همچنین از زندان بوکان محمد مولانایی ، یوسف آب خرابات ، واحد سیده و دیگر دوستان کارگری که در زندانهای مختلف مانند سنندج ، اهواز ، اصفهان و شیراز ، مشهد و ... زندانی هستند ، بشنوید.
با توجه به اینکه بسیاری از کارگران و نمایندگان واقعی کارگری زندانی از جمله بهنام ابراهیم زاده ،جعفر عظیم زاده و جمیل محمدی هم اکنون که این پیام تهیه می شود در سلول انفرادی زیر بازجویی و شکنجه قرار دارند، و یا بسیاری به دنبال پرونده سازیها تحت پیگرد هستند، و تعدادی از کارگران زندانی بصورت ناشناس در زندانها می باشند، چون جمهوری اسلامی هیچ گونه آماری نمی دهد.
ما امضا کنندگان این نامه با استناد به دلایلی که در متن دیگری که در پیوست این نامه تقدیم خواهیم کرد از شما می خواهیم در جهت امکان کسب حقوق حقه طبقه کارگر ایران به کارگران ایرانی که داعیۀ نمایندگی آن ها را دارید، سه درخواست ما را در نشست 2014 سازمان جهانی کار پیش ببرید :
1 – با توجه به دلایل پیوست، خانه کارگر و یا تشکل های دولتی وابسته به آن نماینده کارگران ایران نیستند، به آنها اجازه شرکت در اجلاس به عنوان نمایندگان کارگران ایران را ندهید.
2 – ما از شما که ادعای نمایندگی کارگران را دارید می خواهیم شرکت جمهوری اسلامی در اجلاس آتی را منوط نمایید به بر گذاری انتخابات آزاد در جهت انتخاب نمایندگان کارگران ایران برای شرکت در اجلاس آتی سازمان آی ال او تحت قوانین مربوط به مقاوله نامه های 98 و 87 که با نظارت نمایندگان انتخابی از میان تشکل های کارگری مستقل شرکت کننده در اجلاس سازمان جهانی کار برگزارگردد ، تا در یک انتخابات آزاد وبا نظارت سازمان جهانی کار معلوم شود نمایندگان واقعی کارگران ایران چه کسانی هستند.
3 - همچنین حضور تمامی بخش های جمهوری اسلامی در اجلاس آتی سازمان جهانی کار را مشروط به رعایت کلیه مواد مقاوله نامه های 98 و 87 و دیگر قوانین جهانی کار نمایید .
1 – با توجه به دلایل پیوست، خانه کارگر و یا تشکل های دولتی وابسته به آن نماینده کارگران ایران نیستند، به آنها اجازه شرکت در اجلاس به عنوان نمایندگان کارگران ایران را ندهید.
2 – ما از شما که ادعای نمایندگی کارگران را دارید می خواهیم شرکت جمهوری اسلامی در اجلاس آتی را منوط نمایید به بر گذاری انتخابات آزاد در جهت انتخاب نمایندگان کارگران ایران برای شرکت در اجلاس آتی سازمان آی ال او تحت قوانین مربوط به مقاوله نامه های 98 و 87 که با نظارت نمایندگان انتخابی از میان تشکل های کارگری مستقل شرکت کننده در اجلاس سازمان جهانی کار برگزارگردد ، تا در یک انتخابات آزاد وبا نظارت سازمان جهانی کار معلوم شود نمایندگان واقعی کارگران ایران چه کسانی هستند.
3 - همچنین حضور تمامی بخش های جمهوری اسلامی در اجلاس آتی سازمان جهانی کار را مشروط به رعایت کلیه مواد مقاوله نامه های 98 و 87 و دیگر قوانین جهانی کار نمایید .
