یکی از اتوبوس‌های مورد استفاده برای حمل و نقل شرکت‌کنندگان در میتینگ سیاسی
شاهین قبادی: این موضوع که شما گفتید فوق‌العاده مشکوک است. هیچ ربطی مطلقا به سازمان مجاهدین و شورای ملی مقاومت ایران ندارد. توجه کنید که ما در رابطه با رژیمی در ایران صحبت می‌کنیم که حرم امام رضا را می‌دهد بمب‌گذاری می‌کند، می‌اندازد گردن مخالفان و مدعی می‌شود این کار مجاهدین خلق بوده. تصریح می‌کنم که اینها سر سوزنی واقعیت ندارد و هدف خاص سیاسی و اغراض مشخص سیاسی بیان می‌شود و هیچ موردی هم سازمان مجاهدین نه چنین کاری کرده و نه چنین نیازی دارد و نه چنین چیزی را پذیرفته.
به‌رغم تکذیب این سازمان، بارها مسئله بسیج افراد خارجی توسط سازمان مجاهدین خلق ایران در دنیای مجازی و شبکه‌های اجتماعی مطرح و بحث‌انگیز شده است.
منبع:رادیو فردا
آلینا آلیمکووا، دختر دانشجوی قرقیز که مدتی را به
عنوان خبرنگار آزاد با سرویس قرقیزی رادیو اروپای آزاد/ رادیو آزادی همکاری
کرده به تازگی سفری به پاریس داشته است. اما این سفر برای آلینا آن گونه
که توصیف می‌کند سفری معمولی نبوده است.
آلینا می‌گوید که روزی اتفاقی با یک آگهی رو به رو شده که به گفته او کلیدی بود برای سفرش به پاریس. شهر رویاهای آلینا. آن هم با قیمتی باورنکردنی برای یک دختر دانشجو. بلیت رفت و برگشت، یک هفته اقامت در هتل چهار ستاره همراه با صبحانه:
«اساسا آنهایی که به این سفر آمده بودند بیشتر دانشجو بودند و همه شیفته قیمت پایین این سفر شده بودند. این که می‌شد حدود ۱۵۰ هزار تومان بدهی و مدتی را در پاریس بمانی. من آنجا جوان‌هایی را از روسیه، جمهوری چک، اوکراین و آسیای میانه دیدم.»
آلینا مانند بسیاری از دانشجویان و جوانان دیگر ای‌میلی برای برگزارکننده تور فرستاد، اما خودش می‌گوید همان جا پی برده است که باید کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه باشد. اما ترسی به دل راه نداد.
آلینا آلیمکولووا، راست، در میتینگ سیاسی در پاریس
آلینا سپس ادامه می‌دهد که برگزارکننده تور برایش توضیح داده است که او
باید در یک تظاهرات سیاسی در پاریس هم شرکت کند. پرچم در دست بگیرد و
شعارهایی به زبان فارسی بدهد. برگزارکننده تور که خانم آلیمکووا تلاش دارد
نام او محفوظ بماند به این دختر دانشجو اطمینان می‌دهد که این حرکت یک حرکت
اعتراضی مسالمت‌آمیز و خالی از خشونت است و او پس از آن صحیح و سالم به
خانه‌اش خواهد رسید.
آلینا آلیمکووا با این که خودش اذعان می‌کند که حتی یک کلمه فارسی هم نمی‌داند و چیز زیادی هم درباره مسائل مربوط به ایران نمی‌داند، اما تصمیم می‌گیرد با این پیشنهاد (به عقیده او) «خوب» به پاریس سفر کند.
۳۱ خردادماه ۱۳۹۲ ساعت ۹ شب در یک هوای سرد و بارانی آلینا همراه با یکی از هم‌دانشگاهیان قرقیزش قدم به ترمینال اتوبوس پراگ می‌گذارد. همه مسافرانی که قرار است سوار هشت دستگاه اتوبوسی شوند که از پراگ به پاریس می‌روند جوان‌اند و اغلب دانشجو و همه از طریق اینترنت به گفته او به نوعی استخدام شده‌اند. چنان که این دختر دانشجوی اهل قرقیزستان می‌گوید هیچ کس به درستی از هدف این سفر اطلاعی نداشته است.
یک دختر اهل روسیه به او می‌گوید که هدفش از این سفر دفاع از حقوق زنان ایرانی است. اما یکی از دوستان این دختر به میان حرف او می‌آید و می‌گوید چه کسی به زنان ایرانی اهمیت می‌دهد! حتی آلینا آلیمکووا به پسری از آلمان اشاره می‌کند که با اطمینان تصور می‌کرده در تظاهراتی برای حمایت از تحولات عراق شرکت کرده است.
در بدو ورود به پاریس مسافران متوجه می‌شوند که از هتل چهار ستاره وعده داده شده همراه با صبحانه گرم خبری نیست و این هتل ۶۰ کیلومتر با پاریس فاصله دارد. اول تیرماه مسافران را که به گفته این دختر دانشجو حالا قرار بود نقش معترضان به نظام حاکم در ایران را بازی کنند به جایی در نزدیکی فرودگاه شارل دوگل می‌برند. آنجا را که عده‌ای نگهبان شخصی محافظت می‌کردند با پرچم‌های زرد و بنفشی که به گفته خانم آلیمکووا اسم مریم رجوی بر آنها حک شده بود تزیین کرده بودند:
«آنجا همراه داشتن دوربین عکاسی و تلفن‌های هوشمند ممنوع بود و آنها همه وسایل ما را گرفتند.»
اما آلینا به رغم اخطارهای برگزارکننده تور با پرداختن مقداری پول به یکی از نگهبان‌ها دوربین خود را به داخل می‌برد. آلینا می‌گوید حدود ده هزار نفر داخل سالن حضور داشتند و به همه شرکت‌کنندگان کوپنی داده بودند که با آن می‌شد نوشیدنی و ساندویچ مجانی گرفت:
«من فکر می‌کنم سی درصد افرادی که آنجا دیدم از کشورهای دیگر آمده بودند و هفتاد درصد هم مخالفان حکومت ایران بودند.»
رادیوفردا گفته‌های این دختر جوان دانشجو را با سخنگوی سازمان مجاهدین خلق ایران در پاریس در میان گذاشت.
شاهین قبادی، سخنگوی این سازمان، طرح این گونه موضوعات را توطئه سازمان‌های اطلاعاتی جمهوری اسلامی ایران دانست و گفت که آنها از هفته‌ها قبل برای بی‌اعتبار کردن این نشست سیاسی برنامه‌ریزی کرده بودند:
آلینا می‌گوید که روزی اتفاقی با یک آگهی رو به رو شده که به گفته او کلیدی بود برای سفرش به پاریس. شهر رویاهای آلینا. آن هم با قیمتی باورنکردنی برای یک دختر دانشجو. بلیت رفت و برگشت، یک هفته اقامت در هتل چهار ستاره همراه با صبحانه:
«اساسا آنهایی که به این سفر آمده بودند بیشتر دانشجو بودند و همه شیفته قیمت پایین این سفر شده بودند. این که می‌شد حدود ۱۵۰ هزار تومان بدهی و مدتی را در پاریس بمانی. من آنجا جوان‌هایی را از روسیه، جمهوری چک، اوکراین و آسیای میانه دیدم.»
آلینا مانند بسیاری از دانشجویان و جوانان دیگر ای‌میلی برای برگزارکننده تور فرستاد، اما خودش می‌گوید همان جا پی برده است که باید کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه باشد. اما ترسی به دل راه نداد.
آلینا آلیمکووا با این که خودش اذعان می‌کند که حتی یک کلمه فارسی هم نمی‌داند و چیز زیادی هم درباره مسائل مربوط به ایران نمی‌داند، اما تصمیم می‌گیرد با این پیشنهاد (به عقیده او) «خوب» به پاریس سفر کند.
۳۱ خردادماه ۱۳۹۲ ساعت ۹ شب در یک هوای سرد و بارانی آلینا همراه با یکی از هم‌دانشگاهیان قرقیزش قدم به ترمینال اتوبوس پراگ می‌گذارد. همه مسافرانی که قرار است سوار هشت دستگاه اتوبوسی شوند که از پراگ به پاریس می‌روند جوان‌اند و اغلب دانشجو و همه از طریق اینترنت به گفته او به نوعی استخدام شده‌اند. چنان که این دختر دانشجوی اهل قرقیزستان می‌گوید هیچ کس به درستی از هدف این سفر اطلاعی نداشته است.
یک دختر اهل روسیه به او می‌گوید که هدفش از این سفر دفاع از حقوق زنان ایرانی است. اما یکی از دوستان این دختر به میان حرف او می‌آید و می‌گوید چه کسی به زنان ایرانی اهمیت می‌دهد! حتی آلینا آلیمکووا به پسری از آلمان اشاره می‌کند که با اطمینان تصور می‌کرده در تظاهراتی برای حمایت از تحولات عراق شرکت کرده است.
در بدو ورود به پاریس مسافران متوجه می‌شوند که از هتل چهار ستاره وعده داده شده همراه با صبحانه گرم خبری نیست و این هتل ۶۰ کیلومتر با پاریس فاصله دارد. اول تیرماه مسافران را که به گفته این دختر دانشجو حالا قرار بود نقش معترضان به نظام حاکم در ایران را بازی کنند به جایی در نزدیکی فرودگاه شارل دوگل می‌برند. آنجا را که عده‌ای نگهبان شخصی محافظت می‌کردند با پرچم‌های زرد و بنفشی که به گفته خانم آلیمکووا اسم مریم رجوی بر آنها حک شده بود تزیین کرده بودند:
«آنجا همراه داشتن دوربین عکاسی و تلفن‌های هوشمند ممنوع بود و آنها همه وسایل ما را گرفتند.»
اما آلینا به رغم اخطارهای برگزارکننده تور با پرداختن مقداری پول به یکی از نگهبان‌ها دوربین خود را به داخل می‌برد. آلینا می‌گوید حدود ده هزار نفر داخل سالن حضور داشتند و به همه شرکت‌کنندگان کوپنی داده بودند که با آن می‌شد نوشیدنی و ساندویچ مجانی گرفت:
«من فکر می‌کنم سی درصد افرادی که آنجا دیدم از کشورهای دیگر آمده بودند و هفتاد درصد هم مخالفان حکومت ایران بودند.»
رادیوفردا گفته‌های این دختر جوان دانشجو را با سخنگوی سازمان مجاهدین خلق ایران در پاریس در میان گذاشت.
شاهین قبادی، سخنگوی این سازمان، طرح این گونه موضوعات را توطئه سازمان‌های اطلاعاتی جمهوری اسلامی ایران دانست و گفت که آنها از هفته‌ها قبل برای بی‌اعتبار کردن این نشست سیاسی برنامه‌ریزی کرده بودند:
شاهین قبادی: این موضوع که شما گفتید فوق‌العاده مشکوک است. هیچ ربطی مطلقا به سازمان مجاهدین و شورای ملی مقاومت ایران ندارد. توجه کنید که ما در رابطه با رژیمی در ایران صحبت می‌کنیم که حرم امام رضا را می‌دهد بمب‌گذاری می‌کند، می‌اندازد گردن مخالفان و مدعی می‌شود این کار مجاهدین خلق بوده. تصریح می‌کنم که اینها سر سوزنی واقعیت ندارد و هدف خاص سیاسی و اغراض مشخص سیاسی بیان می‌شود و هیچ موردی هم سازمان مجاهدین نه چنین کاری کرده و نه چنین نیازی دارد و نه چنین چیزی را پذیرفته.
به‌رغم تکذیب این سازمان، بارها مسئله بسیج افراد خارجی توسط سازمان مجاهدین خلق ایران در دنیای مجازی و شبکه‌های اجتماعی مطرح و بحث‌انگیز شده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر