ﺑﻪ مناسبت ٢٦ آبان سالگرد درگذشت اﺳﺘﺎد اﺑﺮاھﯿﻢ ﭘﻮرداود

ميثم اسدي: اﺳﺘﺎد ابراهيم‌ پورداود يكي از ﭘﮋوھﺸﮕﺮاﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ به تاريخ و فرهنگ و تمدن ايران زمين خدمت بسياري كرده است. دلبستگي او به تاريخ ايران كهن و زبان‌هاي باستاني آن روزگار وی را دوستدار پژوهش در اين راستا به ويژه نوشتارهاي آيين زرتشت كرد. وي به شوند (:دليل) آشنايي اي كه با زبان هاي گوناگون دنيا داشت، در راستاي تاريخ و زبان هاي باستاني ايران كهن با ایران شناسان بزرگ جهان در پيوند بود. وي نخستين ﭘﮋوھﺸﮕﺮ پارسي زبان است ﮐﻪ اوﺳﺘﺎ را ﺑﻪ زبان پارﺳﯽ برگرداند و ايرانيان را با گوشه ي ارزشمندي از آداب، اخلاق، پند و اندرزها، باورهاي دینی، گزارش هاي تاریخی و اساتیری نیاکانشان، آشنا كرد. با توجه به شيوه ي نوشتاري اوستا و تفاوت آن با ساختار زبان پارسی امروز و همچنين به شوند پيچيدگي موجود در متن اوستای نخستین، ارزش کار و كوشش «استاد پورداود» روشن می‌شود. وي پافشاري بسياري در پارسي نوشتن و به كار نبردن واژه هاي عربي، در متن كرده است. افزون بر اين تلاش او بر اين قرار گرفته بود كه برگرداني روان، از اوستا به دست دهد. ديباچه ها و گزارش هايي كه «پورداود» براي بخش هاي گوناگون اوستا نوشته است ارزش كار او را براي ما بيشتر مي‌كند. تلاش اين استاد بزرگ در شناساندن اوستا را به كارهاي «گروته» و «راولينسون» در شناخت و كشف خط ميخي تشبيه كرده اند. دلبستگي «پورداود» به ايران زمين در سراسر زندگيش موج مي زد. خرمشاه، گفت و شنود پارسی، سوشیانس، فرهنگ ایران باستان، هرمزدنامه، آناهیتا یا پنجاه گفتار، خوزستان ما، بیژن و منیژه، فریدون، زین ابزار، برگردان كيماي سعادت، شهریار، سروده های پورداوود در گزارش خرده اوستا، چكامه اي درگزارش گاتها، برگردان بخش هاي مختلف اوستا و... از جمله آثاري است كه مي توان از او نام برد. سرانجام اين استاد ارجمند پس از سال ها تلاش و كوشش در شناساندن ايران به ايرانيان و جهانيان در ٢٦ آبان ١٣٤٧ديده از جهان فرو بست.