20/05/2014
شاهرخ زمانی عضو سندیکای نقاشان از زندان گوهر دشت کرج
محمد جراحی عضو کمیته پیگیری ایجا د تشکل های کارگری از زندان تبریز
شاهرخ زمانی عضو سندیکای نقاشان از زندان گوهر دشت کرج
محمد جراحی عضو کمیته پیگیری ایجا د تشکل های کارگری از زندان تبریز
(پیوست بخش اول)
بخش دوم نامه کارگران زندانی به اجلاس 2014 آی ال او،
بخش دوم نامه کارگران زندانی به اجلاس 2014 آی ال او،
ما با استناد به دلایل زیر ثابت می کنیم خانه کارگر یا تشکل های وابسته به آن نماینده کارگران ایران نیستند.
تنها جرم ما کارگران زندانی در جمهوری اسلامی تاکید و مطالبه حق تشکل ، حق اعتصاب و مطالبات اولیه کارگری است، بعنوان مثال بطوری که مشاهده می کنید، بر گزاری اول ماه مه روز جهانی کارگر در تمامی دنیا برسمیت شناخته شده و برگزار می شود اما جمهوری اسلامی با ددمنشی تمام روز جهانی کارگر را هر ساله در تمامی شهر های ایران به روز بگیر و ببند و سرکوب تمام عیار کارگران تبدیل می کند و امسال نیز طبق روال هر ساله اش کارگران را در شهر های مختلف مانند تهران ، کرج ، اهواز ، اصفهان ، سنندج و ... بشدت سرکوب و دهها فعال کارگری را دستگیر و زندانی یا بازداشت کرد.
جناب رئیس و تشکل های کارگری ، حاضرین در نشست، دستگیری و زندانی کردن فعالین و اعضای تشکل های کارگری و سرکوب تشکل های مستقل کارگری مانند سندیکای کارگران هفت تپه، سندیکای کارگران شرکت واحد و سندیکای نقاشان تهران ، سندیکای نقاشان کرج ، خبازان سقز ، سندیکای فلز کار مکانیک و کمیته های کارگری پیگیری و هماهنگی ، کمیته های دفاع از کارگران زندانی و اتحادیه آزاد کارگران و فعالین کارگری و کارگران اعتصابی کار روز مره جمهوری اسلامی است. این سرکوبها در شرایطی صورت می گیرد که حکومت ضد کارگری با تحمیل دستمزد یک چهارم زیر خط فقر ، نابودی امنیت شغلی از طریق تحمیل قرارداد های موقت و سفید امضا و اخراج گسترده کارگران و بیکار سازی میلیونی و حذف یارانه ها (و غارت ثروت عمومی به صورت اختلاس ها و رانت های دولتی ) و رشد نجومی گرانی و تورم و بالاخره نابودی تمامی قوانین حمایتی در حوزه های قوانین کار، بیمه های بیکاری ، بازنشستگی ، درمانی و از کار افتادگی و در شرایط سرکوب و منع آزادی فعالیت تشکل های مستقل و داشتن حق اعتصاب، خانواده 50 میلیونی کارگران را بدون داشتن وسیله دفاع از ابتدایی ترین حقوق خود در وضع فلاکت عمومی ، گرسنگی و مرگ تدریجی قرار داده است ، از طرفی بر خلاف میثاق ها و مقاوله نامه های جهانی جمهوری اسلامی، مثلا" مقاوله نامه 98 بخصوص مواد یک، دو و سه مقاوله نامه فوق، تشکل های دولتی و کارفرمایی را به عنوان تشکل های کارگری از طریق سرکوب ، خفقان و بگیر و ببند به جای تشکل های کارگری تحمیل کرده است، در همین حال 35 سال است جوامع جهانی کارگری را نیز فریب داده نمایندگان انتصابی و دولتی و کارفرمایی را به عنوان نماینده کارگران در این جلسات شرکت می دهد. در مقابل با نادیده گرفتن مقاوله نامه 87 از حضور نمایندگان واقعی کارگران در جلسات سازمان جهانی کار جلو گیری می کند .ما توجه جناب عالی و نمایندگان کارگران از کشورهای مختلف و دیگر دوستان شرکت کننده در نشست 2014 را به برخی از موارد متن مقاوله نامه که توسط جمهوری اسلامی زیر پا گذاشته می شود و سپس تناقض آشکار آن با تشکل های دروغین و دست ساز وابسته به رژیم جمهوری اسلامی به نقل از قوانین خود رژیم جلب می کنیم( تا مشخص شود جمهوری اسلامی چگونه طی 35 سال کارگران ایران را سرکوب کرده و طی همین 35 سال گذشته چگونه جوامع جهانی را فریب داده است) :
جناب رئیس و تشکل های کارگری ، حاضرین در نشست، دستگیری و زندانی کردن فعالین و اعضای تشکل های کارگری و سرکوب تشکل های مستقل کارگری مانند سندیکای کارگران هفت تپه، سندیکای کارگران شرکت واحد و سندیکای نقاشان تهران ، سندیکای نقاشان کرج ، خبازان سقز ، سندیکای فلز کار مکانیک و کمیته های کارگری پیگیری و هماهنگی ، کمیته های دفاع از کارگران زندانی و اتحادیه آزاد کارگران و فعالین کارگری و کارگران اعتصابی کار روز مره جمهوری اسلامی است. این سرکوبها در شرایطی صورت می گیرد که حکومت ضد کارگری با تحمیل دستمزد یک چهارم زیر خط فقر ، نابودی امنیت شغلی از طریق تحمیل قرارداد های موقت و سفید امضا و اخراج گسترده کارگران و بیکار سازی میلیونی و حذف یارانه ها (و غارت ثروت عمومی به صورت اختلاس ها و رانت های دولتی ) و رشد نجومی گرانی و تورم و بالاخره نابودی تمامی قوانین حمایتی در حوزه های قوانین کار، بیمه های بیکاری ، بازنشستگی ، درمانی و از کار افتادگی و در شرایط سرکوب و منع آزادی فعالیت تشکل های مستقل و داشتن حق اعتصاب، خانواده 50 میلیونی کارگران را بدون داشتن وسیله دفاع از ابتدایی ترین حقوق خود در وضع فلاکت عمومی ، گرسنگی و مرگ تدریجی قرار داده است ، از طرفی بر خلاف میثاق ها و مقاوله نامه های جهانی جمهوری اسلامی، مثلا" مقاوله نامه 98 بخصوص مواد یک، دو و سه مقاوله نامه فوق، تشکل های دولتی و کارفرمایی را به عنوان تشکل های کارگری از طریق سرکوب ، خفقان و بگیر و ببند به جای تشکل های کارگری تحمیل کرده است، در همین حال 35 سال است جوامع جهانی کارگری را نیز فریب داده نمایندگان انتصابی و دولتی و کارفرمایی را به عنوان نماینده کارگران در این جلسات شرکت می دهد. در مقابل با نادیده گرفتن مقاوله نامه 87 از حضور نمایندگان واقعی کارگران در جلسات سازمان جهانی کار جلو گیری می کند .ما توجه جناب عالی و نمایندگان کارگران از کشورهای مختلف و دیگر دوستان شرکت کننده در نشست 2014 را به برخی از موارد متن مقاوله نامه که توسط جمهوری اسلامی زیر پا گذاشته می شود و سپس تناقض آشکار آن با تشکل های دروغین و دست ساز وابسته به رژیم جمهوری اسلامی به نقل از قوانین خود رژیم جلب می کنیم( تا مشخص شود جمهوری اسلامی چگونه طی 35 سال کارگران ایران را سرکوب کرده و طی همین 35 سال گذشته چگونه جوامع جهانی را فریب داده است) :
مقاوله نامه 98 مصوب سی دومین اجلاس سازمان جهانی کار در 8 ژویئه 1949 مربوط به حق تشکل و مذاکره دسته جمعی است ، ماده 1- الف – کارگران باید در مقابل اعمال ضد اتحادیه ی و تبعیض آمیز در زمنیه اشتغال از حمایت کافی برخوردار باشند.
ب - این گونه حمایت ها بویژه در موارد زیر باید اعمال گرد :
1 - مشروط نمودن استخدام یک کارگر به اینکه عضو یک اتحادیه شود یا از عضویت یک اتحادیه استعفا کند.
2 - اخراج یک کارگر یا ایجاد مزاحمت برای او با وسائل مختلف به علت عضویت وی در یک اتحادیه یا به علت مشارکت وی در فعالیت تشکیلاتی در غیر ساعت کار و در صورت موافقت کارفرما در جریان ساعت کار.
ماده 2 :
1- اتحادیه ها باید در مقابل هر گونه اقدام و فعالیت طرف مقابل که مستقیم یا غیر مستقیم بر علیه نمایندگان اعمال می شود و جنبه مداخله در تشکیلات و فعالیت و امور آنها را دارد کاملا" معصونیت داشته باشند .
2 – اقدامات زیر از جمله اقداماتی است که از لحاظ مقررات این ماده به منزله مداخه ای غیر موجه تلقی می گردد.
الف – اقدام تحریک آمیز به منظور ایجاد اتحادیه کارگری دیگری که تحت نفوذ کارفرما یا اتحادیه کارفرمایی باشد.
ب – پشتیبانی از اتحادیه های کارگری به وسیله کمک مالی از طریق دیگر، بدین منظور که اتحادیه های مذبور را تحت نظارت کارفرما یا اتحادیه کارفرمایی بگیرند.
ب - این گونه حمایت ها بویژه در موارد زیر باید اعمال گرد :
1 - مشروط نمودن استخدام یک کارگر به اینکه عضو یک اتحادیه شود یا از عضویت یک اتحادیه استعفا کند.
2 - اخراج یک کارگر یا ایجاد مزاحمت برای او با وسائل مختلف به علت عضویت وی در یک اتحادیه یا به علت مشارکت وی در فعالیت تشکیلاتی در غیر ساعت کار و در صورت موافقت کارفرما در جریان ساعت کار.
ماده 2 :
1- اتحادیه ها باید در مقابل هر گونه اقدام و فعالیت طرف مقابل که مستقیم یا غیر مستقیم بر علیه نمایندگان اعمال می شود و جنبه مداخله در تشکیلات و فعالیت و امور آنها را دارد کاملا" معصونیت داشته باشند .
2 – اقدامات زیر از جمله اقداماتی است که از لحاظ مقررات این ماده به منزله مداخه ای غیر موجه تلقی می گردد.
الف – اقدام تحریک آمیز به منظور ایجاد اتحادیه کارگری دیگری که تحت نفوذ کارفرما یا اتحادیه کارفرمایی باشد.
ب – پشتیبانی از اتحادیه های کارگری به وسیله کمک مالی از طریق دیگر، بدین منظور که اتحادیه های مذبور را تحت نظارت کارفرما یا اتحادیه کارفرمایی بگیرند.
ماده 3 – در صورت لزوم باید سازمانهای ایجاد گردد که با شرایط و اوضاع هر کشور متناسب بوده و احترام و حقوق و آزادی اتحادیه به نحوی که مواردی یک ، دو و سه توضیح داده شده تامین نماید.
ماده 4 – در تشریک به مبادله آزاد قرار دادهای دسته جمعی بین اتحادیه کارگری و کارفرمایان.
و همچنین مقاوله نامه 87 در سی یکمین اجلاس جهانی در تاریخ 17 ژوئن 1948 در آزادی ایجاد انجمن ها و حمایت از تشکل و آزادی بیان در ماده دو بدون اجازه قبلی اقدام به تشکیل سازمانها به میل خود نموده یا به این سازمانها بپیوندد.
و همچنین مقاوله نامه 87 در سی یکمین اجلاس جهانی در تاریخ 17 ژوئن 1948 در آزادی ایجاد انجمن ها و حمایت از تشکل و آزادی بیان در ماده دو بدون اجازه قبلی اقدام به تشکیل سازمانها به میل خود نموده یا به این سازمانها بپیوندد.
ماده 3 – حق دارند اساسنامه و آئین نامه خود را تنظیم و نمایندگان خود را آزادانه انتخاب و عموم فعالیت خود را تنظیم و برنامه عملی خود را اعلام دارند.
ماده 4 – مقامات دولتی از هرگونه مداخله که ممکن است این حق را محدود یا مانع اعمال قانونی، باید خود داری نمایند.
ماده 5 – حق تشکیل اتحادیه ها ، فدراسیون یا کنفدراسیون و پیوستن به سازمانهای بین المللی .
حالا توجه نمایندگان و ریاست نشست را به تناقض آشکار قوانین سازمان جهانی با قوانین و تشکل های دولتی ساخته و پرداخته جمهوری اسلامی که در واقع انتصابی هستند جلب می کنم :
الف – شورای اسلامی کار ، انجمن های صنفی انتخابات و تشکیل شورای اسلامی کار مصوب 1363 /10/1
1- بر خلاف تعریف تشکلهای صنفی ماده یک هدف تشکیل را تامین قسط اسلامی و در تامین این درک ضد انسانی و ضد کارگری و ماده 2 در شرایط انتخاب شونده دیگر تاکید می کند اعتقاد و التزام عملی به اسلام و به ولایت فقیه و وفا داری به قانون اساسی .
حالا توجه نمایندگان و ریاست نشست را به تناقض آشکار قوانین سازمان جهانی با قوانین و تشکل های دولتی ساخته و پرداخته جمهوری اسلامی که در واقع انتصابی هستند جلب می کنم :
الف – شورای اسلامی کار ، انجمن های صنفی انتخابات و تشکیل شورای اسلامی کار مصوب 1363 /10/1
1- بر خلاف تعریف تشکلهای صنفی ماده یک هدف تشکیل را تامین قسط اسلامی و در تامین این درک ضد انسانی و ضد کارگری و ماده 2 در شرایط انتخاب شونده دیگر تاکید می کند اعتقاد و التزام عملی به اسلام و به ولایت فقیه و وفا داری به قانون اساسی .
د – عدم وابستگی به گرایشات ، احزاب و سازمانها .( این دو ماده یعنی حلقه به گوش شدن به مافیای ثروت و قدرت در اعمال کارگری که باعث می شود بخشی از کارگران مجبور به جاسوسی علیه بخش دیگر کارگران شوند که در طی 35 سال گذشته هزاران نمونه از آنها دیده شده است )
ب – آئین نامه اجرایی قانون شوراهای اسلامی کار مصوب 17/7/1364 :
ماده 2 – شوراهای اسلامی کار دارای اساسنامه خواهند بود در چهار چوب قانون شورا ها و آئین نامه مربوطه تنظیم و نباید مخالف با موازین اسلامی و قانون اساسی جمهوری اسلامی باشد و پس از تایید شورای عالی کار و ثبت در وزارت کار و امور اجتماعی به اجرا در خواهد آمد. ( این قوانین ضمن اینکه آزادی کارگران را بطور کامل سلب می کند و تمامی مطالبات صنفی و سیاسی کارگران را نادیده گرفته و تشکل های آنها را وابسته به ایدولوژی حاکمیت کرده است که باید تماما" تحت سلطه و هم جهت با حکومت باشند و تشکل های کارگری برای ایجاد شدن خود باید از طرف بخش های مختلف حکومت(مانند وزارت کار و امور اجتماعی که بخشی از حکومت است اجازه بگیرد و ...) گزینش و تایید شوند در غیر این صورت حق انتخاب شدن ، حق انتخاب کردن و حتی تشکل ها حق تشکیل شدن را ندارند، کاملا" مشخص است که کارگران در انتخاب شدن یا انتخاب کردن ذره ای آزادی ندارند، ما تعجب می کنیم طی 35 سال گذشته چرا سازمان جهانی کار با توجه به عملکرد جمهوری اسلامی اجازه شرکت به خانه کارگر به عنوان نماینده کارگران ایران داده است و یا چرا تحقیقی در این مورد به عمل نیاورده است؟
در همین حال قوانین جمهوری اسلامی ضمن اینکه تمامی آزادی های کارگران را در مورد انتخاب کردن و یا انتخاب شدن و غیر سلب می کنند بلکه با رسالت و ذات مقاوله نامه های 98 و 87 صد در صد در تناقض هستند. تحت چنین وابستگی ها است که شورای عالی کار در تعیین دستمزد برای کارگران طی 35 سال گذشته همیشه جانب کار فرمایان و دولت را که خود یک کار فرمای بزرگ است گرفته و همیشه سقف دستمزد کارگران را یک چهارم زیر خط فقر تعیین کرده است. (وزارت کار نماینده مستقیم دولت ضد کارگری می باشد.)
ج – ماده 3 آئین نامه انتخابات قانون شورا های کار اسلامی مصوب 1364/4/3
"هیت وزیران :
ج – ماده 3 آئین نامه انتخابات قانون شورا های کار اسلامی مصوب 1364/4/3
"هیت وزیران :
تشخیص(ایجاد تشکل در شرکت های بزرگ) شرکت های بزرگ دولتی و همچنین زمان تشکیل شوراهای کار با کسب نظر از دستگاه مربوطه به عهده شورای عالی کار می باشد .
بطوری که ملاحظه می شود تحت چنین قانونی ایجاد تشکل کارگری حتی به شکل وابسته اش در موسسات و مجتمع های بزرگ صنعتی مانند بخش نفت ، گاز ، خودرو سازی و معدن و ... منوط به کسب اجازه از کارفرماها شده است (با توجه به ماده 3 مقاوله نامه 87 که می گوید ماده 3 – ( کارگران )حق دارند اساسنامه ، آئین نامه خود را تنظیم و نمایندگان خود را آزادانه انتخاب و عموم فعالیت خود را تنظیم و برنامه عملی خود را اعلام دارند. در حالی که در قوانین ایران کارگران اجازه دخالت در قانون کار را ندارند ) که هر گز کارفرما ها اجازه تشکیل را ندادند و در عوض بوسیله بسیج و حراست مسلح که وابسته به سپاه و وزارت اطلاعات هستند در کارخانجات حکومت پلیسی – نظامی بر قرار کردند.
د – دستور العمل مربوط به انتخاب نمایندگان کارگران مصوب 1371/ 12/6
بطوری که ملاحظه می شود تحت چنین قانونی ایجاد تشکل کارگری حتی به شکل وابسته اش در موسسات و مجتمع های بزرگ صنعتی مانند بخش نفت ، گاز ، خودرو سازی و معدن و ... منوط به کسب اجازه از کارفرماها شده است (با توجه به ماده 3 مقاوله نامه 87 که می گوید ماده 3 – ( کارگران )حق دارند اساسنامه ، آئین نامه خود را تنظیم و نمایندگان خود را آزادانه انتخاب و عموم فعالیت خود را تنظیم و برنامه عملی خود را اعلام دارند. در حالی که در قوانین ایران کارگران اجازه دخالت در قانون کار را ندارند ) که هر گز کارفرما ها اجازه تشکیل را ندادند و در عوض بوسیله بسیج و حراست مسلح که وابسته به سپاه و وزارت اطلاعات هستند در کارخانجات حکومت پلیسی – نظامی بر قرار کردند.
د – دستور العمل مربوط به انتخاب نمایندگان کارگران مصوب 1371/ 12/6
ماده 5 – طبق شرایط نمایندگی هر واحد با ضوابط به عهده هیات نظارت مرکب از افراد زیر است :
1- نماینده وزارت کار و امور اجتماعی (که همان دولت است)
2- نماینده کارفرما
1- نماینده وزارت کار و امور اجتماعی (که همان دولت است)
2- نماینده کارفرما
3- یک نفر از کارگران با سواد که خودش کاندیدای نمایندگی نباشد .
بطوری که ملاحظه می فرمایید انتخاب شدن نمایندگان کارگران باید تحت نظارت نماینده دولت و نماینده کارفرما صورت بگیرد و ملاحظه می فرمایید هیچ کدام از قوانین بیان شده جمهوری اسلامی هیچ رابطه با انتخاب شدن نمایندگان مستقل کارگری تعریف شده در مقاوله نامه 98 ماده های1، 2،3، 4 سازگاری ندارند، و صد در صد متناقض هستند.
و - آئین نامه چگونگی تشکیل انجمن های صنفی مصوب 1376 توسط هیات وزیران:
اولا" نصف بیشتر کارگران ایران که در کارگاه های زیر ده نفر کار می کنند مشمول داشتن تشکل و انتخابات نمی شوند ثانیا" مانند تمامی تشکل های دست ساز دولتی و فرمایشی ثبت و انحلال انجمن های صنفی در فصل سوم مواد 12، 13 ، 14 و 15 مستلزم تائید وزارت کار یا دیگر نماینده حکومت می باشد مخصوصا" مواد 19 و 20 کل اجازه فعالیت و ثبت آن را به عهده دولت گذاشته که صد در صد بر خلاف مقاوله نامه 87 می باشد. و البته از همه اینها بدتر و ضد کارگری تر مرامنامه خانه کارگر است. خانه کارگر "در ماده یک بازوی مکمل جمهوری اسلامی و تلاش در جهت مصالح اسلام و انقلاب اسلامی و تامین نیاز های عمومی تعریف می شود"،در ماده 3 استقرار نظام اقتصادی اسلامی و منطبق بر قانون اساسی را از وظایف خود بیان کرده است .
"ماده 4- تقویت هر چه بیشتر نهاد های جمهوری اسلامی و همکاری صمیمانه با آنها در جهت تحقق اهداف انقلاب شکوهمند اسلامی می باشد".( نهاد های که تماما" دشمن کارگران هستند ) آیا کسانی که تحت چنین اوصاف و معیار های حکومت جمهوری اسلامی انتصاب شده اند و از چنین قوانین ضد کارگری تبعیت می کنند ، می توانند نماینده کارگران باشند ؟ در حالی که تمامی تشکل های مستقل کارگری زیر سلطه این حکومت سرکوب می شوند و فعالین آنها در زندانها بسر می برند یا تحت پیگرد شدید قرار دارند.
اولا" نصف بیشتر کارگران ایران که در کارگاه های زیر ده نفر کار می کنند مشمول داشتن تشکل و انتخابات نمی شوند ثانیا" مانند تمامی تشکل های دست ساز دولتی و فرمایشی ثبت و انحلال انجمن های صنفی در فصل سوم مواد 12، 13 ، 14 و 15 مستلزم تائید وزارت کار یا دیگر نماینده حکومت می باشد مخصوصا" مواد 19 و 20 کل اجازه فعالیت و ثبت آن را به عهده دولت گذاشته که صد در صد بر خلاف مقاوله نامه 87 می باشد. و البته از همه اینها بدتر و ضد کارگری تر مرامنامه خانه کارگر است. خانه کارگر "در ماده یک بازوی مکمل جمهوری اسلامی و تلاش در جهت مصالح اسلام و انقلاب اسلامی و تامین نیاز های عمومی تعریف می شود"،در ماده 3 استقرار نظام اقتصادی اسلامی و منطبق بر قانون اساسی را از وظایف خود بیان کرده است .
"ماده 4- تقویت هر چه بیشتر نهاد های جمهوری اسلامی و همکاری صمیمانه با آنها در جهت تحقق اهداف انقلاب شکوهمند اسلامی می باشد".( نهاد های که تماما" دشمن کارگران هستند ) آیا کسانی که تحت چنین اوصاف و معیار های حکومت جمهوری اسلامی انتصاب شده اند و از چنین قوانین ضد کارگری تبعیت می کنند ، می توانند نماینده کارگران باشند ؟ در حالی که تمامی تشکل های مستقل کارگری زیر سلطه این حکومت سرکوب می شوند و فعالین آنها در زندانها بسر می برند یا تحت پیگرد شدید قرار دارند.
20/05/2014شاهرخ زمانی عضو سندیکای نقاشان از زندان گوهر دشت کرج
محمد جراحی عضو کمیته پیگیری ایجا د تشکل های کارگری از زندان تبریز
رضا شهابی عضو هیات مدیره و خزانه دار سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه از زندان اوین
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر